[Gathering - leaders] A night to remember

Het had niet lang geduurd voor de andere clans er ook waren. Hij had Wolfheart de vraag gesteld waarom hij hier was en niet Stallionstar, maar hij ging er vanuit dat dat snel genoeg uitgelegd zou worden. Hij had zelf tenslotte genoeg te vertellen met alles dat er gebeurd was. Hij ging er dan ook vanuit dat dit een lange gathering ging zijn, dus het was beter als ze zo vroeg mogelijk begonnen. Zodra alle leiders er dan ook waren stapte hij naar voren, zodat hij over alle katten beneden uit kon kijken. Voor een moment merkte hij dat iemands ogen op hem gericht waren en zelf keek hij die kant uit en merkte de kater op die hem een leven af had genomen. Hij zou niks zeggen over de levens die hij al verloren had, dus hij kon dit ook niet volledig zeggen, maar hij had al wat bedacht hoe hij dit wel kon doen. "Katten van alle clans, laat de gathering beginnen!" Riep hij uit over de menigte aan katten. Het was misschien beter om ook maar meteen door te gaan over wat hij allemaal te zeggen zou hebben. Ook al zou hij nog niet alles openbaren, eerst moest hij weten hoe de andere clans nu tegenover Shadowclan stonden voor hij iets kon vragen van hun.
"De meesten van jullie zullen wel meegekregen hebben dat Bloodclan Shadowclan overgenomen had in de afgelopen maan. Er waren een aantal verraders binnen Shadowclan waardoor dit mogelijk was, maar die zijn ondertussen allemaal stuk voor stuk verbannen. De belangrijkste hiervan zijn Tallshadow en Acefray." De andere clans hoefden tenslotte niet te weten hoeveel hij er wel niet had moeten verbannen. Dan zou Shadowclan alleen maar zwak lijken en dat wilde hij voorkomen. "Tallshadow werkte blijkbaar al die tijd al samen met Sinclaw en Bloodclan en na mijn negen levens en naam te hebben ontvangen heb ik hem dan ook verbannen van Shadowclan." Dat was iets dat hij had moeten doen tenslotte, er was geen andere optie meer geweest. "De reden dat Acefray verbannen is, is dat hij blijkbaar al een tijdje in een relatie was met Sinclaw en ook verschillende kittens met haar verwekt heeft. Toen het erop aankwam heeft hij de kant van Sinclaw en daarmee Bloodclan gekozen en dat is onvergeeflijk." Hij zou een medicine cat echt niet zomaar verbannen, maar dit was te ver gegaan. Hij hield even een pauze om dit allemaal in te laten zakken bij de rest, want er was nog meer dat zou komen.
"Iedereen hier is zich denk ik wel bewust van de mislukte poging om daarna Shadowclan te proberen te bevrijden. Bloodclan hield kittens en andere katten gegijzeld, dus Shadowclan had hierin geen keus, als je iemand daarvoor wilt verwijten, verwijt mij of Bloodclan, maar niet Shadowclan." Dat was iets dat hij heel duidelijk in ging zijn. Het was niet de schuld van Shadowclan, dat was hoe de andere clans dit moesten zien. "Ik heb Shadowclan terug weten te winnen door een één op één gevecht met Cobra aan te gaan. Cobra is hierbij om het leven gekomen en Bloodclan heeft zich daardoor teruggetrokken. Sinclaw is ook niet meer in leven en zal dus ook niemand meer lastig vallen." Dat was alles over het verraad en Bloodclan, nu kwamen nog de veranderingen in de clan zelf.
Dit zou het moment zijn dat hij toch misschien zou moeten laten zien dat Shadowclan er niet zo goed voor stond als hij wilde doen laten geloven. Hij moest dit op een goede manier verwoorden. Hij verwachtte ook eigenlijk nog wel wat protesten te horen over Bloodclan, maar dan had hij dit deel gehad. "We hebben dan natuurlijk ook een nieuwe deputy. Settleddust heeft de taak van deputy op zich genomen." Niemand hoefde te weten dat het meer toeval dan wat anders geweest was dat de kater deputy geworden was. "Verder heeft Starclan ons twee nieuwe medicine cat apprentices gegeven om de clan te helpen. Onze andere medicine cat is tenslotte zwaar toegetakeld door Bloodclan en kan zijn taken niet uitvoeren daardoor. Pepperpaw en Newtpaw zijn door Starclan gekozen als toekomstige medicine cats van Shadowclan." Alleen leverde dat op het moment problemen op. Dit was alleen iets dat hij pas later op zou brengen, wanneer iedereen geweest was. "Ik zal het voor nu hierbij laten." En met die woorden zette hij een stap naar achteren, afwachtende of er meteen commentaar zou komen of dat iedereen eerst hun zegje zou doen. Hij was tenslotte wel benieuwd naar wat Wolfheart te zeggen zou hebben, want dit was zeker ongebruikelijk.

