We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Ze wist dat ze zich eigenlijk niet rond de grenzen zou moeten begeven nu dat ze zwanger was, maar ze kon het toch niet laten. Haar vader en Bloodpaw zouden haar het liefst in het kamp houden en dat wist ze, maar juist daardoor ging ze zo vaak als ze kon het kamp uit. Ze snapte dat het allemaal moeilijk was nu dat Tallstar er vandoor gegaan was, maar ze kon er toch niks tegen doen en het was ook niet alsof haar vader haar zou vragen om iets te doen. Dat zou hij zijn zwangere dochter echt niet laten doen. De geur van Windclan werd sterker en een kleine grijns verscheen om haar lippen. Ze was bijna waar ze vandaag naartoe had willen gaan. Ze was wel benieuwd hoe Windclanners zouden reageren als de kat die ze tegenkwamen bij de grens een was die zwanger was. Zou ze zelfs de grens over kunnen steken zonder dat iemand het haar kwalijk zou nemen? Het zou misschien het proberen waard zijn. Ze stopte vlak bij de grens, afwachtende of er een windclanner aan zou komen ergens.
De grenzen waren niet zo aanlokkelijk voor hem geweest als vroeger. Voordat hij een medicine cat apprentice was geworden riep de grens naar hem, riep hem zoals zijn hart aan het slaan was in zijn borstkas. Maar sinds hij medicine cat apprentice was geworden, was het steeds meer weg gezakt. Het was alsof hij eindelijk had gevonden waar hij thuis hoorde. Waar hij het liefste was. En dat was samen met Routnose in de medicine cat den, waar hij leerde hoe hij zoveel mogelijk katten kon gaan redden. Hij ging nog steeds wel eens naar de grenzen, maar minder. Misschien was het ook omdat hij ouder was nu, ouder dan de jonge kater die alles wilde zien. Hij wilde nog steeds alles zien, maar nu hoefde het minder stiekem te zijn. Nu kon hij als ze kruiden nodig hadden ook echt naar andere territoria toe. Zonder geheimzinnig of iets in die trant te doen. De geur van ShadowClan prikkelde zijn neus, waardoor hij zijn pas iets versnelde. Tot nu toe waren de meeste shadowclanners super aardig geweest! Dus hij twijfelde ook geen moment om er naar toe te stappen. Toen hij de poes in zicht had twijfelde hij een seconde. Er was iets anders met de poes, iets wat hij eigenlijk eerder had moeten door hebben. "Hallo!" Sprak hij met een rustige glimlach op zijn gezicht. Hij wist het niet zeker, maar gezien de periode waar ze in zaten.. was de poes drachtig? Hij wist het echter niet zeker, dus hij zou het ook niet eh.. zomaar vragen. Hij wilde niet dat ze dacht dat hij haar dik vond of iets in die trant, want dat was niet het geval hoor!!
Misschien was het niet het handigste om maar gewoon te wachten tot er een Windclanner aankwam, maar moest ze maar gewoon de grens oversteken. Ze had alleen niet de kans om die beslissing op tijd te maken, want er was al een Windclanner onderweg naar haar. Het was nog een vrij jonge kat voor zover ze kon zien, dus dat zou he misschien wel makkelijk maken. Ook al soms konden ze dan nog best fel zijn. "Hallo," Begroette ze de ander terug. Ze bleef rustig en nam de ander kort in haar op. Dit zou kunnen lukken, ook al was ze voornamelijk nieuwsgierig naar de reactie van de ander. "Zou je er iets op tegen hebben als ik de grens oversteek?" Dit was zeker niet een vraag die je hoorde te stellen aan iemand van een andere clan, maar ze was er nieuwsgieirg naar en wilde het antwoord weten. Elke warrior zou haar waarschijnlijk gewoon wegsturen, maar misschien was deze apprentice anders.
