We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Tell me it isn't true di 15 sep 2020 - 23:59
Ze had de andere twee kittens bij een andere Queen achtergelaten en was met de zwakke Palekit de Nursey uitgegaan. Haar hoop was niet beantwoord en Palekit leek enkel zwakker te worden met de dag. Ze leefde nog, maar elke ochtend was dat weer de vraag. Met haar nestgenootjes was niks mis, zij waren beide zo sterk dat ze hun zusje vaak wegduwde van de melk. Alleen, dan moest er nog steeds genoeg over zijn voor Palekit, of niet soms? Littleghost had het eerst genegeerd, een bepaalde afkeur voor haar dochtertje hebben, maar ze had wel de blikken van de andere Queens gezien. Het was niet goed wat ze deed en dat wist ze wel, dus vandaag had ze het besluit genomen om maar iets te doen. Of het iets ging helpen vroeg ze zich af, want in haar ogen was Palekit gewoon te zwak om te overleven. Het was een wonder dat ze het zo lang volhield. Bij de Medicine Den twijfelde ze nog, niet wetend of ze Newtpaw en Pepperpaw hier zelfs mee lastig moest vallen. Waarschijnlijk werd ze teruggestuurd en moesten ze maar gewoon wachten tot Palekit dood was. Toch ging ze maar naar binnen, met haar poot schoof ze een steentje aan de kant om zichzelf te laten horen.
-Pepperpaw/Newtpaw -Palekit
(Littleghost geeft te weinig melk, waardoor de al zwakke Palekit zwakker wordt)
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true wo 16 sep 2020 - 11:23
Pepperpaw had een rustige middag gehad. Na de oorlog was alles net een beetje aan het betijen, rust was wedergekeerd en de druk was lager. Pepperpaw was er opgelucht door, maar ze wist nog steeds dat het geen houdbare situatie was. Er was nauwelijks training en haar kennis groeide niet. En dat maakte het gevaarlijk voor iedere kat in de clan die de pech had een medicine cat nodig te hebben. Zo ook vandaag, Littleghost kwam binnen met een kleine, witte kitten. Palekit, als ze het goed onthouden had. "Goedemorgen Littleghost," groette ze de queen beleefd, "Is er wat mis met Palekit?" besloot ze te vragen. Op het oog zag de kitten er maar klein en mager uit...
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true vr 18 sep 2020 - 23:32
walk in the light
Palekit leefde enkel nog om het feit dat de kitten af en toe een beetje melk binnen kreeg en haar mentaliteit sterk genoeg was, ze was een vechter the. Het was niet dat ze wist wat de dood was, dat ze er bang voor was. Het was gewoon het feit dat ze elke ademhaling nog nam met een innerlijke kracht van een jong leven dat nog niet klaar was om naar Starclan te gaan. Ondanks het feit dat ze voor elke beweging vocht, voor de aandacht die ze nodig had, het was niet voldoende. Ze groeide niet zoals haar nestgenoten en ook haar moeder leek niet te helpen, haar de kansen te geven die ze verdiende. Het was dan ook een verrassing dat haar mama haar optilde en ergens anders naar toe versleepte, waardoor de kitten een zeer zacht, onhandig geluidje maakte. Te zacht om te horen voor haar moeder, het duurde niet lang voordat een andere stem klonk, de woorden waren nog onbekend in het nog zwakke gehoor van de kitten. Ze leek echter erg miserabel en ze had honger. De kitten opende haar mond, alsof ze hopeloos naar voedsel zocht, zelfs al was er geen tepel in de buurt waar ze aan kon zogen. Ze was te dun, had geen bolle buik zoals goed gevoede kittens zouden hebben. Het maakte haar een tikkeltje lusteloos.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true ma 21 sep 2020 - 21:28
Wat haar betreft vertelde Pepperpaw nu gewoon meteen dat alles mis was met Palekit, iets wat ze zelf al wist, maar in plaats daarvan moest natuurlijk eerst even nagevraagd worden. Wat was er mis met Palekit? Wel, kon ze dat dan niet zien of dacht Pepper soms dat Littleghost haar gewoon haar kitten wou laten zien. Dus hoe ging Littleghost duidelijk maken wat er mis was met haar dochtertje als die door Starclan aangewezen Medicine Cat niet eens kon zien hoe mager en klein de kitten voor haar was. Wel, Medicine Cat Apprentice nog, maar toch. Ze zette Palekit voor Pepperpaw op de grond en duwde er tegen aan met haar neus. Ze meende de ribben te kunnen voelen. Daarna keek ze de poes voor haar doordringend aan, wachtend tot ze het ging onderzoeken of iets in die richting.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true di 22 sep 2020 - 19:21
