[Waterpaw] Odd meeting you here

Routnose en Waterpaw waren naar Shadowclan gekomen om Newtpaw en haar te trainen. Nu hoefde ze zowaar niet bang te zijn dat er een dode zou vallen elke keer dat ze een kruid uitdeelde, want er kwamen nu katten om uit te leggen wat alles nou betekende. Dat zou Bloodhound ook vast een boel rust gunnen. Pepperpaw was er in ieder geval wel opgelucht door, maar de aanwezigheid van Waterpaw was desondanks wat raar. Haar vader en Acornstar hadden allebei zo gek gedaan dat ze met Waterpaw afsprak en nu was hij hier, legaal, in het kamp. Daardoor had ze hem ook nog niet aangesproken. Het voelde een beetje raar. Ze besloot echter dat ze zich moest vermannen en pakte een muisje van de prooistapel, deze naar hem toebrengend. "Hier, Shadowclan logies en ontbijt," deelde ze mee aan hem, de muis voor hem neerleggend.

[Waterpaw]

_{De kater was sinds zijn aankomst in het ShadowClankamp niet echt ontspannen geweest. Overal leek het alsof ze meer en meer van hem vroegen. Het onmogelijke. Hij wist dat sommige ShadowClanners niet erg blij waren met de ThunderClangeur. Maar tenminste was Routnose er ook, en daarnaast was hij ook medicine cat. Hij deed dit immers voor ShadowClan.
Oh, en dat was niet alles. Waterpaw wist niet wat hij hier kon vinden. Naast Pepperpaw en de mogelijkheid dat zijn vader ergens in dit kamp rondliep. Elke rode kater had zijn aandacht getrokken, maar het was niet dat hij zomaar naar hem toe kon lopen, of zomaar rond kon vragen. Als iemand hier erachter kwam dat hij deels ShadowClan was zou niet alleen hij, maar ook zijn vader in de problemen komen. Misschien zelfs zijn zussen. Dat kon hij niet zomaar riskeren.

De apprentice was niet echt bezig op het moment. Hij was rond aan het lopen, een beetje het kamp aan het verkennen. Misschien subtiel-toch-niet-subtiel rondkijken voor een specifieke rode vacht. Maar ja, kennelijk had zijn geluk andere plannen met hem en merkte hij een lichtgekleurde vacht van een bekende kattin. Hij voelde zijn vacht prikkelen en zijn instinct gelijk activeren. Oké, ja. Ze had haar ogen op hem gericht. Hij moest zich omdraaien en laten zien dat hij druk bezig was met-
"Hier, Shadowclan logies en ontbijt," Waterpaw keek naar de muis die ze net op de grond had laten vallen. "Nee, nee." Lachte hij nerveus. "Pepper, ik kan dat niet aannemen. Ik heb al gegeten." Zei hij maar snel. Een grote leugen, ja. Want hij had zeker wel honger. Bovendien leek de muis nog vers te zijn ook. Maar hij moest gewoon ver weg van Pepperpaw zijn. Als moeilijk als het klonk. De groene kater was nog steeds weg aan het kijken. Alles behalve naar de medicine cat apprentice.}

Pepperpaw was zo intens opgelucht dat er twee getrainde medicine cats in het kamp rondliepen nu. Bloodhound was een schat, onder al zijn gebrom, en deed echt zijn best, maar trainen ging zo ontzettend traag met zijn wonden. Het was geen houdbare situatie geweest. Darkmoon haar onnodige dood had dat immers wel bewezen.

Ze was dan ook erg dankbaar dat Waterpaw en Routnose er waren en had besloten goed voor ze te zorgen. Ze mocht allebei de katten immers graag. Een teleurgestelde blik kroop op in haar ogen toen Waterpaw aangaf dat hij al gegeten had en ze draaide haar oren iets naar achter. "Oh.. sorry, ik had je nog niet zien eten, dus ik dacht dat je nog wat moest hebben," reageerde ze, een verontschuldigende grijns op haar gezicht. Toen viel het haar op dat hij haar niet eens aankeek. "Hey, gaat het wel?" vroeg ze, meteen bezorgd.

_{Hij voelde toch echter een golf van schuldgevoel aankomen toen de kattin wat terug zei. "Oh.. sorry, ik had je nog niet zien eten, dus ik dacht dat je nog wat moest hebben," miauwde ze plots. Ah verdomme, hij wou haar niet teleurstellen. De staart van de kater zwiepte langzaam heen en weer. Steeds sneller, ook. Omdat hij ergens zijn zenuwachtigheid moest gaan uiten.
"Hey, gaat het wel?" Waterpaw spitste zijn oren op de vraag. Ja, ging het wel? Wat was zijn probleem? Waarschijnlijk had Pepperpaw al opgemerkt hoe onrustig hij wel niet was. Maar zelfs hij kon geen antwoord op haar vraag geven. Want hijzelf wist het ook niet.