Hij wist niet wat de poes hier deed bij de grens, ze leek ook ergens mee bezig te zijn in haar gedachten en ze leek op sommige queens die in de nursery lagen.. maar het was onbeleefd om zo maar te vragen of een poes drachtig was, wie weet was ze gewoon wat... meer gezetter. Of had ze gewoon heel erg veel vacht waardoor ze wat breder leek dan de andere katten. "Hallo," Begroette de tabby poes hem, waardoor hij even glimlachte naar de poes. De poes aan de andere kant van de grens bleef erg rustig en nam het moment om even stil te zijn, schijnbaar. Hij wist niet waarom ze stil was, maar het leek er op dat ze in gedachten verzonken was. Was ze aan het bedenken wat ze kon gaan vragen of vertellen of was het compleet iets anders? "Zou je er iets op tegen hebben als ik de grens oversteek?" klonk er van de poes af, waarop hij haar even fronsend aan keek. Waarom wilde ze de grens over? Hij snapte het in meerdere manieren wel hoor, hij was zelf ook zo nieuwsgierig als de pest en als het aan hem lag was hij alle territoria zelf aan het ontdekken maar hij wist ook wel dat dat niet zomaar kon. En dat zijn antwoord nu best belangrijk kon zijn. "Dat ligt aan je reden." Sprak hij netjes tegen de poes, als de goede medicine cat in opleiding die hij was. "Heb je medische hulp nodig? Of Stallionstar?" Vroeg hij vervolgens aan de andere poes. Dat waren in zijn ogen redenen die zouden moeten kloppen, redenen waardoor hij iemand kon begeleiden naar wat ze nodig had. Maar ze zag er niet uit als iemand die medische hulp nodig had en als ze Stallionstar moest spreken dan hoorde ze hier niet alleen te zijn in zijn ogen. Maar goed, hij kon het altijd verkeerd hebben, toch? "Mijn naam is Falconpaw, trouwens. Wat is jouw naam?" Vroeg hij toch wel lichtelijk geïnteresseerd aan de poes.
Ze wist niet of ze een serieus antwoord van de apprentice verwacht had, maar ze kreeg er wel een. Ze trok dan ook wat verbaasd met haar oor, terwijl ze haar blik naar de ander toe liet gaan. "Geen van beide nee," Antwoordde ze dan ook eerlijk. Natuurlijk had ze kunnen zeggen dat ze Stallionstar wel wilde spreken, maar dan zat ze daar weer mee en als haar vader erachter kwam was hij er vast niet blij mee. "Toch, zou je iemand die zwanger is zomaar weigeren?" Ergens wilde ze testen hoe de apprentice zou zijn. Hij was ergens wel interessant met hoe hij geantwoord had. Zijn naam was blijkbaar Falconpaw, dat zou ze moeten onthouden. "Beechresin," Gaf ze haar naam. Het was niet echt iets bijzonders, tenzij de ander hiermee wist wie haar vader was, maar hopelijk zou hij daar niets over zeggen.
De poes trok wat verbaasd met haar oor toen hij vroeg aan haar of ze hulp nodig had of dat ze Stallionstar moest spreken. Dat waren namelijk twee redenen die hij snel in zijn hoofd kon halen om de poes in het territorium te verwelkomen en daarmee de regels iets te overtreden, maar als er nood aan was dan waren die regels natuurlijk niet meer toepasbaar op de situatie. Zodra er iets was veranderd zoals dit kon hij er niet meer aan denken dat er grenzen waren. "Geen van beide nee," klonk er echter van de poes af, waardoor hij even met een fronsje naar de poes keek. Waarom wilde ze dan WindClan territorium in gaan? Dan was er toch geen goede reden voor? Ze was volwassen! Dan moest ze weten dat ze niet zomaar de grenzen over kon gaan zonder reden maar blijkbaar was dit niet het geval bij de poes? "Toch, zou je iemand die zwanger is zomaar weigeren?" Klonk er van de poes af en even kwamen er lichtjes in zijn ogen. "Ik wist het!" Bracht hij uit zonder er echt goed over na gedacht te hebben. Whoops. Hij schraapte meteen zijn keel ongemakkelijk, waarna hij even kort over zijn lippen likte. "Ik bedoel.. als je zwanger bent zou je niet de grens over moeten steken zonder een legitieme reden. Dat brengt jou en je kittens in gevaar." Sprak hij even met een knikje tegen de poes. Toen stelde hij zichzelf voor als Falconpaw, waarop de poes beantwoordde, "Beechresin," klonk er van de poes af, waarop hij zachtjes naar de poes glimlachte. "Aangenaam kennis te maken Beechresin!" sprak hij met een glimlachje tegen de ander.