Ze voelde spanning door haar lichaam heentrekken, maar probeerde haar rug recht te houden. Ze werd hier steeds beter in. Zeker nu Newtpaw haar ervaring met Darkmoon had gehad, had Pepperpaw het gevoel dat ze sterk moest zijn voor hen beiden. Newtpaw had genoeg aan zichzelf op het moment en dan zou Pep haar problemen niet op de jongere kattin drukken. Ze haalde diep adem met haar buik, waarna ze naar voren stapte toen Littleghost Palekit op de grond legde. "Ik zal naar haar kijken," beloofde de jonge flamepoint, met wat ze hoopte dat een geruststellende toon was. Voorzichtig neusde ze door de pels van Palekit en al snel viel het haar op hoe mager en klein de kitten was. "Ze is erg mager.. Ik denk dat je daarom hier bent?" besloot ze te vragen, hopende dat het het beste ging met ja en nee vragen. "Eet ze wel goed?" vroeg ze, een bezorgde blik op de kitten richtend.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true do 24 sep 2020 - 11:43
walk in the light
Palekit werd door haar moeder op de grond geplaatst, ze stribbelde niet eens tegen zoals andere kittens wellicht zouden hebben gedaan. Er was geen warmte van de vacht van haar ouder waarin ze zich kon verstoppen terwijl een neus in haar lichte vacht werd gedrukt. Ze hoorde de woorden van een ander, die duidelijk aan het praten was tegen de Queen. Woorden die niks betekende voor de kleine, te magere kitten. Een ander neusje werd tegen haar aangedrukt waarna de kleine kitten langzaam zocht naar iets, deze droeg niet de geur van melk maar misschien had ze wat te drinken voor haar? Onhandig kroop de kitten dichter naar de Medicine Cat Apprentice toe waarna ze op diens vacht sabbelde, hiermee werd wellicht de vraag beantwoord, de kitten had honger, wilde eten maar er was geen eten. Haar pootjes kneedde in de vacht van de oudere flamepoint, alsof deze haar kon helpen met het probleem. Niet direct wellicht, maar ze had vast wel een idee wat er mis kon zijn, dat was al beter dan haar moeder die enkel was gekomen omdat ze geen andere keuze had. Ze wist dat haar moeder minder naar haar keek dan haar broer en zus. Ze was gewoon te zwak geboren in diens ogen, een zwakte waar ze grotendeels overheen zou groeien, al zou ze nooit de grootste worden.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true ma 28 sep 2020 - 19:11
Goh, het leek wel of Pepperpaw zenuwachtig was. Ze wist wat er gebeurd was met Darkmoon, de oude Warrior, maar dat was de schuld van Newtpaw toch. Daarnaast, ze hoopte niet dat Pepperpaw nu Palekit vanalles ging voeren. De flamepoint zei iets in de richting van naar Palekit kijken, al kreeg Littleghost het niet helemaal mee. Het zou wel. Pepperpaw vroeg aan haar of ze hier was vanwege de magere kitten en ze knikte ja. Terwijl Palekit onderzocht werd leek het wel alsof ze probeerde te drinken bij de apprentice. Intussen kwam de volgende vraag. Littleghost wou eerst ja knikken, maar ze begon te twijfelen. Aspenkit en Outkit kregen veel meer dan Palekit, maar er moest toch genoeg over zijn voor hun zusje? Het waren maar drie kittens. Ze haalde haar schouders maar op, geen antwoord wetend en pakte haar dochtertje voorzichtig in de nekvel om haar uit Pepperpaw's vacht te halen.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true do 1 okt 2020 - 17:40
