Like Fire, Hellfire

Een verveelde blik lag in haar ogen. Buiten de nursery regende het, dus iedere queen met hun kittens waren binnen. Het was druk en klam, en geen ideale omgeving voor Dimkit om iets te gaan ondernemen. Dus lag ze in haar nest, passief af te wachten tot iemand haar zou aanspreken of tot ze in slaap zou vallen. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze zich op haar rug draaide. Haar ogen vestigden zich op het uit takken bestaande plafond, waar kleine druppeltjes zich verzameld hadden, al dan net niet genoeg om te vallen. Hoewel Dimkit jong was, besefte ze zich goed dat er iets niet helemaal normaal was aan haar jeugd. Waar andere kittens een eigen moeder hadden, had zij die niet, althans, niet hier. Beechresin gaf haar te eten, maar er werd nu toch echt al steeds vaker van haar verwacht dat ze vast ging eten. Dit betekende dat haar omgang met die queen ook weer minder werd. Dim wist wel hoe haar moeder heette. Airwisp. Maar ze wist geen gezicht bij de naam te plakken, geen geur en geen warmte. En dus was dat niet haar moeder, dat kon ze niet accepteren. Haar vader Inkspots had het geprobeerd uit te leggen aan haar, maar eigenlijk was Dimkit gewoonweg nog te jong om te snappen dat haar leider - die ze ook pas enkele keren gezien, laat staan gesproken had - haar moeder zo'n specifieke straf opgelegd had. Want waarom mochten alle andere mama's dan wel bij hun kinderen zijn? En die van haar niet? Dat klopte niet. Opnieuw zuchtte ze, waarna er een druppel op haar neus viel.
- Inkspots

Oh, wat was het soms toch frustrerend om kitten te zijn. Als Dimkit nu een warrior was geweest, had ze haar vader aan horen komen. Maar ze was ongetraind en wist niet welke geluiden haar alert moesten maken. Ze was haar neus aan het poetsen toen ze plots vastgepakt werd en de bekende geur van Inkspots haar omringde. Een kleine kreet van verrassing verliet haar bek en haar haren poefte alle kanten op. "Papa!" blies ze zachtjes waarna ze zijn grote poot van zich afduwde. Een kleine maar onderdrukte grijns trok aan haar lippen. Hoe durfde hij! Haar pupillen vergrootten zich en haar staart zwiepte hard heen en weer terwijl ze de tegenaanval inplande. Ze zou zijn staart pakken, dat zou hem leren! Enthousiast - en voor haar leeftijd, ook redelijk kundig - sprong ze erop af, waarbij ze haar kittenklauwtjes uitsloeg in de hoop hem zachtjes te prikken!

Há! Daar had ze hem maar mooi te pakken. Een grijns trok over haar snuit toen ze haar klauwtjes in z'n staart duwde, al dan wel zacht. Haar oortjes schoten onderzoekend overeind toen ze haar vader het woordje 'au' hoorde zeggen. Oh, was ze te ruig geweest met hem? Haar ogen vergrootten zich toen hij zich op zijn zei liet vallen. Geschrokken liet ze hem los. Zijn zwakke plek? Ze wist dat ze sterk was, maar dit.. "Gaat het?" vroeg ze bezorgd, en ze snuffelde aan haar vaders gezicht. Hield hij haar voor de gek, of was ze werkelijk zo sterk?

Haar vader reageerde niet meer en even was ze heel bezorgd dat ze hem dood gemaakt had. Ze schrok dan ook heel erg toen hij haar plots vastpakte! Een gil weerklonk door de nursery toen Dimkit door vaderlief omver getrokken werd. Toch wist ze zich snel te herpakken en knorrend duwde ze zich tegen hem aan, al moest ze wel uiten dat ze zijn grap flauw vond. "Je deed net alsof," sprak ze klagend terwijl ze haar kop in zijn vacht nestelde. Ze grinnikte echter toen haar vader haar een lik gaf. Kort keek ze toen omhoog, om hem aan te kijken, haar blik nu serieus. "Zullen we vragen of.. Of mama ook komt spelen, pap?" vroeg ze toen, haar stem een tikkeltje onzeker. Ze had Airwisp nu één keer gesproken en ze had het lastig gevonden, maar ze zou graag haar moeder nog eens willen zien.