Seconds of purity, Minutes of rarity and Hours of fantasy

Het was niet meer zonhoog, maar het was ook geen schemering. Het was namiddag. Alweer was de donkergrijze poes klaar met haar taken, klaar met haar doel voor vandaag. De apprentice legde zich neer dichtbij de apprentice den nadat ze een muisje had gepakt van de prooistapel. Haar groene ogen waren gericht op de muis voordat ze er een groot hapje uit nam en het at. Haar blik gleed naar de lucht waar er langzaam een grote wolk voorbij vloog. Het was niet wit, het was niet donkergrijs. Het was gewoon grijs, zoals een steentje. Opnieuw nam de donkergrijze, jonge kattin een hap uit de muis. Elke keer opnieuw. Het was altijd hetzelfde proces in de namiddag. Taken afwerken, prooi pakken, eten en staren naar de wolken. Altijd hetzelfde.

[+Tigerblaze]

Tigerblaze kwam het kamp binnen na een rondje langs de grenzen. Ze heeft niks speciaals gezien dat ze moest melden dus nam ze gewoon even pauze voor ze verder gaat met jagen. Ze keek kort het kamp door voor ze een muisje pakte van de prooistapel. Ze zag toen ze zich omdraaide Hollypaw ook eten van een muis en naar de wolken te kijken, dus besloot ze om met Hollypaw te eten. Rustig stapte ze op haa af. 'Mag ik naast je zitten?' vroeg ze gedempt door de muis. Ze begrijpt goed hoe alleen eten is. Zij vindt dat altijd vervelend en saai, dus waarom zal ze niet met een kat praten tijdens het eten. Ze keek Hollypaw aan met een vriendelijke blik. Ze heeft Hollypaw wel vaker alleen zien eten, maar toen had ze geen pauze. Nu toevallig wel, dus kon ze eindelijk Hollypaw spreken. Ze legde haar muis neer om makkelijker te praten. 'Hoe gaat het?' vroeg ze. Ze weet dat Hollypaw één van de therapie katten is en die praten vaak over iemand anders problemen en verhalen, dus nu gaat het om Hollypaw's verhaal en zorgen.

Verder nam ze happen van de muis toen een bruine kattin vroeg of ze naast haar mocht komen liggen. “Ja tuurlijk, zet je maar!”, mauwde de donkergrijze poes vriendelijk, toegevend dat ze wel wat gezeldschap kon gebruiken tijdens het eten. De apprentice zag hoe Tigerblaze haar muis neerlegde en vroeg hoe het met haar ging. Even wist ze niet wat ze moest antwoorden, laatste tijd verliep alles nogal- vreemd. Altijd hetzelfde, elke keer opnieuw. Iets voelde verkeerd, maar ze zou het niet willen aangeven. Ze is één van de therapie katten after all, die zouden toch geen zorgen mogen hebben. “Het gaat prima”

Tigerblaze glimlachte vriendelijk toen Hollypaw antwoordde dat ze naast haar mocht liggen. Snel '''plofte'' ze neer naast Hollypaw. Pauze is toch iets wat elke kat nodig heeft, ook al vind je jagen en grenzen controleren misschien leuk om te doen. Na het antwoord van de poes naast haar lachte Tiger een beetje. 'Dat is fijn. Wil je nog iets vertellen over wat je nu toe hebt geleerd of hebt meegemaakt?' vroeg ze om een gesprek te starten, plaats van een akward stilte. Ze is wel nieuwsgierig wat Therapy katten doen. Ze weet dat ze altijd luisteren naar katten hun zorgen, maar wat doen ze daarnaast? En praten Therapy katten veel met elkaar? Er vliegen zoveel vragen door Tigerblaze kop, maar ze wilt niet dat Hollypaw omkomt in de vragen... Dan maar geduldig wachten op het goeie moment...

De kattin vroeg haar of ze nog wat wou vertellen over wat ze had meegemaakt. “Laatste tijd maakte ik zelf niet veel mee, alles verloopt gewoon vlotjes en hetzelfde”, antwoordde de donkergrijze poes kalm maar lichtjes verveeld, ze hield er vanbinnen niet van hoe er niks spannend met haar gebeurde in de laatste tijd. Een kleine zachte zucht verliet haar bek. Laatste tijd waren er ook niet veel katten die haar therapie zelfs nodig hadden, en de apprentice voelde zich daardoor een beetje eenzaam.

De jonge kattin voor haar beantwoorde haar vraag met, dat alles gewoon en vlotjes verloopt. Er gebeurd inderdaad niet zo veel in het leven op dit moment. 'Dat is fijn... Wil je zo mee jagen?' vroeg Tiger toen maar. Haar pauze is toch zo voorbij... Straks weer rennen door het bos om de clan te voeden. Genieten van de natuur en het leven. Ze hield van rennen door het bos. Het is erg rustgevend...