[Dit is het losse topic waar de leaders zullen spreken. Het speelt zich dus tegelijkertijd af als het andere topic van de gathering. Deputies en medicine cats mogen ook eventueel hierin reageren als ze wat belangrijks te zeggen hebben. Wat er gebeurd in dit topic zal je met je kat op kunnen reageren in het andere topic. Hier zal op gelet worden.]

Acornstar vroeg hem wanneer hij leider was geworden, wat er met Stallionstar gebeurd was. Maar dat waren vragen die hij nu niet kon beantwoorden. Dat begreep de kater gelukkig en hij begon zijn verhaal. Over de overname door BloodClan, de verloren levens. Sinclaw die met de vijand onder een hoedje speelde en Acefray die haar rechterhand en partner geweest was. Wolfstar hoorde het verhaal met pijn in zn hart aan en keek naar de katten die ook zichtbaar hun meningen vormden over het verhaal. Acornstar rondde zijn verhaal af met goed nieuws. De nieuwe deputy, Settleddust en de nieuwe medicine cats die gekozen waren. Beide apprentices.. iets dat een obstakel kon vormen. De twee jonge katten hadden geen training. Wolfstar zijn hoofd maakte overuren om alle informatie te verwerken. Maar voordat hij alles een beetje een plekje had kunnen geven waren de ogen op hem gericht. Hij moest zijn zegje doen. De bruine kater stapte naar voren toe.

"Jullie vragen je natuurlijk allemaal af waarom ik hier sta en niet Stallionstar of Amberstorm," begon hij zijn verhaal. "Een aantal dagen geleden ben ik samen met Stallionstar afgereisd naar de moonstone omdat hij een overleden clanmate wou spreken." Welke dat was, ging de rest van de katten geen bal aan. "Terwijl ik buiten de wacht hield ben ik naar de highstone geroepen door StarClan en de wind, eenmaal contact gemaakt met de steen werd mij verteld dat er een hoger doel is weggelegd voor Stallionstar." wat dat precies was, was hem nooit verteld. "Stallionstar zijn levens zijn die avond ontnomen en mij geschonken door StarClan, iets wat ik nooit verwacht had. Vanaf die dag ga ik door het leven als Wolfstar," voegde hij er aan toe. "Amberstorm heeft recent kittens gekregen van mij en is hierdoor een hele tijd uit de running. Hierdoor heeft StarClan voor mij als leider gekozen, ik weet dat dit hoogst ongebruikelijk is." hij kon het zelf ook nog maar amper bevatten, het voelde nog steeds alsof hij toneel aan het spelen was elke dag. Zijn blik ging kort naar Amberstorm en toen naar Acornstar. "WindClan bied zijn verontschuldiging aan voor hoe het gevecht gelopen is tijdens de 'bevrijding' van BloodClan," hij haalde diep adem. "In het strijdgeweld zijn er misverstanden geweest. Ik zou deze graag recht willen zetten. In overleg met onze medicine cat, Routnose, zou ik haar graag aan jullie 'uit willen lenen' zodat zij jullie apprentices de basis kan leren," zijn gouden blik bleef hangen in die van Acornstar. "Als jullie dit accepteren natuurlijk, het aanbod blijft staan." hij knikte de leider toe. Hij wou niet dat hij het opvatte als een belediging of een sneer omdat ze nu zwak zouden zijn. Zijn ogen gingen rond de katten die hij zag zitten in het open veld. Ze bleven hangen in de haren. Ze zouden altijd vast hangen in de hare. Shatteredice.