De reactie die volgde op wat ze zei had ze niet verwacht. Was de kater er niet zeker van geweest dat ze kittens verwachtte? Ze nam het hem niet kwalijk, tenslotte hadden katers het vaak later pas door dan poezen. Ze trok haar wenkbrauw op bij zijn volgende opmerking. "Geen clankat zou kittens wat aan willen doen lijkt me? Ongeboren of niet." Wat ergens ook betekende dat ze haar niet zomaar aan zouden vallen toch? Het zou ook niet de eerste keer zijn dat ze een grens overstak naar een ander territorium, maar het zou wel de eerste keer zijn dat ze het deed terwijl ze zwanger was. Zou er net zo vijandig gereageerd worden als toen of niet? Maar deze apprentice leek sowieso niet eentje te zijn die snel zou vechten met de reacties die hij gaf. Toch bleef hij vrij vrolijk ondanks de vragen die ze aan hem stelde.
De poes leek zelf ook een beetje verrast te zijn door zijn reactie dat hij het zeker wist. Oeps, sorry. Hij hoopte maar dat hij haar niet al te veel beledigd had met zijn onhandige opmerking. Hij had het gewoon nooit echt opgemerkt en nu hij dan toch echt medicine cat apprentice was geworden van WindClan was het wel belangrijk dat hij dit soort dingen wel zou gaan zien en er op moest gaan letten. Dus hij was er stiekem toch wel een beetje trots op dat hij het goed had gezien en de poes dus echt drachtig was van kittens! Toen hij sprak dat het gevaarlijk was hier bij de grens ging de wenkbrauw van de poes omhoog. "Geen clankat zou kittens wat aan willen doen lijkt me? Ongeboren of niet." ah nee! Dat was niet wat hij bedoelde! Ongemakkelijk bewoog hij wat met zijn poten, zoekende naar de woorden die niet heel erg uh... bezorgmakend waren. Hij wilde haar niet opzettelijk bezorgd maken! Maar aan de andere kant moest hij niet de risico's vertellen als een medicine cat apprentice? "Uhm, nee, daar heb je gelijk in maar.." begon hij even terwijl hij zoekend om zich heen keek. Routnose was er hier niet om hem hiermee te helpen, hij moest zelf de goede woorden vinden. "Wat als er iets mis gaat tijdens de bevalling? Niet dat het meteen mis gaat hoor!! Maar.. wat als het wel mis zou gaan?" probeerde hij dan maar voorzichtig. Je kon het nooit weten! Zo ver van het kamp af.. als er iets verkeerd zou gaan dan.. dan was dat toch een groot probleem voor haar en de kittens? Dan was het toch gevaarlijk?
Ze zag dat hij zijn best deed om met argumenten te komen en ze kon het niet helpen om een kleine grijns te laten zien. Natuurlijk kon er altijd wat misgaan, maar ze verwachtte niet dat de kittens nu plots zouden komen. "Ik verwacht de kittens nog niet nu." Sprak ze dan ook. Er was natuurlijk altijd een kans dat ze vroeg kwamen, maar daar ging ze niet vanuit. "En probeer je een queen nu bang te maken voor de bevalling?" Het was sowieso iets waar ze eigenlijk tegenop zag, want dan zouden ze kittens er zijn en zou ze geen idee hebben wat te doen met ze. Ze had nu al het gevoel dat ze hier niet goed in ging zijn, tenslotte wilde ze ergens geen eens kittens. Maar als ze van Bloodpaw waren, dan zou ze haar best doen, het zou hun misschien weer wat dichter bij elkaar brengen, ondanks dat ze niet samen konden zijn.
