Out of this world

De avond begon te vallen. Snakekit was inmiddels zo erg gewend geraakt aan hoe de lucht veranderde van kleur dat hij al een paar uur op voorhand kon zeggen wanneer het donker zou worden. Als je de hele dag vastzat in de nursery en je had niks anders te doen dan te luisteren naar het geroddel van de queens en te kijken naar de saaie spelletjes van andere kittens, dan ging je je algauw op andere, onbelangrijke dingen focussen. Hij wist dat het niet lang zou duren eer dat zijn moeder hem zijn eten zou komen geven en geduldig ging hij zitten wachten, maar na een poosje was ze er nog niet. In plaats daarvan kwam een andere queen naar hem toe die hem met een spijtige blik aankeek. Snakekit wendde zijn strakke groene blik af terwijl hij naar haar woorden luisterde en ze van het ene naar het andere oor liet gaan, daarbij moeite doende om de spijtige toon in haar stem niet in zich op te nemen. Hij bedankte haar enkel kil voor het eten en keek lusteloos naar het kleine muisje dat voor hem lag. Hij kon met zijn kleine tandjes onmogelijk het vlees lostrekken en geïrriteerd gaf hij een mep tegen de prooi. Demonstratief draaide hij het zijn rug toe, enkel om oog in oog met een andere kitten te komen. Hij ontblootte zijn tandjes op een agressieve wijze naar de kitten en daagde hem met zijn oogjes uit om iets te zeggen.

Op hoge poten, voor zover dat ging met zijn nog mini pootjes, liep Outkit door de nursery. Iedere dag verbeterde alles wat hij deed net wat meer. Wat goed was want Out ging voor het ideaal. De beste van alle kittens zijn. Natuurlijk was hij dat al, want zijn vader zei him dat ook. Snappingturtle was een zekere invloed op hem die van buitenaf niet goed te noemen viel, maar die in de ogen van het kitten perfect was. Dat samen met een natuurlijke dosis beter dan de rest voelen maakte dat hij een arrogante blik wierp op het zwarte geval dat voor hem stond. Het verschil in leeftijd zorgde dat hij nog een stuk kleiner was, maar het viel niet te merken in zijn attitude. De oudere van de twee ontblootte zijn tandjes en Outkit blaaste evengoed tussen ontblootte tandjes terug. Hij was de baas van deze nursery, Snakekit moest het maar accepteren.

Niet bepaald onder de indruk zijnde trok Snakekit met zijn oortje toen Outkit in zijn richting blies. De grijze kitten met de roodkleurige ogen dacht duidelijk dat hij meer was dan de rest. Snakekit had gezien hoe zijn vader met hem omging en als hij eerlijk was, was hij wel jaloers op de band van de twee. Hij wilde ook een familie hebben dat naar hem omkeek en dat hem accepteerde, maar dat leek er niet van te komen en Snakekit weigerde om een andere queen in zijn leven te accepteren dan zijn eigen vlees en bloed. “Rot op, Outkit,” snauwde hij de grijze kitten geïrriteerd toe. “Niemand is onder de indruk van je arrogante houding en ikzelf al zeker niet.” Hij was er vrij zeker van dat Outkit ging opgroeien tot één of ander snotjong die dacht dat zijn Clan hem en enkel hem alleen diende. Nou, Snakekit ging zich echt niet tot dat niveau verlagen. Hij zou Outkit wel eens wat laten zien als hij niet snel zou opdonderen. Dat hij maar twee weken oud was, was een feit waar hij niet naar keek. Het kleintje moest respect voor hem hebben en verdomme niet andersom, met zijn nauwelijks doorgegroeide tandjes en zijn baby-uiterlijk.