Dinner

Haar laatste taak van de dag was een simpele. De medicine cat en haar apprentice eten brengen. Het enige probleem was dat ze een van de twee het kamp uit zien gaan terwijl ze onderweg naar de prooistapel liep. Alleen de apprentice was er nog. Ah well, ze deed wat ze kon en nam een mollig konijn mee richting de den. Het zou niet lang meer duren voor de prooi zou vermageren en minder zou worden in hoeveelheid. Zelf had ze het nooit bewust meegemaakt maar ze hoorde het van iedereen. Ze legde het konijn voor de ingang weg voor ze sprak. "Shrimppaw? Ben je daar?" vroeg ze. Medicine Cats waren een hogere rang, ook al was zij ouder. Beleefdheid was dus een must hier. Iedere Riverclanner die zijn of haar taken goed uitvoerde verdiende respect. De rest? Niets.

[Eerste post voor Shrimppaw]

_{Het was al het eind van de dag en Shrimppaw was de laatste dingetjes aan het afronden. Coyotespirit was even het kamp uit gegaan en had Shrimppaw achtergelaten met haar taakjes. Wat ze prima vond hoor. In alle rust kon ze nu de kruiden die ze van hun plekjes gehaald had om te leren weer terugleggen waar ze hoorde. 'Shrimppaw? Ben je daar?' De Apprentice keek op en liep naar de ingang waar ze Cinderbird zag met een konijn. Haar maagje knorde, ze was zo bezig geweest met de kruiden dat ze de honger nog niet door had gehad. Ze glimlachte naar de ander. 'Goedenavond. Is er wat aan de poot?' Ze had het konijn wel gezien, maar ze wilde toch even voor de zekerheid weten of er niet iets was.}

Al snel vielen haar grijze ogen op de Medicine Cat Apprentice. Ze leek bezig te zijn met de kruiden. Wat ze precies aan het doen was kon Cinderpaw niet gokken, daar had ze geen tijd voor gehad toen ze in de Medicine Cats den lag. 'Goedenavond. Is er wat aan de poot?' vroeg Shrimppaw met een glimlach. Zacht schudde de zwarte kattin met haar kop voor ze een paar passen verder de den binnen zette. Het konijn legde ze een klein stukje voor Shrimppaw neer, voor ze weer een stap naar achter zette. "Ik kom enkel eten brengen", reageerde ze met een klinkje richting het konijn. "Gaat het eh- gaat het goed met de kruiden en patiënten?" vroeg Cinderpaw bij gebrek aan een betere gespreks starter.

_{Gelukkig schudde Cinderbird haar kop en kwam naar voren om het konijn voor haar pootjes neer te leggen. 'Ik kom enkel eten brengen,' reageerde ze. Shrimppaw glimlachte dankbaar naar haar. 'Wat lief, dankjewel.' Nu begon haar maagje wel wat meer te knorren, maar ze moest echt eerst even haar taak af maken voor ze kon gaan eten. 'Gaat het eh- gaat het goed met de kruiden en patiënten?' vroeg Cinder toen en Shrimppaw keek weer op naar haar. 'Oh, ja hoor, gaat prima,' knikte ze. 'Ik begin de kruiden al steeds sneller uit m'n hoofd te kennen. En.. Nou ja, Hermitpaw is stabiel.' Hij was bebloed het kamp binnen gekomen en Shrimp had haar uiterste best gedaan hem zo goed mogelijk op te lappen.}

Ze was er vrij zeker van dat het geluid van zojuist het geknor van Shrimppaw's maag was. Toch ging de apprentice verder met haar taken zonder te eten. Waarschijnlijk deel van de rol die ze had. Iets waar Cinderbird respect voor had. Oh, ja hoor, gaat prima,' reageerde de flamepoint met een knikje op haar vraag. 'Ik begin de kruiden al steeds sneller uit m'n hoofd te kennen. En.. Nou ja, Hermitpaw is stabiel.' Vanuit haar ooghoeken probeerde ze een blik te krijgen op de apprentice die in een nest lag te slapen. Ze kon er niet veel aan zien maar ging er vanuit dat Shrimppaw goed voor hem zorgde. "Moet je niet eerst eten?" vroeg Cinderbird terwijl ze toekeek hoe de Medicine Cat Apprentice bezig was met haar taken.

_{Haar maagje wilde het konijn misschien wel graag, Shrimppaw wilde het graag als een soort beloning achter houden. Dat kreeg ze als ze al haar taken gedaan had. Gelukkig waren het er niet veel meer. 'Moet je niet eerst eten?' klonk Cinderbirds stem. Shrimppaw keek op en glimlachte. 'Oh, uh.. Nou, ik wil graag eerst dit afmaken. Ik moet alleen nog een paar kruiden sorteren en dan ben ik klaar.' Of nou ja, dan had ze tijd om te eten. Een idee kwam in haar op en even twijfelde ze. Ze keek op naar de poes en glimlachte wat verlegen. 'Wil je anders misschien.. Samen eten? Het is best wel een groot konijn.. En ik ben zo klaar,' miauwde ze.}

Shrimppaw keek met een glimlach op van haar taken. 'Oh, uh.. Nou, ik wil graag eerst dit afmaken. Ik moet alleen nog een paar kruiden sorteren en dan ben ik klaar.' Misschien had ze haar mond moeten houden en Shrimppaw rustig door laten werken in plaats van haar met woorden af te leiden. Enkele secondes later keek de flamepoint weer op. 'Wil je anders misschien.. Samen eten? Het is best wel een groot konijn.. En ik ben zo klaar,' vroeg ze met een wat verlegen glimlach. Cinderbird keek even verrast voor ze zich wist te herpakken. "Weet je zeker dat er daar genoeg voor is?" vroeg ze toch wat twijfelend. Ze wilde niet da de medicine cat apprentice te weinig te eten had omdat ze beleefd wilde doen tegenover haar.