De ribben van de kitten waren te tellen en ze was erg klein. Pepperpaw had er weinig twijfel over dat de kitten te weinig binnen kreeg. Maar waaraan kon het liggen? Was er iets waardoor de kitten niet genoeg dronk? Was ze ziek? Haar gedachten gingen koortsachtig, tot ze uit haar gedachtenstroom getrokken werd door het feit dat de kitten aan haar vacht begon te sabbelen. Huh? Voor een moment keek ze er verbaasd naar, waarnaar ze weer naar Littleghost keek. "Ze lijkt wel honger te hebben.. Dus met haar zuigreflex is niks mis," miauwde Pepperpaw, haar oortjes wat nerveus heen en weer wiebelend. "Misschien dat je niet genoeg melk hebt? Daar zijn kruiden voor.. ik weet alleen niet welke, maar ik kan Beechresin vragen welke.. Dan moet ik haar even naar binnen roepen," ze ratelde haar verhaal maar af, aangezien ze niks zeker wist. Oh als ze nou training had gehad.. Dit waren alleen dingen die ze had opgepikt omdat ze zoveel in de medicine cat den had geslapen bij Tallstar en Bloodhound. "Zij heeft namelijk die kruiden gehad voor haar nest.."
Littleghost
Elder
67 Actief Littleghost is slechthorend
en stom. (aka, kan niet praten)
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true vr 2 okt 2020 - 22:54
Ze luisterde aandacht naar Pepperpaw's woorden, expres nog wat naar voren gegaan om het beter te kunnen horen. Dat Palekit honger had had Littleghost ook wel door nu, anders zou ze niet zo raar doen. Ze wou weten waarom. Kon ze dan echt zo weinig melk krijgen? Misschien moest ze dan toch vaker Outkit even aan de kant duwen, al zou die dat niet fijn vinden. Dan toch, hoeveel zou het nog uitmaken? Ze was gewoon zwak. Soms waren kittens dat en natuurlijk was een kitten van haar dat. De volgende woorden die uit Pepperpaw kwamen waren meer een schok voor haar. Want natuurlijk, natuurlijk was het gewoon haar fout. Zij was gewoon mis. Dat was ze namelijk met alles, dus waarom zou ze het niet zijn als moeder. Drie kittens maar. Drie kittens en dan zou ze te weinig melk geven. Er werd iets gezegd over kruiden en Beechresin. Waren er kruiden? Konden kruiden het oplossen? Enkel, zelfs als Palekit dan genoeg melk zou krijgen, was ze niet al te slap? Ze keek naar de kleine kitten, het in de gaten houdend. Ze had honger wist Littleghost. Ze ging op haar zij liggen en pakte Palekit in haar nekvel om haar vervolgens bij haar buik te zetten. Nu zou ze toch wel genoeg melk hebben? Intussen keek ze Pepperpaw aan en knikte enkel. Misschien werkte het toch wel.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true ma 12 okt 2020 - 22:26
walk in the light
Palekit kon het gesprek tussen de twee katten niet volgen, maar wat ze wel wist was dat ze honger had en ze nergens de melk kon vinden die ze nodig had om gezond en wel op te groeien. Wellicht zou ze nooit een sterke stem hebben, maar dat zou haar geen slechte Warrior hoeven maken, ze had kansen om zich te ontwikkelen als ze door de eerste paar Moons heen wist te werken. Het duurde niet lang voordat de jonge kitten bij Pepperpaw werd weg gehaald en aan de buik van haar moeder werd gelegd, alsof ze daar de melk vandaan kon halen die op dit moment niet echt aanwezig was. Ze drukte haar neus tegen de buik van haar moeder aan maar leek niet te drinken. Alsof ze bij voorbaat al besloten had dat het teveel energie zou kosten.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true wo 28 okt 2020 - 10:53
Things my heart used to know
Littleghost leek het logisch te vinden wat Pepperpaw haar vertelde. Pepper kon hierop het niet helpen om opgelucht te zuchten intern. Ze deed dit op het moment een beetje op instinct, gebruikend wat logisch klonk in haar hoofd. Of dit het juiste was, wist ze dan weer niet zeker. Ze keek wat gespannen toe terwijl Littleghost de kitten aan haar buik legde, maar de kitten leek niet eens te willen drinken. Was het te zwak? Was er iets mis met haar? Was er iets anders waarvan Pepperpaw niet wist wat het was? Ze trok zachtjes met één van haar oren en zuchtte intern. Wat nu? "Ik zal even iemand vragen om Beechresin te halen.. Zij heeft net kittens gehad en heeft ook dingen van Bloodhound geleerd." Haar oor trok wat nerveus, maar daarna liep ze de den uit om een warrior aan te spreken om Beechresin te halen. Daarna liep ze weer terug naar Littleghost en Palekit om de kitten nog een keer zachtjes, aanmoedigend te neuzen. Probeer het nou kleine.
