A small request

Hij begon zich steeds meer af te vragen waarom hij hiermee ingestemd had. Slatefur zou er nooit mee instemmen, maar toch zou hij zijn best ervoor moeten doen. Hij had iets afgesproken met Tall en daar kon hij nu moeilijk van terugkomen. Hij maakte zijn weg dan ook naar de medicine cat den en zocht het nest van de poes op. "Slatefur?" Sprak hij haar naam rustig uit. Nu was het hopen dat alles soepel zou gaan, maar hij verwachtte van niet.

[Slatefur]

Hij was hier nu wel, maar hoe ging hij dit op een goede en hopelijk overtuigende manier uitleggen? Want als hij dit niet voor elkaar kreeg, dan wist hij niet wat hij aan Tall zou moeten vertellen. "Ik heb een vraag voor je." Begon hij rustig, tenslotte moest hij misschien niet meteen met de deur in huis vallen. "Zoals je weet heb ik Tallshadow verbannen van Shadowclan." Dat was een feit dat niet zou veranderen. "Hij heeft alleen nog een laatste verzoek gedaan." Het was nog steeds raar dat het niet Pepperpaw was die hij gekozen had, maar Slatefur. "Hij wilde nog afscheid nemen van een kat en die kat ben jij." Natuurlijk zou hij meegaan met haar als ze besloot te gaan, maar ergens verwachtte hij dat ze zou weigeren en dan zou hij haar moeten zien te overtuigen.

Hij wist dat hij om iets aan het vragen was dat niet redelijk was, vooral niet met wat er allemaal gaande was nu. Hij moest ook eerlijk toegeven dat het onmogelijk had geklonken vanaf het moment dat Tall het had gevraagd, maar hier was hij dan toch om het te proberen. "We doen onze best om Hoarsepaw te vinden." Sprak hij dan eerst maar, tenslotte was dat waarschijnlijk het belangrijkste voor Slatefur op het moment. Tall was inderdaad een verrader en ja hij had dit specifieke ding verboden, maar dit zou met zijn toestemming zijn. "Het klopt dat ik het verboden heb, maar dit zou een uitzondering zijn." Begon hij dan ook. "Ik heb Moonpaw inderdaad in eerste instantie verbannen, omdat ik niet wilde dat de clan dacht dat ik mijn eigen familie voortrok." Hij had er geen recht toe om dat te doen. "En Tall vroeg dit als een laatste wens, ik snap alleen niet waarom hij niet om Pepperpaw vroeg maar om jou. Pepperpaw had hem vast wel willen zien." Sprak hij kort bedenkelijk. "Maar ik kan je moeilijk forceren als je niet wilt gaan. Ik denk ook niet dat het me zou lukken om je er te krijgen." Nee, iemand zou hem wel tegenhouden voor die tijd, daar was hij zeker van. "Ik heb hem gezegd dat ik zou proberen je er over een week te krijgen, wat betekent dat er nu nog twee dagen zijn om je besluit te nemen." Waarom hij dit allemaal aan het zeggen was had hij geen idee van, maar anders dan zou hij alleen naar Tall moeten gaan en dan zou hij er ook niet achter komen wat de woorden van Southernwolf betekent hadden zonder dat hij zelf naar de bergen zou gaan.

Hij snapte haar woede goed, zelf zou hij misschien ook bozer op Tallstar moeten zijn dan hij was, maar op de een of andere manier lukte dat niet. Hij deed zijn best om er niks van te laten merken voor de rest van de clan, maar hierin schemerde het misschien toch door. Haar woorden raakten dan ook daadwerkelijk wel wat in hem en een lichte zucht ontsnapte uit zijn bek. "Natuurlijk is Shadowclan belangrijker voor me dan Tall," Sprak hij. Maar misschien waren het de gevoelens voor de kater die hij had die ervoor gezorgd hadden dat hij ermee ingestemd had. "Het is ook niet alsof ik er niets voor terugkrijg." Misschien moest hij eerlijk gaan zijn, ook al kon hij niet de volledige waarheid vertellen aan Slatefur, dat mocht niet eens. "En als je hem echt zo graag een klap wilt verkopen, is dit je kans, al is dat alles dat je doet." Dan zou hij haar met alle liefde naar Tall toebrengen. De deal was tenslotte alleen maar dat hij afscheid wilde nemen van de poes en dat kon ook met een tik tegen zijn snuit.