De warrior vroeg of ze mee wilde gaan jagen. De donkergrijze poes knikte zelfzeker. Eindelijk, een kans om wat mee te maken! “Ik ben wel niet zoooo goed in jagen”, gaf de apprentice nog voorzichtig toe, ze wilde haar duidelijk maken dat ze geen boze gezichten wilde wanneer ze had gefaald. Ze trainde nog eenmaal, en ze had nog niet zoveel jacht experience. Haar groene ogen keken haar nog steeds warm aan, maar toch borrelde er een nerveusheid in haar op. En ook spanning. Eindelijk een kans om actie te hebben. She would go for it.

De apprentice voor haar stemde in om mee te jagen en meteen verscheen er een blije glimlach op Tigerblaze's snuit. Gezellig! Eindelijk weer een jachtpartner! Toen Hollypaw zei dat ze niet zo goed in jagen is moest ze alleen maar meer glimlachen. 'Dat maakt helemaal niet uit! We vangen gewoon wat voor de clan en gaan er even opuit.' zei ze vrolijk, intussen ze met haar lichaam een klein duwtje tegen die van Hollypaw gaf. Ze had er wel weer zin in. Snel at ze haar muis met grote happen nog op en wachtte tot Hollypaw ook klaar was om te vertrekken. Haar pauze is voorbij. Het is weer tijd om aan de slag te gaan!

Ook zij at de laatste happen van haar muis op nadat ze had gezegd dat het niet uitmaakte of ze goed kon jagen. De apprentice had een goed gevoel erover en zette zich recht, haar groene ogen naar de kamprand gericht. “Waar gaan we jagen?”, vroeg de donkergrijze poes nieuwsgierig en stapte al een paar stapjes vooruit uit instinct. Het was al een tijd geleden dat ze samen had gejaagd met iemand, het was al een tijdje geleden dat ze zelfs met iemand had gepraat, het was een wonder boven wonder hoe er zelf een kattin naar haar toe was komen lopen en dat ze haar nu ook meenam op haar jacht.

Tigerblaze stond op toen ze zag dat Hollypaw ook de laatste restjes van de muis opeet. ''Waar gaan we jagen?'' Ummh, haar maakt het niet veel uit. Ze is vanochtend al langs veel delen van het territorium geweest. Owltree, Sandy Hollow, Sunningrocks.... 'Mij maakt het niet uit. Heb jij een favoriete jachtplek?' vroeg ze toen maar, terwijl ze richting de kampingang en uitgang stapte. Kijkend of Hollypaw volgde. Tigerblaze is benieuwd wat ze vandaag gaan vangen. Meerdere muizen? Misschien ook een eekhoorn of toch een vogel. Het maakt haar niet veel uit. Als ze maar wat vangen.

De poes keek eventjes weg toen de poes vroeg of ze een favoriete jachtplek had. Want de absolute waarheid was, ze had geen favoriete jachtplek. “Laten we naar de Owltree gaan”, mauwde de donkergrijze apprentice en keek haar weer kalm aan. “Mijn mentor heeft me verteld dat er daar veel prooi is”. In greenleaf was er altijd veel prooi. Als haar mentor gelijk had, en dat hoopte ze maar, was er veel prooi bij de Owltree. En als dat waar was, maakte het niet zoveel uit als ze er niet in slaagde een prooi te pakken. Want er waren nog reserves. De jonge kattin volgde Tigerblaze zo snel mogelijk, ze wilde haar niet kwijt raken.

Hollypaw stelde voor om naar de Owltree te gaan. Daar is inderdaad veel prooi in de greenleaf. 'Oké, laten we daar heen gaan!' zei Tigerblaze vrolijk. Ze begon in een rustig tempo richting de Owltree te rennen. Achteromkijkend om te kijken of Hollypaw volgde. Het is lekker warm met een rustig windje. Ze moeten daar wel mee rekening houden, maar dat is geen probleem. Ze rook overal prooi en had veel zin om iets te vangen. Vrolijk rende ze door met de wind in haar vacht en het zonnetje op haar gericht. Ze keek af en toe in de richting van Hollypaw met een grote glimlach.

De kattin accepteerde haar voorstel en ze zag haar al vertrekken maar zijzelf stond nog even stil voordat ze ook in actie schoot. Haar tempo was wel redelijk traag waardoor ze ver achterbleef maar ze had haar geur moest ze ietsje te ver achter lopen. De donkergrijze apprentice had gewoon geen zin om sneller te gaan, want anders had ze te weinig energie voor te gaan jagen. De poes sliep ook niet erg veel ’s nachts en dat zorgde ervoor dat ze weinig energie had. De zon scheen vervolgens ook op haar vacht en de prooigeuren stroomden haar neusgaten binnen. Dit was het moment waarop ze wat meer alerter werd en haar oren spitste voor mogelijke prooien. Nu ze er waren snelde de poes wat zodat ze dichtbij de warrior was en keek rond met haar groene ogen. “Zo… Um… Gaan we beginnen?”, vroeg ze zachtjes tegen haar.