ThunderClan Ceremonie [10-2020]

Het begon als een doodgewone ceremonie - behalve één dingetje dan. Eveningglow was nog steeds vermist; en Coppertusk liet luid verstaan dat hij het niet eens was met de manier waarop Thornstar dit aanpakte. Moest er geen nieuwe deputy gekozen worden, voor maanhoog? Dustpaw draaide geschrokken haar oortjes in haar nek. Hoewel ze net nog samen met iedereen Liondance's nieuwe naam toe aan het juigen was, hield ze nu braaf haar snuitje terwijl van alle kanten katten in discussie gingen. Haar blauwe blik volgde hen, van links naar rechts, terwijl aan alle kanten gemente dingen gezegd worden. Zelf was ze van mening dat Coppertusk ergens wel gelijk had; Thunderclan was nu verzwakt, en dat kon nooit goed zijn, toch? In haar achterhoofd had ze nog steeds de crescentkiller en terwijl Thunderclan zo als kippen zonder kop discussieerde, kon ze de gedachte niet weerstaan dat hij misschien ergens wel gelijk had.. Als sommigen hier niet geweest waren, was deze discussie veel makkelijker en vlotter verlopen, zonder al die afleidingen.

Er lag een duidelijk trotse blik in haar ogen terwijl ze naar haar zoons keek. Allen van hen een andere mening over wat Coppertusk zo dapper de groep inbracht. Haar blik verschoot naar Liondance, een vurige maar jonge she-cat, die zonet pas aangesteld was tot warrior. Kort tikte ze met haar staart waarna ze overeind kwam en haar vacht tegen Copper aanduwde. "Mijn zoon, doe geen overhaaste uitspraken," sprak ze hem toe, zacht, zodat enkel hij het hoorde. Hij was ambitieus, wat hem overigens geen minder goede warrior maakte. Maar het maakte hem een doelwit. En dat was iets waar haar kinderen al teveel van hadden meegemaakt in hun leven. Ze richtte haar blik vervolgens op jonge Liondance. "Je wilt opkomen voor je mentor, dat is begrijpelijk - maar hou in je achterhoofd dat je je nachtwake nog niet eens gehad hebt. Je bent jong, respecteer de mening van degenen die wat meer moons achter de rug hebben." Haar stem was niet beschuldigend of streng, eerder meelevend. Echter waren haar woorden duidelijk. Liondance was in geen positie om zo tegen een senior warrior te praten.

Alles leek goed te verlopen na de Ceremonie. Thornstar stond naast de High Rock, tevreden met hoe zijn Clangenoten de nieuwe Warriors en Apprentices begroetten. En toen kwam het – één stem die boven de rest uitkwam, en Thornstar keek de kat aan die het woord nam. Coppertusk, een Senior Warrior, liet luid en duidelijk weten dat het in de Warrior Code stond dat bij de afwezigheid van de Deputy, er vóór Maanhoog een nieuwe gekozen moest worden. Thornstar voelde een koude schok door zijn lichaam gaan. Wacht, heeft hij gelijk? Heb ik de Warrior Code gebroken door te wachten met het aanstellen van een nieuwe Deputy? was zijn eerste gedachte. Het was een gedachte die niet langer dan een tel in zijn hoofd zat, want toen herinnerde hij zich de exacte woorden van de Warrior Code. Er moet inderdaad voor Maanhoog een nieuwe Deputy worden vernoemd, áls de Deputy dood is of aftreedt. Van geen van beide hadden ze bewijs. Thornstar haalde al diep adem om te antwoorden, maar de broer van Coppertusk sprak zijn gedachten al uit (en liet Coppertusk die ook voelen). Ook Liondance verdedigde haar voormalige mentor, maar ook dit keer was Thornstar niet snel genoeg om te antwoorden op haar vraag. De discussie ging verder, Smouldertongue mengde zich erin en Thornstar kon op dit moment niet lachen om zijn grap over het Deputy worden. Thymeflare en Littleface deden ook al hun zegje. Thornstar voelde dat hij zich wat begon te ergeren aan het feit dat er geen opening was gelaten voor hem om iets te zeggen terwijl hij elk woord kon horen – hij was nota bene de leider! Die frustratie uitte zich enkel in zijn staart die zachtjes heen en weer zwiepte, maar hij haalde nogmaals diep adem en wist zijn stem kalm te houden toen hij zijn mond opende.

“ThunderClan, luister. Ik apprecieer hoe begaan jullie zijn met de Clan, maar vergeet niet dat de Warrior Code óók zegt dat het woord van de Clanleider de Warrior code is.” Terwijl hij dit zei keek hij iedereen in het groepje één voor één aan, om tenslotte zijn blik te laten rusten op Coppertusk. Wat hij te zeggen had was echter bestemd voor de oren van de hele Clan. “Luister. Eveningglow is ontvoerd door Twolegs; ze is niet vrijwillig weggegaan en het is niet typerend voor Twolegs om katten levend mee te nemen en ze daarna te vermoorden. Er zijn al eerder katten op dezelfde manier ontvoerd en zij zijn allemaal weer teruggekomen. Ik heb geen reden om te geloven dat het voor Eveningglow anders zal zijn, maar ik heb alle reden om te geloven dat ze binnenkort terugkomt. We zijn niet in oorlog met andere Clans, we hebben geen hongersnood… Natuurlijk zijn er problemen in het woud, maar ik zie geen noodzaak om nu een nieuwe Deputy aan te stellen.” De hele situatie deed hem terugdenken aan zijn eigen aanstelling als Deputy, al die manen geleden in de bergen. De toenmalige Deputy was toen ook verdwenen en Thornstar, toen nog Thornface, werd na drie dagen in de grot als nieuwe Deputy aangesteld. De omstandigheden waren toen echter heel anders: De vier Clans zaten samen in dezelfde grote grot, ver weg van huis. Toen was het echt nodig voor ThunderClan om zowel een Leader als Deputy te hebben.

Maar nu was de grootste dreiging in het woud de Anjermoordenaar en de grotere aanwezigheid van Twolegs. Serieuze zaken, maar niet iets wat Thornstar niet een aantal dagen alleen aan kon. Ondertussen was er niets meer over van de frustratie die hij in eerste instantie had gevoeld en hij liet nogmaals zijn blik over zijn Clangenoten glijden, en de vraag die Liondance had gesteld schoot hem weer te binnen toen hij haar aankeek. “Een zoekpatrouille…” zei hij zacht, al nadenkend. “Twolegs kennende, hebben ze haar meegenomen naar de Twolegplace. We kennen daar de omgeving niet, maar we weten dat ook BloodClan daar zit. Ik stuur daar geen Warriors naartoe, waar ze kans hebben om te verdwalen – of erger. Nee, we geven Eveningglow de kans om terug te komen. Iedereen die met de kooien was meegegaan is weer teruggekomen.” Hij wist niet zeker of hij die laatste zin voor zichzelf of voor zijn Clan uitsprak. Nog even keek hij Littleface aan en zijn stem bleef rustig toen hij haar aansprak. “Soms hebben we juist ook de inbreng van de jongere katten nodig, Littleface. Liondance is een volwaardige Warrior, hoe jong ze ook is.” Opnieuw vermande hij zich en keek zijn Clangenoten aan. “Ben ik duidelijk?” zei hij, dit keer weer met autoriteit in zijn stem. Degenen met oprechte vragen konden die nog stellen, maar het was duidelijk dat hij niet meer in discussie ging gaan over het al dan niet aanstellen van een nieuwe Deputy.

---
[@Coppertusk @Liondance @Littleface en de rest van ThunderClan, maar deze drie worden direct aangesproken!]