Aaah hij had het verpest niet waar?? Hoe moest hij het ooit goed gaan uitleggen aan de Clan? Als hij zelf poezen in de clan had die drachtig waren? Hoe pakte Routnose dit aan? Deed ze dit soort gesprekken überhaupt of liet ze het maar gewoon gaan? Hij wist het echt niet goed, hij was dit soort dingen nog echt niet gewend. Hij kon alleen maar hopen dat hij er beter in zou gaan worden in plaats van dat hij zo bleef of nog erger zou gaan worden. En hij kon ook alleen maar hopen dat hij de poes niet beangstigende, dat was natuurlijk niet zijn bedoeling. Hij wilde alleen maar helpen! ”Ik verwacht de kittens nog niet nu.” klonk er met een lichte grijns van de poes af, waarop hij even slikte en knikte. Ja, maar… dan nog! Of moest hij dat ook los laten? Hij had het er nog niet heel erg over gehad met Routnose en de laatste tijd waren er ook nog geen nestjes geweest in WindClan, dus daar kon hij ook niet helpen.. ”En probeer je een queen nu bang te maken voor de bevalling?” Ah! Zijn ogen werden meteen groot van schok en hij schudde meteen zijn rood-witte kopje heen en weer. Nee! Dat was niet de bedoeling! ”N-Nee! Natuurlijk niet! Uhm, ik- ik wilde alleen even helpen!” sprak hij meteen, terwijl hij even om zich heen keek, alsof hij iets probeerde te zoeken dat hij kon helpen, maar hij wist dat er niets in de buurt was dat hem kon helpen. ”Ik- uh- ik wilde… oefenen?” sprak hij even met een fronsje op zijn gezicht, waarna hij zijn blik naar beneden liet gaan. ”Sorry, het was niet de bedoeling dat ik je bang maakte..” sprak hij zachtjes tegen de ShadowClan queen.
Ergens was het meer dan genoeg om de jonge kater te zien struikelen over zijn woorden. Ze moest moeite doen om haar lachen in te houden, terwijl de apprentice zijn best deed om uit te leggen waarom hij had gezegd wat hij had gezegd. Wilde hij nu helpen of oefenen? Ergens zorgde het ervoor dat ze haar lachen niet meer in kon houden. "Sorry," Proeste ze er nog uit, terwijl ze probeerde het lachen te stoppen. "Oefenen of helpen? Welke is het?" Oefenen zou tenslotte iets totaal anders zijn dan gewoon helpen. Ook al begreep ze niet helemaal waarom een apprentice dit zo graag wilde weten allemaal, vooral gezien het ook nog eens een kater was en niet een poes.
Hij kon er niets aan doen! Hij wilde gewoon helpen. Helpen en oefenen. Dat was belangrijk met zijn rang, weet je wel?? En er waren gewoon geen katten drachtig in zijn eigen clan op dit moment, dus hij had ook niemand om ermee over te praten. Hij kon alleen de theorie natuurlijk met Routnose doen, maar de praktijk ontbrak hem gewoon. Wat als er helemaal geen poezen drachtig zouden zijn in de tijd dat hij medicine cat apprentice was? Dan kon hij toch nooit alles leren? Toen de poes voor hem begon te lachen keek hij de poes verbaasd aan. W-waarom was ze aan het lachen? Hij nam dit echt allemaal heel serieus! "Sorry," proestte de poes uit, terwijl ze overduidelijk het lachen probeerde te stoppen. Falcon kreeg een flauw glimlachje op zijn gezicht, niet zeker wetende hoe hij anders moest reageren. Was dit een grap of bedoelde ze dit allemaal wel serieus? "Oefenen of helpen? Welke is het?" klonk er van de poes af, waarop hij even met zijn rode oortjes draaide. Nou, dat was geen moeilijke vraag. "Allebei.." sprak hij ietwat beschaamd terwijl hij zijn rode oortjes wat beschamend naar de zijkant draaide. Als hij had kunnen blozen, dan had hij dat ook zeker gedaan. "Uhm... ik help Routnose.. dus..." het was niet direct gezegd dat hij een medicine cat apprentice was, hij wist namelijk niet zeker of hij dat mocht vertellen, maar dit zou wel een hint moeten geven. Of ze zou moeten geloven dat hij puur naast zijn training de medicine cat hielp. "Dus... oefenen en helpen.. tegelijk." sprak hij, waarna hij zijn blauwe ogen op zijn poten richtte. Beter dan dit zou hij het niet kunnen maken.