Maar ze zag hem op haar aflopen. Haar zoon, voor wie ze zo hard vocht elke dag om beter te worden - en hij liep gewoon op haar af, op die verraadster. Alsof zij hier niet was, alsof zij niets betekende. En misschien verdiende ze dat, misschien was het zijn recht. Maar het voelde alsof haar hart recht uit haar borstkas gescheurd werd. Ze voelde zich zo machteloos, zo hulpeloos. Zie haar hier zitten. Deputy. Haar kittens moesten haar niet hebben, haar leider hechtte geen belang aan haar woorden, Starclan achtte haar niet waardig genoeg om leider te worden. Haar poten jeukten om aan te vallen, om dat Riverclankreng eens voor eens en voor altijd te tonen wie beter was - maar ze kon geen oorlog starten, niet nu, niet nu de volle maan als teken van vrede aan de hemel stond. En dus probeerde ze maar een ander iets recht te zetten. Ze keerde haar rug naar Falconpaw en Shatteredice zoals iedereen altijd zijn rug naar haar keerde en richtte haar blik op Wolfstar. Ze ging staan en sprong op de rots. Waar ze eigenlijk hoorde. Bij de leiders. "Het spijt me, Acornstar, maar ik geloof dat hier een misverstand is.", mauwde ze, waarna ze een puntige blik wierp op de grotere somali. "Routnose gaat helemaal nergens naartoe en Windclan heeft geen verontschuldiging aan te bieden. Wij hebben alleen nog maar geholpen en daar nog niets voor terug gekregen." Haar stem was hard en duidelijk. Ja, ze ging regelrecht tegen haar leider in, op een gathering - hoogverraad, op een bepaalde manier. Maar ze geloofde dat het voor het goede van de clan was. Voor haar clan. En Wolfstar moest nodig leren waar zijn plaats was - want hoewel hij nu misschien de negen levens had, had hij geen ervaring en geen kennis van zaken. Hoe sneller hij dat leerde, hoe beter voor Windclan.

Ergens had hij misschien wel meteen een weerwoord verwachtt op wat hij gezegd had of mogelijk zelfs een die hem zou beschuldigen van alles, maar nee. De eerste die naar voren kwam was Wolfheart of Wolfstar nu eigenlijk. Om de een of andere reden had Starclan besloten dat hij de nieuwe leider van Windclan moest zijn in plaats van Amberstorm. Hij kon niet helpen om te fronzen bij de woorden van de kater. Stallionstar had een ander doel, iets dat belangrijker was dan je clan leiden? Als je het aan hem vroeg was het gewoon een zwak excuus om je leiderschap op te geven, maar dat ging hij maar niet hardop zeggen. Er waren wel eens raardere dingen gebeurd, want hoe was Tall anders ooit leader geworden? Ook al zou Starclan wat van hem willen, als het een kat was die hij niet vertrouwde dan konden ze het vergeten. Ze hadden tenslotte niks gedaan terwijl Bloodclan zijn clan overgenomen had en uiteindelijk hem niet eens rust gegund toen hij eindelijk he leven gelaten had. In plaats daarvan had hij er acht in de plaats gekregen en waren het er ondertussen nog maar zes, maar dat hoefde niemand te weten.

Hij merkte op dat de blik van Wolfstar nu op hem gericht was. Nu zou het komen, de beschuldigingen, dat kon niet anders. Daarom verwijdde zijn ogen ook wat bij de woorden die volgden. Bood de kater nu serieus zijn excuses aan namens Windclan? Omdat ze Shadowclan niet hadden kunnen bevrijden? En hij kreeg ook nog Routnose aangeboden om Pepperpaw en Newtpaw te trainen. Dat zou betekenen dat hij er niet eens zelf om zou moeten vragen, dat scheelde heel veel. Want hij had er wel een beetje mee gezeten van hoe hij dit goed zou kunnen verwoorden. Voor hij echter antwoord kon geven mengde Amberstorm zich ertussen met de reactie die hij eigenlijk al die tijd al verwacht had. Het ging duidelijk nog niet zo goed tussen de nieuwe leader en de deputy, want anders zou dit niet midden op een gathering gebeuren. Onenigheid in je clan wilde je nooit laten merken op een gathering. Maar eerst zou hij maar eens beginnen met rustig te reageren en niks te laten merken van zijn kant. Tenslotte moest hij hier niet toegeven dat Shadowclan zwak was, maar dit aanbod kon hij moeilijk afslaan. "Stallionstar was een goede leider, misschien wat jong, maar zeker redelijk in zijn beslissingen. Ik hoop dat zijn nieuwe doel hem voldoening zal geven." Het was formeel gesproken, maar veel meer kon hij er ook niet over zeggen. Want Stallionstar was inderdaad nog jong geweest in zijn ogen. Hetzelfde gold voor de kater die nu hier in zijn plaats stond. Hij had misschien zelf ook een jonge deputy, maar hij was nog lang niet van plan om zijn leader positie op te geven of te sterven. "Wat betreft je aanbod," Begon hij rustig. "Ik zou wel graag zien dat leader en deputy het eens zijn over deze beslissing. Tenslotte wil ik niet dit aanbod accepteren om dan de deputy in mijn nek te hebben dat ze haar medicine cat terug wilt." Nee, dit was iets dat ze het over eens moesten zijn en dat hij dan ook Routnose mee zou kunnen nemen zonder dat Amberstorm haar vrijwel meteen weer terug zou vragen. Pepperpaw en Newtpaw hadden training nodig, dat kon hij niet negeren, maar dat betekende ook dat Routnose waarschijnlijk minstens een maan zou moeten blijven. Hij liet zijn blik kort vragend van leader naar deputy gaan, afwachtende wat het antwoord zou zijn.

