Bo~ 18 Actief
| |
| Onderwerp: Slow ma 4 jan 2021 - 22:28 | |
| De maan was hoog in de bomen toen Burnt het kamp verliet. Hij vertikte het om in het kamp te blijven, de energie stroomde door zijn poten heen terwijl hij de aarde onder zijn kussentjes voelde. Hij genoot van de lucht die veel frisser leek te zijn buiten het kamp dan in het kamp. Hij genoot zelfs van de kou die hij aan zijn pels voelde terwijl hij buiten liep. Het voelde als vrijheid. Hij voelde zich vrij, als een vogel die overal heen kon vliegen. Alleen een beetje jammer dat vogels prooidieren waren en vaak werden opgegeten, dat was een reden waarom Burnt geen vogel zou willen zijn. En in zijn ogen was het ook wel een aardig goede reden. Anyway, een avond waarbij de maan scheen betekende dat het een goede avond was voor hem om weg te gaan uit het kamp en lekker bezig te zijn met van alles en nog wat, zelfs als dat betekende dat hij op zijn kop zou krijgen van zijn mentor. Hij moest toch een beetje op het randje leven, niet waar? Niet dat het hem boeide als de kater hem achterna zou zitten, uiteindelijk zou hij het toch wel weer fixen dat het weer goed zou komen en dan zou hij lekker leven, weet je wel? Anders zou hij gewoon gaan klagen over het feit dat zijn mentor hem niks leerde, dan kon Settled -of Acornstar als hij inmiddels weer beter was- hem een nieuwe mentor geven. Zo makkelijk kon het gaan! Hij trippelde vrolijk door het donkere territorium. Hier was hij voor gemaakt, door het donker heen sluipen met zijn donkere vacht. Hier was hij voor gemaakt in het ShadowClan territorium, zelfs als andere katten zeiden van niet. Maar goed, hij had een goede plek uitgekozen voor zichzelf om naar toe te gaan, een plek die hem stiekem toch wel een beetje dichtbij zijn hart lag. Maar puur voor de naam. En omdat het er cool uit zag. En dat was natuurlijk de Burnt sycamore, waar hij met veel plezier naar toe ging. Eenmaal aangekomen bij de Burnt Sycamore aangekomen, keek hij met een grijnsje naar de boom. Ooit. Ooit! Zou hij deze boom gaan beklimmen. Zonder enige twijfel. Alsof het het normaalste ding was dat er bestond.
-Sunpaw |
|