Something's fishy been going on

De zon zat al een tijdje mooi te stralen en de rivier schitterde erg mooi. Ze was al een tijdje wakker, want uitslapen was niets voor haar. Ze was een vroege vogel en daarmee ging ze er erg vroeg op uit. Een mooi gekleurde vis zwom langs en de rode poes had hem bijna gevangen met haar witte poot en een krachtige snelheid, maar ze verloor haar focus door de stem achter haar waardoor het ontsnapte. De apprentice trok een teleurgesteld gezicht en bleef kijken naar de rivier. “Aww…”, kwam er zachtjes uit, hopend dat diegene achter haar het niet had gehoord. Toch besloot ze om te kijken naar wie het was en het was Stormflight, een grote warrior van zijn Clan. Ze bleef erg stil, niet alleen omdat hij haar vis had doen ontsnappen, maar ook omdat ze in het algemeen erg verlegen was. De kattin was met haar grootte altijd al veel beter geweest in de vechtkunsten dan in het jagen, en hoeveel ze ook oefende, ze glibberden altijd weg uit haar bereik.

De kater die haar vis heeft weggejaagd verontschuldigde zich en gaf een aanvaardend knikje, een teken dat ze hem had vergeven. Hij adviseerde op een klein afstandje te gaan staan en vroeg ook hoe het met haar ging. Maar eerst stapte de grote rode poes een paar stappen achteruit van de rivier voor de vissen en glimlachte toen naar Storm. “Het gaat goed”, antwoorde ze met haar zachte stem. Het was erg stilletjes, maar nog steeds goed verstaanbaar. Het was nu eenmaal hoe haar stem was, daar kon ze niets aan doen. Het had ook wel een voordeel dat het de vissen niet zo snel zou wegjagen. Over vissen gesproken, ze zag een klein visje die al wat dichter bij de oever kwam, maar net nog te ver. Dus ze wachtte nog even maar was wel erg alert.

Oh ja, het feit dat ze binnenkort een warrior zou worden! Daar had ze niet aan gedacht, ze had zich meer zorgen gemaakt over het welzijn van haar beste vriendinnen, waaronder Sagepaw. Ze kwam helemaal nergens zonder hen en zij waren het belangrijkste in de wereld voor haar. Hoe dan ook, nu hij er over begon. Hoe dacht ze erover? “Eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit”, antwoordde de rode poes met haar zachte, stille stem. “Ik ben vooral benieuwd wat mijn warrior naam gaat worden!”. Haar naam kon alles worden, en al sinds kitten was ze benieuwd waarmee ze elke dag zou worden aangesproken. Maar goed, terug naar de vis… Die alweer was verdwenen.

Een kleine glimlach sierde haar lippen toen hij die woorden sprak. Crystalstar zou zeker wel een goede naam voor haar kiezen, een naam die echt bij haar paste. Ze vertrouwde haar wel genoeg om een ideale naam te kiezen zodat ze zeker de clan niet hoefde te verlaten. En zelfs als ze een stomme naam zou krijgen zou ze dat nog niet doen, haar loyaliteit lag hier bij deze Clan. Toen de rode poes eventjes nadacht, kreeg ze opeens een kleine stoot en keek ze richting het water, waar er bubbels tevoorschijn kwamen. Snel als de wind gooide ze haar poot in het water en vestigde haar klauwen door de schubben heen, waardoor ze hem goed had kunnen pakken. Ze sleepte het met haar poot voorzichtig over de oever heen en gaf het nog een doodsbeet. “Yay”, kwam er zachtjes uit terwijl haar groene ogen gericht waren op de vis.

Toen de apprentice de vis wist te vangen met het geluk van een juiste timingsvermogen, begon de kater haar te vertellen dat het super goed was, en dat als ze deze kunsten en technieken aan haar mentor zou laten zien, ze haar final assestment zeker zou halen. De kattin voelde een lichte, haastende gevoel van trots op haar gezicht komen in de vorm van een glimlach maar begon toen te staren naar de vis die ze net had gevangen waar nog steeds het water van afdrupte. “Maar hoe weet ik zo zeker of ik wel klaar ben om warrior te worden? Misschien is er meer aan dan alleen maar goed kunnen jagen”, sprak de rode poes zachtjes, met lichte tinten van twijfel voordat ze uiteindelijk oogcontact durfde te maken.

'Dat is er zeker', mauwde de warrior op een rustige toon tegen haar. 'En ik ga heel eerlijk zijn: zelfs als je warrior bent geworden, gaan er nog veel dingen zijn die je moet leren. Eigenlijk stopt het leerproces nooit, maar gelukkig zijn er veel andere, ervaren warriors die je graag willen helpen met dat soort dingen. Het is niet dat je, omdat je een nieuwe naam krijgt, er opeens alleen voor staat. Ik weet dat Crystalstar onze Clan als één grote familie beschouwt en dat ze dan ook verwacht dat iedereen voor elkaar klaarstaat, dus je moet je zeker niet schamen als het niet helemaal soepel verloopt vanaf het eerste moment dat je je nieuwe naam hebt gekregen'. Ze voelde hoe de tom zijn staartpunt op haar schouder legde als een teken van steun en het voelde wel aangenaam om te weten dat ze niet alleen was op de wereld. 'Je mentor leert je enkel de basiskennis aan zoals jachttechnieken, vechttechnieken en de Code, maar er is nog zo veel meer dan dat en dat zal je allemaal ontdekken wanneer het juiste moment daar is. Maak je daar maar geen zorgen over.'. Zijn woorden brachten een goed gevoel op in haar binnenste. De rode poes kreeg wat meer zelfvertrouwen binnen- iets wat ze vaak tekort had. Nu voelde ze zich klaar om warrior te worden en ze bedankte hem in de vorm van een knikje met een klein glimlachje, want ze was nog steeds geen echte prater.