I've thrown away reality and it has changed me

Soms wou hij dat hij voor een moment gewoon afstand kon doen van alles, dat er niet allerlei verwachtingen op zijn schouders rustten. Maar zo simpel was het niet, dat was het nooit geweest. Het begon met verwachtingen die hij aan hemzelf oplegde, maar uiteindelijk werd het ook wat anderen van hem verwachtten. Eenmaal hij deputy was onder Tall en nu leader leek de clan alles van hem te verwachten en kwam het gevoel dat hij wilde ontsnappen eraan terug. Ergens had hij een poging gedaan, maar Tall kon hem niet dood laten en toen had hij niet echt een andere keuze dan om zijn lot te accepteren. Dit was iets dat de clan niet wist, tenslotte kon hij hun moeilijk zeggen dat hij nog maar zes levens had. Er was waarschijnlijk niet eerder een leader geweest die er zo snel drie kwijt was, maar ze waren allemaal nodig geweest en zo zou hij zijn andere ook gebruiken.

[Tarragonstride]

Een grote kater zakte door zijn brede poten. Zijn roze tong likte rustig het water op. Het rimpelde er rond en verbrak zijn spiegelbeeld. Het gezicht dat naar hem staarde was een donker, getrokken gezicht. Al op leeftijd en met de bekende opgetrokken rimpel op zijn neus. Hij keek vaak misnoegd, dat was er in geslopen zonder dat hij het beseft had. Tarragonstride stopte met drinken en hief zich wat rechter. Hij schudde zijn manen uit. Hoewel zijn dorst niet helemaal gelest was had hij iets horen aan komen strompelen. Hij wilde liever niet in zijn rug gepakt worden door zijn broer. Daarom draaide hij zich ook om, juist op tijd. Zijn indringende gele ogen prikten in de vacht van Acornstar. "Jij wandelt er ook maar bedrukt bij, net een monster die alle bomen om maait." Hij sprak met een diepe, grommende stem die al wat kraakte door de leeftijd. Het was al zo lang geleden dat hij moeite had gedaan voor een gesprek. Hij tolereerde zijn broer eerder.

Natuurlijk kon dat er ook nog wel bij, zijn broer was hier ook. Het bracht elke keer weer een herinnering naar boven die hij zo veel mogelijk probeerde te onderdrukken en hij kon het dan ook niet helpen om automatisch zijn ogen wat te vernauwen. "Niet dat het jou iets aangaat." Sprak hij dan ook iets fel terug. Nee, hij hoefde zich niet in te houden, wanneer het alleen hun tweeën was. Maar nee, het ging zijn broer niks aan waarom hij er misschien wat bedrukt bijliep. Er waren al te veel dingen die hij voor iedereen verborgen moest houden en dat was in dit geval niet anders.

Behold the God of War !

Tarragonstride greens een rij tanden bloot. Hij grinnikte, waarbij zijn kop wat heen en weer schudde. De donkere katers sloop zachtjes naar voren tot hij dichtbij Acornstar stond. Hij krulde zijn staart rond diens schouders. Zijn felle gele ogen keken naar die van zijn broer. Oh waar was de tijd dat ze konden opschieten met elkaar. "Natuurlijk niet broertje van me." Hij gaf hem een dikke vette knipoog. Als een slang kronkelde hij langs hem heen, hem perongeluk een stuk opzij duwend toen hij zich weer over het water wilde buigen. "Oeps."