Allebei, ze had niet goed wat ze verwachtte, maar een volledig serieus antwoord was dat misschien niet. Het bleek ook vooral serieus te zijn toen de apprentice begon over dat hij Routnose hielp. Was hij dan de medicine cat apprentice nu? Of hielp hij haar gewoon omdat hij dat wilde? Maar het antwoord was dus allebei. "Dus je bent nu de medicine cat apprentice van Windclan?" Misschien zou ze dit eigenlijk niet zo direct moeten vragen, maar ze was er niet een om er omheen te draaien. Als ze dat deed, dan kwamen ze nergens. "Heb je geen zwangere poezen in je eigen clan om op te oefenen?" Ze had geen idee of er op het moment een poes zwanger was in Windclan. Ze was zelf de enige in Shadowclan op het moment in ieder geval of iemand was zwanger zonder dat ze het door hadden of lieten weten. Ze wist ook niet goed of ze er zelf echt blij mee was, want ze had nog steeds geen zin om zes manen lang in een nursery te gaan zitten tot de kittens apprentices zouden zijn.
Ja hoe moest je het een beetje simpel uitleggen zodat het te begrijpen was, maar ook op een manier waardoor hij niet teveel weg gaf? Hij wist niet of hij het mocht uitschreeuwen van StarClan, maar ook van Stallionstar niet. Dus het was een beetje een dubbel gevoel die hij had. Dus hij wilde het niet echt zeggen, maar haar wel een soort van idee geven van wie hij was. Ze kon het gewoon zien alsof hij echt gewoon Routnose extra hielp naast zijn warrior training, of als de medicine cat apprentice van WindClan. ”Dus je bent nu de medicine cat apprentice van Windclan?” klonk er van de poes af, waarop hij eerst even slikte, maar vervolgens even zijn schouders op haalde. Dan kon ze het zelf oordelen, hij had in principe dan niks gezegd, niks fouts gedaan! Dan konden ze dat niet op hem gaan neer leggen. ”Heb je geen zwangere poezen in je eigen clan om op te oefenen?” Hij slikte weeral, maar dat was niet iets slechts toch? Hij schudde even langzaam zijn kop. Als het was, dan was het gewoon zo weet je wel? Dan kon hij daar verder ook niks aan doen en dat was toch geen groot geheim? ”Nog niet…” bekende hij daarom ook eerlijk tegen de poes. Dan zou ze zijn situatie misschien wat beter kunnen inschatten en ook waarom hij nog een beetje… lomp was met zijn woorden, hij probeerde het goed te verwoorden echt waar! Maar soms was het nog gewoon een beetje… onhandig. ”Dus… uhm, het spijt me voor mijn… lompe woorden.” sprak hij even onhandig tegen de Shadowclanner. Wat kon hij anders zeggen?
Hij ging haar vraag niet bevestigen, dat was al snel duidelijk. Dan moest ze dus zelf bedenken wat waar was hier. Ze kon het altijd aan Bloodpaw vragen wanneer hij naar een half moon gathering geweest was of ze zou er achter komen bij de volgende gathering. Hij had dus nog geen zwangere poes gehad om op te oefenen, dan zou hij er misschien maar snel een moeten vinden, want het was duidelijk dat hij nog wat ongemakkelijk was hier. "Het valt mee," Sprak ze dan ook, er waren lompere katten geweest. "Je vroeg me nog niet meteen waarom ik dik was." Er waren genoeg katten geweest die dat al hadden gedaan en dan was ze toch iets minder vriendelijk dan ze nu was. Dit was een van de betere dagen als ze eerlijk was.