Het zou geen makkelijke gathering zijn, dat was zeker. Routnose wist wat er zou komen, wist wat haar te wachten stond. Een zucht rolde over haar lippen. Eerlijk zag ze er zeer op tegen om haar clan te verlaten, haar thuis, haar vertrouwde nest. Het voelde niet goed om Falconpaw nu al alleen te laten, maar ze wist dat hij Lizardpath en de clan had. Hij was een kundige jongen, hij zou het redden, bedacht ze zich met een weemoedige glimlach. Maar zou zij het trekken? Shadowclan zou ook zien dat het niet goed met haar ging, Pepperpaw ook. Och, kleine Pep, heel eerlijk was zij wel het grootste lichtpuntje van allemaal. Zou ze toch nog even samen zijn met haar meisje, al wist ze ergens dat het afscheid dan alleen nog maar moeilijker zou zijn.
Hoe dan ook werden haar rumoerige gedachten tot stilte gemaan door de stem van Acorndust, nee, Acornstar die het woord nam. Tot haar opluchting was Bloodclan inderdaad verdreven, al stak het haar ergens dat Tallstar evengoed was verjaagd. Lang had ze echter niet de tijd om daarover in te zitten, want Wolfstar nam het woord. Meteen al kwamen haar haren uit ongemak wat overeind toen hij aan iedereen bekende dat hij de vader was van de kittens die Amberstorm had gebaard, en nog veel meer toen diezele poes ook op de leaders rock sprong. Nerveus schoot het puntje van haar staart heen en weer, wetend wat dit kon betekenen voor het imago van Windclan, wetend wat de mening van Starclan was over ruzies onder de volle maan - tussen of in clans. "M-met alle respect, " ze slikte en ging staan, nu al misselijk van alle ogen die zometeen op haar zouden rustten, maar aan de andere kant wetend dat als ze niet ingreep, dit zou escaleren. Ze had er al een hekel aan om voor haar hele eigen clan te spreken, en nu riep ze de aandacht van alle clans op zich. Oh help."De reden voor mijn hulp staat uiteindelijk los van wat er onderling tussen onze clans is gebeurd en is, uhm, eigenlijk niet zo zeer een kwestie voor leaders... Eigenlijk. Ik volg alleen de Medicine Cat code, zoals van mij verwacht wordt. Hierin staat niet alleen dat wij buiten de rivaliteit tussen clans staan, maar ook dat Medicine Cats onderling altijd steun, hulp en educatie mogen vragen," Met zorg had ze haar woorden gekozen, en met zorg sprak ze ze ook uit. Haar pootjes trilde lichtelijk van de zenuwen, maar tot haar opluchting was haar stem helder. Nogmaals haalde ze diep adem. "Dus wanneer Pepperpaw en Newtpaw mijn hulp vragen, zal ik naar Shadowclan gaan. Lizardpath heeft toegezegd om tijdelijk de trainingen van onze eigen Medicine cat apprentice, Falconpaw op zich te nemen," ze keek Amberstorm ietwat verontschuldigend aan, hopend dat ze begreep dat Routnose niet tegen haar of Wolfstars autoriteit in wilde gaan. Wolfstar zijn manier van de zaken verwoorden had naar haar mening ook anders gekund en heel eerlijk, wist ze nog niet zo goed wat ze van zijn nieuwe suffix moest vinden. Had hij niet met Amberstorm kunnen overleggen? En had Amberstorm daadwerkelijk op de gathering zelf zo tegen de leader in moeten gaan? Oh, wat was er toch met Windclan. Routnose trok zich weer wat terug, ze had genoeg gezegd, nu mochten die spotlights weer heel snel van haar af, als het even kon.

