My body’s shaking there’s no turning back

Met zachte passen stapte Deathpaw door de ijskoude sneeuw heen. Ze miste Tigerwing. Ze miste Secretflower. Ze miste zelfs het alleen zijn. Het leek wel alsof ze schuw was geworden voor alles om haar heen. Haar vacht was dof, haar ogen levenloos, en haar snorharen gekreukeld. Het leek wel alsof ze geen moeite meer deed om zichzelf te verzorgen. Ze ging vroeg er op uit om prooi te gaan vangen, alleen maar om te laten zien dat ze het waard was een krijger te worden- en laat dook ze haar nest in omdat ze altijd tot in de late uurtjes bezig was. ‘Deathpaw, je hoeft niet heel ThunderClan en de rest van de Clans te voeden, doe rustig aan’ ‘Ademhalen, Deathpaw, ga eens even rusten’ Iedereen verzocht haar kalm aan te doen, maar ze voelde zich meer alleen dan ooit- ze moest nu echt haar best doen .. Maar Tigerwing verslond haar. Ze kón niet zonder hem .. Soms vroeg ze zich af hoe het kon dat haar leven zo gelopen was. Van kittypet naar Clankat. Van loyale Clankat naar verader. Hoewel ze loyaal was aan haar Clan- durfde ze nooit het onder ogen te zien dat ooit ShadowClan en ThunderClan gingen botsen. Altijd nam ze zich voor om elke kat, op Tigerwing na, aan te vliegen.. maar stel dat ze er eentje vermoordde .. haar poten stopte en haar mosgroene ogen stonden vol tranen. Waarom koos ze voor dit lot? Dat deed ze niet, het was zo gelopen. Haar ademhaling stokte en ze versnelde pas. Haar poten droegen gaar naar vierboom, de plek waar alles gebeurt was. Toen de aan de rand van het ravijn stond staarde ze naar beneden, en kon zo de scene voor haar geest halen dat Tigerwing haar ontmoet had. Het was liefde op het eerste gezicht. Met een betraand gezicht daalde ze neer op de grote rots, nadat ze afgedaald was. De zon was onder aan het gaan, en het sneeuwde weer. Haar mosgroene ogen keerde zich naar de hemel, en haar ogen fonkelde. Ooit zou ze krijger worden .. maar het kon niet als ze met Tigerwing door ging. En toch, kón ze geen vaarwel zeggen .. Maar hoe ging dit dan nog verder? Haar aandacht werd getrokken toen er beweging te zien was vanuit haar ooghoek. Een kat staarde neer op haar… ze kende die schouder contouren,.. die spieren .. hoe kon dit? Ze voelde een enorme opluchting dat hij hier was, ze had nu niemand anders nodig. Na een hele maan zonder hem .. moest ze zijn geur weer ruiken, en zich tegen zijn warme vacht aan duwen.. al wist ze wel dat ze er slecht uit zag voor haar doen. Ze leek wel alsof ze morgen dood kon neer vallen- hoewel ze redelijk goed gevoed had.. maar ze at weinig, en ging bijna elke avond regelrecht naar haar nest toe. Allemaal om te bewijzen dat ze het kon, om een krijger te zijn.. Slaperig legde ze haar kop neer, en vertrouwde er op dat het toch wel goed ging komen .. haar ogen sloten zich en ze viel zo maar als een blok in slaap, door alle stress, en emotie, en mentale gevechten.

Sloffend liep Tigerwing over de dorre bladeren. Hij was er met zijn hoofd de laatste tijd niet bij, hij had Deathpaw al een paar manen niet meer gezien. Hij keek uit naar zijn eerste leerling maar volgens hem, ging dat nog best lang duren, aangezien zijn oom het nog erg druk had. Hij hoorde en rook de stank van de monsters en het donderpad, misschien moest hij even naar de vierboom gaan, naar hun eerste ontmoeting, naar de plek waar ze elkaar altijd tegenkwamen. Hij uzchtte, hij was mentaal bijna kapot, hij moest opletten dat hij niet te vaak wegging, goed voor zijn clan zorgen, en een beetej letten op de leerlingen en kittens, die soms wel eens konden verdwijnen. Hij rende, eerder sprintte, naar het donderpad, en zonder dat hij dacht het te zien, sloop hij weg door de geheimen tunnel onder het stinkende asfalt. De geuren van Thunderclan en Shdaowclan vermende zich, en hij snoof de vertrouwde oude lucht op van Thunderclan, het voelde als een tweede clan, maar hij wist dat ze hem nooit zouden accepteren, hij was tenslotte van de aardsvijand. De fourtrees doemde op, en hij rook de mengeling van alle clangeuren dreven door de wind, die zachtjes door zijn korte vacht waaide. Hij stond plots stil en vernauwde zijn ogen, daar lag iets grijs, een steen? Maar die was niet zo groot, langzaam en voorzichtig trippelde hij ernaar toe, het rees en het daalde, een levend wezen dus. Hij uzchtte even, draaide met zijn oren en liep verder, wat gerustgestelder dan daarnet. Hij was de laatste tijd veel te wantrouwig, maar het moest, hij was gewoon Mentaal niet meer de oude. Hij trippelde langzaam de stenen op, en sprintte toen naar het grijze ding toe, hij had het herkend! Daar lag zijn geliefde, met haar ogen gesloten. Deathpaw. Zijn warme vacht voelde heet tegen haar koude vacht, en hij warmde haar, ze was in slaap, en zo stil mogelijk krulde hij zich om haar heen, terwijl hij met grote speelse ogen naar haar keek. Hij was blij om haar weer te zien.