Hij wist niet of hij het mocht vertellen aan de andere clans. Hij wist niet of ze dan boos op hem werden, dus hij moest het maar een beetje vaag houden tot het bekend zou gaan worden bij de andere Clans. Hij kon er niets aan doen, het was iets wat hij moest gaan accepteren. Pas als het bekend zou worden bij de andere clans zou het iets zijn waar hij open over zou gaan kunnen spreken met de andere clankatten. ”Het valt mee,” klonk er toen hij zich verontschuldigde voor zijn lompe woorden. ”Je vroeg me nog niet meteen waarom ik dik was.” klonk er vervolgens van de poes af. Hij had het natuurlijk al wel gedacht, maar hij wilde haar gevoelens niet kwetsen. Straks was ze inderdaad gewoon wat dikker. Of misschien was het gewoon haar vacht. ”Ja, uhm, nee. Dat vind ik niet dat je dat kan vragen…” sprak hij heel eerlijk terwijl hij met zijn rode oortjes draaide. Nee, dat was echt een no-go. ”Sorry, ik ben hier nog niet heel handig in.” sprak hij met een zacht glimlachje tegen de ShadowClan poes.
Het was een vraag die ze tenslotte al meerdere keren gehad had en elke keer had ze er hetzelfde op gereageerd. Het liefste had ze dat ze vroegen of ze zwanger was en niet of ze dik was geworden. "Dan ben je een van de weinige die zo denkt." Sprak ze eerlijk. Ze zou niet eens weten hoe vaak ze dat al gevraagd was. "Daar heb je dan toch zeker een streepje mee voor." Hij mocht wel denken dat hij hier nog niet zo handig mee was, maar hij was toch al beter dan sommige en dat was toch iets.
Hij wilde niet zomaar gewoon conclusies trekken, maar het duurde nog wel even voordat hij zeker wist wat hij wel en niet kon zeggen, dat was immers ook een deel van zijn training die hij moest doorstaan, hoe hij met zijn patiënten -als hij ze zo mocht noemen- moest gaan praten. ”Dan ben je een van de weinige die zo denkt.” klonk er van de poes af, waarop hij lichtjes glimlachte, was dat een compliment? Of was dat meer een sneer gericht op andere katten? ”Daar heb je dan toch zeker een streepje mee voor.” klonk er vervolgens, waarop hij trots iets zijn borst vooruit duwde en haar met een zachte glimlach aan keek. ”Naja.. ik word er ook wel voor getraind..” sprak hij met een warme glimlach. Dan kon hij ook niet constant all out aan zijn clankatten vragen wat er gebeurde. ”Dus dan moet ik ook wel een beetje… voorzichtig zijn.” voordat de clan alleen maar zou denken dat hij zomaar conclusies zou gaan trekken.
Het was inderdaad waar dat je als een medicine cat niet altijd direct conclusies moest trekken, gezien het soms niet altijd het meest logische antwoord was dat er aan de hand was. "Dat is zeker waar, ik denk niet dat je clan het op prijs zal stellen als je alleen maar zou zeggen wat er als eerste in je opkomt." Daar waren een aantal kittens en apprentices bij haar ook al achter gekomen, maar hopelijk zouden die het nu niet weer doen bij een andere poes. Bij katers mochten ze het gerust zeggen naar haar mening, want dan was dat meestal ook gewoon het geval, maar bij poezen was dat niet zo.
Hij wilde natuurlijk niet teveel conclusies trekken, daarmee kon hij later heel erg in de problemen komen en als er iets was wat hij niet wilde komen—was het in de problemen. ”Dat is zeker waar, ik denk niet dat je clan het op prijs zal stellen als je alleen maar zou zeggen wat er als eerste in je opkomt.” Hij knikte even instemmend, hij kon vaak natuurlijk wel veel zeggen en veel praten, maar het was meestal nog wel een beetje doordacht wat hij wilde gaan zeggen. ”Ah, uhm, het wordt tijd dat ik terug ga.. drukke training.. enzo.” sprak hij met een ongemakkelijke glimlach tegen de poes. ”Of… of je moet nog ergens mee zitten?” vroeg hij even terwijl hij lichtjes met zijn oren trok. Als hij ergens mee moest helpen dan zou hij natuurlijk wel even blijven, maar anders werd het toch echt wel tijd voor hem om verder te gaan.
Onderwerp: Fake wings 
vr 20 dec 2019 - 21:58
