Let me take you to the biggest star in our galaxy

Een volgende dag en nacht streek voorbij. Daintywhiff was vandaag bezig met wat simpele karweitjes. Ze werd echter continu voor de voeten gelopen door wilde kittens die overal in het kamp tuimelde of over elkaar rolden. De winde poes gromde binnensmonds. Wat een lastige mormels. Ze moest er niet aan denken dat zij ooit kittens zou moeten opvoeden, nee brr. Geïrriteerd schudde ze haar vacht uit terwijl ze met haar poot een kitten ruw opzij schoof. Als bij donderslag hoorde ze een scherpe stem roepen. Geschrokken keek ze om naar de Nursery. De moederkat stond met een misnoegde uitdrukking te wenken. Vluchtig rolde ze haar ogen te hemel voordat ze naar haar toe liep. Fijn... ze kreeg de opdracht om op een paar kittens te letten. Daintywhiff kreunde hoorbaar, maar ging toch naar binnen. Ze liet haar ogen wennen aan het gedimde licht en stapte op de kittens af waar ze het meest bekend mee was, die van Amberstorm. Daar ging ze met tegenzin op haar kont zitten. Wat moest ze eigenlijk doen? Gewoon de hele tijd kijken naar dat saaie, maar enorm schattige ding of moest ze er iets mee doen? Onwennig tikte ze er tegen. "Dag Winterkit..."

+ Winterkit

Winterkit begreep er helemaal niets van. Zijn snappertje was niet zo heel groot op het moment, hij dacht dan ook nooit te moeilijk. Voor hem was het dus nog niet geklikt in zijn koppie. Gorsekit was weg, maar hij snapte niet waarheen. Hij had ook nog geen uitleg gekregen, alleen wat gemompelde woorden die hij had opgevangen van de Queens. Hij was de Nursery niet uit geweest, maar hij voelde aan iedereen dat er wat aan de poot was. Het kleine katertje keek met grote ogen op toen er een grote witte poes de Nursery binnen kwam lopen. Hey, die had ze eerder gezien, die herkende hij nog! Hij wist alleen de naam niet meer maar het was ook een moeilijke naam geweest hoor! 'Dag Winterkit...' begroette de poes hem na een onwennig tikje van haar kant. Winter knipperde met zijn ogen. 'Hooii..' piepte hij een beetje onzeker. Niet omdat hij bang voor haar was, maar meer omdat hij voelde dat er wat anders was en het voelde niet goed.

Daintywhiff keek naar het kleine bolletje wol. Hij was zo rond. Hoe kon hij zo rond zijn? Met het puntje van haar staart tikte ze zijn neusje aan. Ondertussen flitsten haar ogen de Nursery door, ze wilde geen boze Amberstorm of Wolfstar op haar dak hebben. Ze waren erg beschermend over hun kroost sinds de dood van Gorsekit. Daintywhiff liet haar gouden ogen weer zakken naar Winterkit, zich weer verwonderen over hoe rond een kitten wel niet kon zijn. "Ik ben Daintywhiff en ik verveel me dus ik kwam vragen of je met me wou komen spelen?" Kittens hielden van verhaaltjes, maar ze kende geen verhaaltjes. Ze herinnerde zich vaag nog iets over een maan en een zon, maar het was niet helder genoeg om het door te vertellen. Misschien moest ze er eens een paar gaan verzinnen.

Het was vreemd om te weten dat er iets aan de poot was, maar je niet wist wat. Hij wilde het de poes ergens wel vragen, maar hij vond het nog een beetje spannend. Wilde hij het wel weten? 'Ik ben Daintywhiff en ik verveel me dus ik kwam vragen of je met me wou komen spelen?' Winterkit knipperde met zijn ronde oogjes en keek haar aan. Spelen? Dat klonk wel een stuk leuker dan vragen wat er was. Hij wilde liever dit nare gevoel vergeten. Dus knikte het jonge katertje. 'Jaa, spelen!' piepte hij voor hij overeind kwam. 'Wat gaan we spelen?'