Where to begin

Met een strak gezicht tuurde de kater over het kamp heen, voelde hij her en der ogen in zijn schouders brande. Het was nog geen 2 dagen geleden dat zijn hele, al erg fragiele wereldje, gevallen was. Gevallen en totaal onderste boven gedraaid, werd hij wakker met een geheel nieuw gewicht op zijn schouders. Keek hij er naar uit? Absoluut niet. Als hij zo keek zag hij enkel nog werk dat gedaan moest worden. Kwam hij erachter dat hij Amberstorm echt zo erg onderschat had, dat hij haar met zo veel meer respect had moeten behandelen dan hij al deed. Dit was geen ticket uit werk, wat katten commanderen hier en daar, dit was hoofdpijn, nu zijn hoofdpijn. Maar goed, het moest gedaan worden, maar dit betekende niet dat hij er poes lief bij zou gaan glimlachen echt niet hoor . Met dan ook een frons op zijn kop paradeerde de kater door het kamp, hield hij zijn kop hoog, hoewel dit eigenlijk vrij weinig deed als je keek naar zijn grote. Zelfs de apprentice die hij passeerde zou niet veel kleiner zijn dan hem, wellicht zelfs groter. Hij herkende storkpaw, starclan het was al weer een apprentice, wat ging de tijd snel. Hem feliciteren, dat had ze gedaan, maar erg vrolijk had de apprentice die avond er niet uit gezien. "Storkpaw" begroette hij de apprentice met een kleine zucht nog niet dieper dan de wallen onder zijn ogen "Drukke dag voor je?"

[Storkpaw first]

Storkpaw wist niet zo goed wat ze moest doen, haar training had ze al gehad vandaag en daarbij had ze twee muisjes kunnen vangen. Natuurlijk, ze kon weer gaan jagen of haar hulp aanbieden, maar eigenlijk had ze niet zo zin. Liever wou ze met iemand praten, even bijkletsen, maar zo vlug zag ze niemand die beschikbaar was. Natuurlijk kon dat ook later, bij de Sharing Tongues. Het was gewoon dat ze er nu opeens behoefte aan had. Er was immers zoveel gebeurd en ergens, ergens wou ze haar woorden kwijt. Ze keek op toen Blazesong voorbij liep, wow, ze leek wel groter dan hem. Opeens sprak hij haar aan en een beetje beduusd staarde ze hem aan. Waarom sprak de nieuwe deputy haar nou aan? Hij vroeg of ze een drukke dag had en ze voelde zich een beetje betrapt. Misschien was dit een testvraag. Hij klonk zelf trouwens niet al te enthousiast. ''Euh, een beetje. Ik heb samen met mijn mentor gejaagd''vertelde ze hem maar. Twee dagen als Deputy en hij zag er nu al uit alsof hij wel wat slaap kon gebruiken.

Dit zient als een test begon de apprentice zich te verdedigen door te zeggen wat ze al gedaan had. Hij had haar toch duidelijk gevraagd of ze nog een drukke dag voor d'r had, niet of ze er één gehad had? Het was dan ook met ongemak dat de kater haar aankeek, mistte hij de sociale vaardigheden om deze klap op te vangen. Besluitend dan maar wat te knikken gleed zijn blik over het kamp heen, nog altijd een puinzooi was het "Ah." Een korte zucht verliet zijn blik terwijl hij alles bij elkaar raapte om het gesprek voort te doen zette "D-dat is mooi Storkpaw." Haar blik ontmoette de zijne nogmaals "Wie was je mentor ook alweer?" Hij kon immers niet alles onthouden hm.

Het leek erop dat ze al meteen langs elkaar heen aan het praten waren en haar woorden niet duidelijk aankwamen bij hem of dat het juist andersom was. Ze merkte een enige ongemakkelijkheid bij hem terwijl hij eens in de rondte keek. Wat van haar stuk gebracht keek zij maar een beetje mee, al wist ze niet precies wat hij zag. Zij zag katten, bezig met hun dingen. Blazesong sprak toch weer tegen haar en vroeg naar haar mentor, die hij vergeten was. Goed, ze had haar mentor gekregen toen hij nog een Warrior was geweest en hij leek haar geen kat die heel veel interesse had in zulke relaties. ''Firesong''beantwoorde ze braafjes, denkend aan de Flamepoint poes die haar moest leren wat ze wist. Ze krulde haar staart om haar poten, niet goed wetend wat ze moest doen. ''Lukken de Deputy taken?''vroeg ze dus maar uiteindelijk, want met alles wat hij aan zijn kop had nu hoefde hij vast niet persé te horen over hoe haar trainingen gingen ofzo.