Hij schraapte zijn keel en tilde zijn kin op. Eindelijk was hij haar aan het aanstaren. Dit was een beetje apart, ja. Hij was in het kamp van een andere clan, met een oude vriendin van hem. En nu mochten ze toch wel elke dag met elkaar omgaan. Misschien was dat wel iets voordeligs, maar de eerste paar dagen zou voor Water zeker lastig zijn. "Ja, ik eh..." Begon hij. Hij voelde zijn kip licht worden Aaah, stress. "Mijn vader! Ja, ja. Ik zit gewoon... Ik zit ermee? Snap je?" Hij gaf haar een geforceerde glimlach. "Herinner je ons gesprek in Fourtrees? Ik ben namelijk nog naar hem op zoek en ik ben.. Nogal nerveus." Het was waarschijnlijk een slecht idee om het hier te vertellen, maar tenminste had hij haar wel antwoord op haar vraag gegeven.}

Bezorgdheid legde haar maag in een knoop terwijl ze de groene blik van Waterpaw zocht. Ze was zo opgelucht geweest dat er katten kwamen helpen, dat ze er niet over nagedacht had dat de katten die kwamen helpen misschien wel helemaal niet blij waren met de deal. Misschien miste Waterpaw zijn thuis wel, wilde hij hier helemaal niet zijn. Pepperpaw legde haar oren wat achteruit terwijl schuldgevoel haar overspoelde. Oh wat was ze toch weer egoïstisch geweest. Ze had alleen maar aan zichzelf gedacht.

En het hoge woord kwam ook vrij snel uit Waterpaw. Hij gaf aan dat hij met zijn vader zat. Spontaan herinnerde ze zich het gesprek bij fourtrees. Het leek ondertussen al zo lang geleden.. maar ze kon het nog wel opdiepen. Zijn vader was Shadowclan. "Oh.. oh ja.." prevelde ze zachtjes, "Ik.. ik snap dat je daarmee zit.. Heb je hem nog niet gezien..? Weet je hoe hij heet..?" Haar stem verlaagde zich tot een fluistering. Dit gesprek was niet voor andermans oren bestemd immers.

_{Pepperpaw leek al gauw door te hebben wat hij bedoelde, Natuurlijk was dat ook niet moeilijk. Zij was één van de weinigen die over zijn vader wist. Ze wist waarschijnlijk evenveel als hij. Nu pas kwam het ook binnen. Dat zijn vader nu niet ver weg was, als hij er nog was. Er was een kater in ShadowClan die daadwerkelijk zijn vader was. En het zou Waterpaw enthousiast moeten maken, als hij zelf niet al Thornstar als zijn vaderfiguur zag. Maar toch was een biologische vader iets anders. Hij zou niet weten hoe of waarom, maar hij moest hem vinden.
"Oh.. oh ja.. Ik.. ik snap dat je daarmee zit.. Heb je hem nog niet gezien..? Weet je hoe hij heet..?" Vroeg ze als volgt in een wat zachtere toon. Nu pas had het onderwerp zijn volledige aandacht. Zou hij eindelijk naar zijn vader kunnen zoeken met Pepperpaw? De rode kater schudde voor kort zijn kop op haar vraag. "Nee ik... weet het nog niet zo zeker wie hij is of hoe hij heet. Ik weet alleen dat hij een rode vacht heeft." Voegde hij toe in zijn gefluister, terwijl hij een stap dichter nam zodat ze hem beter kon horen. "Ik weet zelf niet eens of hij me wilt zien. Is hij zelfs wel bewust dat hij kinderen heeft?" Oh nee, nu weer de angstige gedachtes. Het was gewoon een eindeloze kringloop.}

