Noot Noot!

Penguinkit - of Pingukit zoals hij zichzelf noemde - kroop door het nest heen. Hij was vandaag in een actieve bui, hij zou heel de Nursery verkennen! De kleine kitten maakte een 'noot noot' geluidje terwijl hij de rand van het nest over probeerde te klimmen. Dat ging helaas niet zo heel soepel. 'Noot noot,' mauwde de kitten bozig voordat hij plots de rand overkwam en op de grond viel. Snel klom hij weer overeind en schudde zijn kopje. Hij keek met grote oogjes de Nursery door. Wowie, dit was cool!

Greykit

Met grote, sprankelende oogjes keek hij de Nursery rond. Natuurlijk was hij wel vaker op pad geweest, maar het bleef hem verbazen. Het was zo groot! Dat kwam waarschijnlijk omdat hij zo klein was, maar goed. Hij keek op toen er een kitten op hem af kwam. Die was duidelijk al een stukje ouder en hoewel Penguinkit graag had gehad dat hij de naam wist, wist hij het niet. Hij kantelde zijn kopje wat en glimlachte bij de begroeting van de ander. 'Wat doe je?' vroeg de oudere kitten toen. Penguinkit knipperde met zijn blauwe oogjes en keek eventjes rond de Nursery, voor hij zich weer naar de ander richtte. 'Noot noot?'

De andere kitten leek wat verward en haalde zijn schouders op. 'Ik ben Greykit,' piepte hij toen. Hij klonk vrolijk, dus Penguinkit glimlachte naar hem. Greykit, dat zal hij vanaf nu gaan onthouden hoor! 'En jij? Wat is je naam?' Een bredere glimlach vormde op Penguinkits gezichtje. 'Pingukit!' mauwde hij vol trots. Ja, het was niet zijn echte naam, maar voor hem was het precies hetzelfde. Hij vond Penguin namelijk lastig uit te spreken, dus Pingu was wat er van geworden was. Voor hem geen probleem in ieder geval.

'Aangenaam Pingukit!' mauwde de ander met een glimlach. Pingu knikte vrolijk, een brede glimlach sierde zijn snoetje. 'Noot noot!' zei hij vrolijk. 'Heb je zin om te spelen met die mosbal daar?' vroeg Greykit toen. Pingukit keek achterom, naar waar de mosbal lag. 'Ooh, noot noot!' mauwde hij al knikkend en hij keek met sprankelende oogjes naar Greykit, voor hij zich weer omdraaide en naar het mosballetje huppelde. Met een sprongetje landde hij er bovenop, wat een blije lach veroorzaakte.

Penguinkit was druk bezig met zijn mosballetje. Hij was helemaal in zijn element. Spelend, plezier hebbend. Dit was waarom Penguinkit opstond. Oké, dat was misschien wel een beetje overdreven. Het was niet dat het een bewuste gedachte was voor hem, maar in zijn leven waren er sowieso niet echt veel bewuste gedachtes. Hij stopte zijn spelletje en keek verbaasd op toen hij Greykit iets hoorde zeggen. Noot noot? Hey! Hij zei het ook! 'Noot noot!' mauwde hij naar hem en giechelde. Dat was gek, hij had nog nooit iemand anders noot noot horen zeggen! De zwart-witte kitten tikte giechelend het balletje naar de andere toe.

De andere kitten zei noot noot terug en rolde het balletje weer naar hem toe. Met zijn witte poot probeerde hij het balletje goed terug te kaatsen naar Pingukit en lachte vrolijk. “Noot noot!!”, herhaalde de grijze kater ook weer. Hey, het was eigenlijk best wel leuk om dat te zeggen! Nu snapte hij waarom Pingukit het ook zei. Met een grote glimlach keek hij toe hoe het balletje rolde en rolde en rolde naar de andere toe. Zou het de ander bereiken?

De andere kitten zei 'Noot noot!!' terug, wat toch voor enige verbazing zorgde bij Penguinkit. Waarom zei hij het nou ook? Toch was het ergens wel grappig. Greykit leek er ook plezier in te hebben. Hij giechelde zachtjes en miste bijna het mosballetje. Met een grote duikvlucht sprong hij naar het balletje toe en wist het nog net te pakken te krijgen. 'AAH!' riep hij blij uit, zijn blauwe oogjes glommen vol trots. Hij had hem!