De vogels floten een prachtig lied, de wind streek door haar vacht, en ze voelde zich kwieker dan ooit. Haar mosgroen ogen keken verrukt om zich heen. De stond ergens, op een plek die ze nog nooit gezien had.. het enige wat ze er van uit kon opmaken was dat het een prachtige plek was. Vanaf een hoge heuvel waar ze nu op stond, zag ze een bergen, heel veel bergen, met in het dal een haast eindeloos lopend naaldbos. De bomen pronkte met hun prachtige bladeren, en de vogels lieten hun beste tonen horen. Deathpaw duwde zich onhoog, en liep over het onnatuurlijk groene gras. Haar poten voelde totaal geen harde grond, nee, deze grond was speciaal, zacht en geruststellend. Hoewel ze wist dat StarClan er waarschijnlijk anders uit zag, zou ze nergens anders willen zijn dan hier op dit moment. Met een kalme uitdrukking op haar snoet, zette ze, poot voor poot, haar doel op het bos beneden. Al werd ze bijna van haar poten gerukt door het adembenemende uitzicht. Ze wierp een blik op de ijsblauwe lucht, die wat vogels afbeeldde. Haar blik viel op een beweging links van haar, meteen draaide ze zich om en zag een kat. Hoewel ze wist dat ze vijandig zou moeten zijn, zei deze omgeving dat het niet de tijd was voor vijandigheid, haat en woede. De kater was ongeveer even oud als zij, en had een zelfde, grijs gestreepte tabby vacht als zij, met haast identieke groene ogen. Ze wist vrijwel geheel zeker dat ze niet naar zichzelf keek, deze kater was niet mager, en was heel gespierd. Hij sprong op haar af met een glimlach, alleen daardoor al sprong Deathpaw niet achteruit toen hij haar bereikte. De geur die hij mee droeg was haast, herkenbaar .. speels tikte hij met zijn voorpoot tegen haar borst en sprong achteruit. Dit herhaalde hij nogmaals om vervolgens weg te sprinten. Deathpaw begreep de boodschap en sprong ook achter hem aan, speels naar zijn staart uithalend als een speelse kit. Ze sprongen over elkaar heen, om vervolgens over elkaar heen te rollen, spelend. Ze lachte vrolijk, en kwam op haar rug neer in een groot veld vol met knalgele bloemen. Toen de twee katten er in neer kwamen, vlogen pollen en bloemblaadjes omhoog. Giechelend keek Deathpaw naar haar tegenpool, die glimlachend ook op zijn rug lag. Hij wees met zijn voorpoot naar de hemel, die ze bekeek. Tot haar verbazing, werd opeens alles donkerder, en was het nacht. Op haar hoede keek de leerling naar links, maar tot haar schrik was haar ‘vreemde vriend’ weg. Ze sprong omhoog en keek om zich heen. Ze was er vrijwel zeker van dat ze nog in de bergen was, .. maar dan bij nacht. De volle maan scheen neer op haar grijze vacht, en liet het bijna .. oplichten? ‘Ben ik dood?’ Dacht Deathpaw. Het was het enige logische antwoord op deze plek, toch? De omgeving begon te vervagen, en een wit licht kwam op haar af, geschrokken dook Deathpaw in één om vervolgens hardere grond onder haar poten te voelen. Ze opende haar mosgroene ogen en zag allerlei katten.. katten die een uitstraling hadden die maar één Clan kon hebben. “Liefde word je dood” Murmelde een stem naast haar. Geschokt draaide ze zich om naar de bron van het geluid, maar er was niets te zien .. de StarClan katten begonnen te vervagen, en langzaam begon ze te ontwaken

De steen waar ze op lag voelde koud aan in vergelijking met waar ze net was geweest, in haar droom .. Deathpaw werd zich er van bewust dat er iemand om haar heen gekruld lag, en haar van warmte voorzag. Ze rook al wie het was, en alleen dat al kalmeerde haar. Ze duwde haar neus in zijn vacht en hief langzaam haar kop op. Tigerwing lag om haar heen gekruld, háár Tigerwing. Een golf van emotie overspoelde haar, en liet haar sprakeloos achter. Snorrend duwde ze haar neus tegen de zijne en keek hem vol liefde aan. Op dat moment galmde de woorden door haar hoofd, die ze net zo luid en duidelijk gehoord had. ’Liefde word je dood’. Daardoor week ze haar kop even af en dacht na. Het kwam vast door de slapeloosheid, en het tekort aan voedsel. Ze was gewoon zo moe, dat ze vreemd ging dromen. Misschien moest ze de medicijn kat maar eens bezoeken. Ze keerde haar mosgroene ogen weer naar de donkere ogen van Tigerwing en snorde gesmoord. Opnieuw overspoeld door emotie duwde ze zich dicht tegen hem aan, wensend dat dit moment vereeuwigd werd en nooit hoefde te eindigen. ”Ik kan niet meer zonder je” Murmelde ze, zachtjes. De tranen brandde in haar ooghoeken, ze wilde niet weer terug naar ThunderClan, ze wilde niet weer gescheiden raken van Tigerwing. Ze was bang, doodsbang, om hem kwijt te raken. Dat was het enige wat haar nu nog pijn kon doen, geen klauwen, geen tanden, geen woorden, alleen maar het gescheiden zijn van hem.

Lang wachten, word beloont? xD