_{Cinderbird keek wat verrast op bij haar voorstel. Om heel eerlijk te zijn was Shrimppaw wel een beetje trots op zichzelf. Toen ze kitten was had ze zulke dingen helemaal niet durven vragen, was ze juist erg terughoudend. Nu vroeg ze het gewoon. Ze was nog steeds wat verlegen, en het kwam er altijd wel wat weifelend uit, toch had ze het gevraagd. 'Weet je zeker dat er daar genoeg voor is?' vroeg de Warrior twijfelend. Shrimppaw glimlachte en knikte. 'Ja hoor, meer dan genoeg voor mij,' miauwde ze terwijl ze de laatste paar kruiden op de juiste plekjes legde.}

Ze wilde niet dat het haar schuld zou zijn dat de medicine cat honger had door haar en daardoor mogelijk ook haar taken minder goed uitvoerde. Ze kon het niet op haar geweten hebben om Riverclan zoiets te laten meemaken. 'Ja hoor, meer dan genoeg voor mij,' reageerde Shrimppaw met een knikje en een glimlach. In dat geval was het prima en zou ze niet nog meer bezwaar gaan maken. Rustig ging de zwarte kattin zitten en wachtte ze tot Shrimppaw klaar was met haar werk. "Waar was je mee bezig?" vroeg ze puur om de stilte te doorbreken.

_{Ze was opgelucht en blij toen Cinderbird rustig ging zitten. Ze wilde in ieder geval wel met haar eten, dat was fijn. Shrimppaw wilde ook graag wat betere banden opbouwen met haar Clangenoten, zeker nu ze nog drukker was met haar Medicine Cat taken. Soms was ze de hele dag bezig, en op het einde van de dag rolde ze zichzelf liever op in haar nest dan nog erg sociaal te moeten zijn. Nu voelde ze zich goed genoeg en had er zelfs initiatief in getoond. Ze was best wel een beetje trots op zichzelf. 'Waar was je mee bezig?' werd haar toen gevraagd. Shrimp keek even om en schonk de ander een glimlach. 'Elke dag gaan er altijd wel een paar kruiden door elkaar heen,' begon ze. 'Om de volgende dag niet voor verrassingen te staan orden ik alles weer netjes bij elkaar voor de maan op komt. Natuurlijk ben je dan niet altijd al klaar, maar het is in ieder geval een stukje overzichtelijker,' glimlachte ze.}

De kop van de apprentice draaide om toen Cinderpaw haar vraag stelde. De flamepoint glimlachte naar haar voor ze antwoord gaf. 'Elke dag gaan er altijd wel een paar kruiden door elkaar heen,' begon Shrimppaw. Dat had ze om eerlijk te zijn al niet verwacht. Ze had altijd het idee gehad dat de kruiden netjes op hun plek lagen. 'Om de volgende dag niet voor verrassingen te staan orden ik alles weer netjes bij elkaar voor de maan op komt. Natuurlijk ben je dan niet altijd al klaar, maar het is in ieder geval een stukje overzichtelijker,' vertelde de medicine cat apprentice met een glimlach. "Het verbaast me altijd hoeveel jullie voor de clan doen", reageerde Cinderpaw met een glimlach. Natuurlijk werd het van ze verwacht. Ze zouden geen goede medicine cats zijn als ze dat niet deden. Toch was een complimentje niet iets slechts. Het hield je op de goede kant van iemand.

Natuurlijk had Shrimppaw alles zo goed en netjes mogelijk geordend, dus veel werk had ze niet elke avond. Toch was het fijn om het altijd even te controleren. Dan kon ze rustig slapen, wetende dat ze morgenvroeg, of met een noodgeval niet voor verrassingen kwam te staan. Het was ergens ook wel therapeutisch om te doen. Het was een rustgevend taakje. 'Het verbaast me altijd hoeveel jullie voor de clan doen,' reageerde Cinderpaw met een glimlach. Shrimp glimlachte terug en haalde lichtjes haar schouders op. 'Jullie dan anders ook heel veel hoor,' antwoordde ze. 'Je bent nu nog Apprentice, maar zelfs Apprentices werken hard. Ik zou niet kunnen doen wat jullie doen als Apprentices en Warriors.' Daar was ze ook niet voor opgeleid, maar dat werkte andersom natuurlijk ook zo.

Ze kreeg een glimlach en een schouderophaal terug. Haar compliment leek in goede aarde gevallen te zijn. 'Jullie dan anders ook heel veel hoor,' reageerde de medicine cat. Je bent nu nog Apprentice, maar zelfs Apprentices werken hard. Ik zou niet kunnen doen wat jullie doen als Apprentices en Warriors.' Dat was logisch. Ze had er niet voor getraind dus natuurlijk was ze niet instaat om het zelfde te doen. Iedereen die zou beweren dat ze dat wel konden was niet goed in z'n hoofd. "En ik zou niet kunnen wat jij doet als medicine cat", reageerde ze met een glimlach. Ze zou het niet willen ook. Als medicine cat was de kans op leader worden zo goed als niet-bestaand. De zwarte apprentice nam nog een hap van het konijn. Het was een van de beste prooi die te vinden was, al zouden vele Riverclanners beweren dat vis beter smaakte.