Wat kreeg hij ervoor terug? Iets dat hij niet kon zeggen helaas als hij voor zich wilde houden wat er door Southernwolf gezegd was. Maar zijn gezicht vertrok wel bij die gedachte. Tenslotte was er een mogelijkheid dat er een deel van zijn zoon nog rondliep, maar dan in de bergen. "Iets in de bergen, wat hem dus voorlopig wel weg zal houden van de clans." Dat kon hij toch wel zeggen? Dat was tenslotte een conclusie die hij zelf getrokken had. Hij kon namelijk niet beginnen over het feit dat het mogelijk zijn kleinkittens waren die hij wilde dat Tall ging zoeken, niet zonder er zeker van te zijn. Hij wist wel dat als het klopte hijzelf mogelijk ook nog een keer naar de bergen zou gaan, ook al kon dat op het moment niet, niet met hoe de clan nu was en daarom stuurde hij Tall.

Hij was bang dat ze nog steeds nee zou zeggen, want hij zou niet meer weten wat te zeggen nu. Meer kon hij ook niet zeggen. Maar toen ze dan uiteindelijk toch instemde kon hij niet helpen om een lichte zucht te laten ontsnappen. Ze zou naar Tall gaan, al was het maar om hem een mep te verkopen. "Maak je je daar maar niet druk om, dit is puur zakelijk. Hij is tenslotte nog steeds verbannen en zal niet welkom zijn bij Shadowclan." Dat ging niet meer veranderen, dat wist hij zelf ook wel dondersgoed. "Ik zal dan over twee dagen hier terugkomen om je naar hem toe te brengen." Hij ging haar niet alleen laten gaan, dat was een ding dat hij zeker wist. Hij draaide zich al om om weg te gaan, maar wachtte toch nog voor het geval Slatefur nog wat te zeggen had.

Dacht ze echt dat hij haar wilde verbannen of was dit grappend bedoelt? Hij draaide zich terug naar haar toe en een frons verscheen op zijn gelaat, maar niet dat Slatefur dat zou kunnen zien. Was hij maar beter in het lezen van anderen, dan was dit alles misschien wel niet gebeurd. "Dat staat erop inderdaad, maar het woord van de leider is wet bestaat ook." En gezien hij degene was die dit zou toezien, zou hier echt geen verbanning op staan, want dan zou het zijn eigen schuld geweest zijn en dat wilde hij niet. "En dit zal dan ook de enige en laatste keer zijn." Ook al zou hij hem mogelijk nog een keer zelf moeten verbreken wilde hij te weten komen over zijn kleinkittens.

Nee, hij zou er geen misbruik van maken zoals Tall, dat was hij in ieder geval niet van plan. Dat was iets dat hij de clan niet aan zou doen. "Ik zal het alleen gebruiken wanneer ik denk dat het nodig is." Dat was een eerlijk antwoord en een die hij wel van plan was om zich aan te houden. De volgende vraag ging over Hoarsepaw, iets dat hij had moeten weten dat zou komen. "We hebben hem nog niet gevonden en het hele territorium is afgezocht, dus hij zal ergens buiten ons territorium moeten zijn." Maar waar was de vraag. Hij ging in ieder geval niet liegen hierover tegen haar. "Er was een vreemde geur op de plek waar zijn geur als laatste geroken was, maar meer weten we niet." Er was een geur van tweebenen geweest, maar ook van iets anders dat ze niet goed hadden kunnen plaatsen.

Het was moeilijk om een kind te verliezen, dat kon hij niet ontkennen door zijn eigen ervaringen. Hij kon dan ook goed begrijpen waarom Slatefur nieuws wilde over Hoarsepaw, maar hij had niks om te geven. Als ze nu eens wisten waar ze moesten zoeken, dan zou het misschien makkelijker worden, maar hij was niet meer in Shadowclan gebied, dat was een ding dat zeker was, maar waar hij dan wel was, daar had hij geen idee van. "Natuurlijk zullen we de zoektocht niet opgeven." Maar verder dan hun eigen territorium zoeken zou te gevaarlijk zijn zonder te weten waar ze naartoe moesten gaan. Maar het zat hem ook niet lekker als ze niet bleven zoeken voor de kleine mogelijkheid om Hoarsepaw te vinden.