It's good to be smart but not too smart [OPEN/PROMPT]

Het was een dag zoals geen ander. Want het was niet eens dag, het was wel een dag, maar het was niet dag. Het was dag, maar donkerder. Het leek niet eens waardig te zijn het woord ‘dag’ te dragen. Want het zag er niet eens dags uit. En het was ook niet dag- als in het tegenovergestelde van hallo. De kater was in verwarring, want hij was het woord kwijt. Het was een mooie donkere dag, waar de zon wit was en er stippen in de lucht zaten. Wat waren die ook alweer? Dag-stippen. Het waren dagstippen ja, en de grond was opeens de muur geworden. De kater lag gewoon neer op zijn zij met zijn poten tegen de buitenkant van de muur van de den gedrukt. Hij lag buiten. Gewoon op zijn zij uit het niets. Er zat ook iets in zijn gezicht. Het was pijn, maar het was ook niet pijn. Het was geen pijn maar het was een plant met doorns. Doornplant, plantige doorns. Vanaf nu was de muur de grond en hij hoorde niet te slapen. Gewoon blijven liggen en denken aan alles. Er was geen enkele wolk aan de lucht, of misschien toch wel. Er waren super veel wolken in de lucht, juist op de plek van de witte zon niet. Dat was de zon niet eens, het was de andere zon. De mini zon. Het had zo’n rare naam, ze noemden het de maan. Maar de maan klonk zo maanig, totaal niet logisch. Vanaf nu was het mini zon. De witte mini zon en de witte stippen in de lucht terwijl er doorns in zijn gezicht zaten. En het deed pijn. Hij wilde weggaan, maar hij bewoog niet. Hij was dood- nee, hij leefde nog. Er was veel leven die niet in zijn aderen stroomde. Hij was bewusteloos, nee eigenlijk, hij was gewoon buiten de echte wereld. En maakte zachtjes het geluid van 'zzz' terwijl rare gedachten zijn kop vulden. De wereld was opeens- paars. Nee blauw, de wereld was nu donkerblauw.

+Open
+Based op Mim’s prompt: ‘een post zonder logica’