Pepperpaw haar gevlamde staartpunt zwiepte heen en weer in een nerveus gebaar. Hier in de open plek, waar zoveel katten heen en weer wandelden, langs hen, rond hen, was het alsof er duizenden oren mee konden luisteren. En ondanks dat ze haar stem gedempt hield, wist ze niet zeker of ze zich er veilig bij voelde. Ze haalde diep adem en krulde haar staart rond haar lichaam heen. Ze zou dit geheim van Waterpaw altijd veilig houden. Als hij het aan katten zou vertellen, was het zijn zaak. En zelfs al had ze moeite met geheimen niet doorvertellen, voelde deze zwaarder, belangrijker. Ze zou deze niet zomaar uit haar poten geven.
De kater gaf aan dat hij niet eens zeker wist hoe hij heette en of de kater uberhaupt wist dat hij vader was. Alleen dat hij een rode vacht heeft. Pepperpaw trok een gezicht, terugdenkend aan de lessen voorlichting die ze gehad had. Een kater wist toch wel dat hij..? Nou ja, niet belangrijk. Ze keek eventjes het kamp rond. "Nou ja.. er zijn meerdere Shadowclanners met een rode vacht.. Amberhunt.. Flameleap.. Flamepath.." Ze hield haar stem nog altijd gedempt. "Zullen we anders.. een rondje gaan lopen..? Dan kunnen minder katten meeluisteren. "

_{"Nou ja.. er zijn meerdere Shadowclanners met een rode vacht.. Amberhunt.. Flameleap.. Flamepath.." Begon Pepperpaw in een gedempte stem. Waterpaw knikte langzaam. Maar geen één van de katten die ze zonet had opgenoemd klonk bekend voor hem. Man, als Swallowflight hem meer had verteld. Als Swallowflight hier gewoon was, al was ze niet in ThunderClan. Gewoon in zijn leven zou al goed voor hem zijn. De rode kater werd plots weer afgeleid met zijn eigen gedachtes. Nadenken, nadenken. Maar nooit antwoorden vinden. Nooit kon hij-
"Zullen we anders.. een rondje gaan lopen..? Dan kunnen minder katten meeluisteren. " De stem van de lichtgekleurde kattin had hem gered van zijn gedachtes en gelijk besloot Waterpaw zich maar op het nu te focussen. Bovendien klonk het voorstel zo slecht nog niet. Een wandeling was juist iets wat hij nodig had. "Dat lijkt me een goed plan," miauwde hij als volgt met een lichte glimlach. Hij schraapte zijn keel nogmaals en richtte hij zijn blik op de ingang van het ShadowClankamp. "Dan kan je me ook een rondleiding geven over het territorium, oh en... Neem de muis mee." Voegde hij toe. Voorzichtig, want het was al een duidelijke boodschap dat hij niet had gegeten en toch er wel trek in had. Bovendien was de aanwezigheid van Pepperpaw zo slecht nog niet.}

Pepperpaw wachtte in stilte af, terwijl ze ondertussen nog haar ogen door het kamp liet glijden. Onder de schaduw van de dennenbomen zag ze meerdere katten, maar ze kon nog niet een kat aanwijzen waarvan ze vond dat deze verdacht veel op Waterpaw leek. Het was niet alsof ze maar een enkele rode kat in Shadowclan hadden, al wenste ze dat op dit moment wel. Ze wilde maar wat graag Waterpaw gewoon een antwoord geven op zijn zorgen.

Ze richtte haar blauwe ogen weer op Waterpaw toen deze aangaf dat het een goed plan was. Ze ontspande zichtbaar, iets van de nare spanning uit de lucht halend. "Super.. Als jij me onderweg wat kruiden aanwijst en uitlegt, dan hebben we een deal," zei ze met een brede glimlach, waarna ze met een verwonderde blik de muis oppakte. Hij had toch al gegeten? Nou ja.. misschien had hij ook wel meer honger. Het was een lange reis van de gathering naar Shadowclan en stress om alles gaf ook meer honger. Pepperpaw dacht er verder niet veel meer van.

_{De kater voelde zich al wat meer op zijn gemak. Vooral omdat het leek alsof Pepperpaw zijn aanweigheid in haar kamp niet al te erg vond. Zoals de meeste ShadowClanners. Al was zij natuurlijk half zijn apprentice, en hij zou het ook niet erg vinden als iemand te hulp schoot. Maar dit had zeker zijn dag veranderd. Hij had eindelijk wat te doen met iemand waar hij bevriend mee was. En dus zouden zijn gedachten hem niet tormenteren.
"Super.. Als jij me onderweg wat kruiden aanwijst en uitlegt, dan hebben we een deal," Voegde de andere apprentice toe. Waardoor Waterpaw toch moest grinniken. "Oké, dat is dan een deal." Miauwde hij als volgt. Terwijl hij het eindelijk op een lopen zette en richting de ingang van het kamp toe liep. Hij had nog niet het volledige territorium gezien, dus misschien was de rondleiding toch wel een goed idee.

+ topic uit}

Onderwerp: Re: [Waterpaw] Odd meeting you here