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true wo 11 nov 2020 - 18:11
Ze was voor even weg geweest van de nursery, het kamp uit om wat te jagen. Alleen zodra ze terug kwam met een muis in haar bek en deze op de stapel legde kwam een van de warriors naar haar toe en vroeg of ze naar de medicine cat den wilde komen omdat ze ergens voor nodig was. Ze was bang dat er misschien wat mis was met een van haar kittens, maar toen ze de den binnen stapte concludeerde ze al snel dat dit niet het geval was. "Waarvoor had je me nodig Pepperpaw?" Besloot ze dan ook alleen maar te vragen.
Littleghost
Elder
67 Actief Littleghost is slechthorend
en stom. (aka, kan niet praten)
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true wo 30 dec 2020 - 19:14
Littleghost Can you scare me up a little bit of love
Pepperpaw vertelde haar dat ze Beechresin zou gaan halen, een poes die hun blijkbaar kon helpen. Hoe ze dat zou doen had Littleghost niet meegekregen en afwachtend keek ze toe hoe Pepperpaw naar buiten ging en al vlug weer terugkwam. Ze probeerde nog een keertje om Palekit aan te sporen om te drinken, maar haar moeder had er niet veel hoop meer in. Wat later kwam er een nieuwkomer bij, Beechresin stapte de den in en vroeg meteen iets aan Pepperpaw. Ze leek Littleghost en Palekit nog niet in de gaten te hebben. Wel, Littleghost was benieuwd wat Beechresin kon betekenen
Onderwerp: Re: Tell me it isn't true ma 4 jan 2021 - 21:06
walk in the light
De flamepoint kitten was duidelijk zeer gefrustreerd, zelfs al kon ze het gesprek niet volgen, toch probeerde ze duidelijk te maken dat ze niet bij haar mama kon drinken en haar energie niet wilde verspillen aan het proberen ervan. Ze rook zelf prima dat er te weinig was, dat ze zou moeten wachten en hopen, als haar broer en zus niet veel eerder waren. Een neusje van een andere kat deed haar, haar mondje openen al kwam er geen geluid uit en haar tandloze bekje toonde aan dat ze totaal niet tevreden was. Ook haar mama probeerde het nog een keer maar nog steeds leek de kitten niets te willen, niets behalve eten dat haar mama haar niet leek te kunnen geven. Ze had honger en was moe, en dat maakte haar geïrriteerd. Een andere kattin kwam de den in. Palekit kon enkel ruiken en horen dat deze er was, maar negeerde het voor nu. In plaats daarvan probeerde ze weer richting Pepperpaw te kruipen, want deze was wat zachter dan haar moeder en misschien, heel misschien zou deze begrijpen dat ze niet bij mama kon drinken. Hulpeloos hief de kitten haar kopje en opende ze haar mondje weer alsof ze piepte, zonder geluid.