De kater had zover zijn mond dichtgehouden. Dat was als advies gegeven, gezien hij normaal nooit stopte met praten zodra hij begon. En Waterpaw praatte inderdaad te veel. Dus het was beter problemen te vermijden en gewoon te luisteren wat de Clans allemaal te zeggen hadden.
Waterpaw had ondertussen naar de lichtgekleurde vacht van Pepperpaw gezocht. Zijn kin lichtelijk opgetild om boven de groep te kijken. Maar hij had het gauw opgegeven. Hij wou tevens niet al te veel aandacht optrekken. Het was niet dat hij de kattin leuk vond, nee. Hij wou gewoon naar haar kijken. Als raar als het klonk. Want praten met haar zou niet meer lukken. Naast zijn medicine cat apprentice taken en zijn kop vol met eindeloze vragen. Over alles, eigenlijk. Swallowflight, zijn toekomst als medicine cat. Er waren dagen waar hij dacht dat hij zonder Rousebell het gewoonweg niet zou kunnen redden. Hij twijfelde over zichzelf en dat kon nogal in de weg zitten. Maar tenminste werkte hij eraan. Dat was al iets.

"Routnose gaat helemaal nergens naartoe en Windclan heeft geen verontschuldiging aan te bieden. Wij hebben alleen nog maar geholpen en daar nog niets voor terug gekregen." Klonk de stem van de WindClan deputy. Toen pas kwam de rode apprentice bij. Zijn oren naar voren getild om meer van de discussie te weten. Kennelijk konden Newtpaw en Pepperpaw niet vanzelf hun taken leren. En StarClan, hij gaf ze nog gelijk ook, als hij niet met een mentor verantwoordelijkheid kon nemen.
Zijn groene blik richtte zich naar de WindClan medicine cat toe toen ze uiteindelijk haar stem liet horen.
"De reden voor mijn hulp staat uiteindelijk los van wat er onderling tussen onze clans is gebeurd en is, uhm, eigenlijk niet zo zeer een kwestie voor leaders... Eigenlijk. Ik volg alleen de Medicine Cat code, zoals van mij verwacht wordt. Hierin staat niet alleen dat wij buiten de rivaliteit tussen clans staan, maar ook dat Medicine Cats onderling altijd steun, hulp en educatie mogen vragen," zijn ogen waren nu volledig op haar gericht. Ze leek te weten wat ze deed. En ergens liet ze hem aan Mistgaze denken. Waarschijnlijk de blik dat ze met zich mee droeg. Maar hij zou niet weten waarom.
"Dus wanneer Pepperpaw en Newtpaw mijn hulp vragen, zal ik naar Shadowclan gaan. Lizardpath heeft toegezegd om tijdelijk de trainingen van onze eigen Medicine cat apprentice, Falconpaw op zich te nemen," zijn staart tikte nerveus tegen de grond aan. Nog steeds met zijn ogen gericht op de kattin. Alsof hij haar woorden nog tot hem door moesten dringen. Alsof hij-

Uit het niets viel er een plens water op hem. En niet alleen op zijn kop, nee. Zijn vacht en staart waren ook de dupe van. Verdomme, en de bries erbij was ookal niet lekker. Zijn staart voelde gelijk al te zwaar, totdat hij uiteindelijk wat schudde om van de meeste druppels af te komen. "Sorry," glimlachte hij ongemakkelijk naar de kat naast hem. Hij voelde zijn wangen onder zijn rode vacht heet worden van de schaamte. De toekomstige medicine kat van ThunderClan doorweekt. Wat een grappig beeld.
Toen de kater weer zijn kop optilde merkte hij plots dat Acornstar ook al nat was geworden. Waarschijnlijk ook slecht geluk gehad, vooral met zo een dikke vacht. Maar het viel hem ook op dat echter alleen hun de slachtoffers waren van de stevige rukwind. En voor een paar seconden stond hij maar naar de ShadowClanleider te staren. Alsof het hem al duidelijk was uitgelegd.