We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De ceremonie van Wolfstar was al een paar dagen geleden. De clan had in die tussentijd ook Cocoonpaw moeten afgeven. Ze voelde niet mee met het verdriet omdat ze de apprentice niet goed had gekend, wel kon ze zich verplaatsen in de emoties van Storkpaw. De ceremonie had om haar moeten draaien en om de nieuwe warriors, dat was wat Shadefeather zei. Ze moesten de namen scanderen, maar dat was niet gebeurd. Alles was teniet gegaan in de enorme kortzichtigheid van de clan. Als iedereen nu meteen had geaccepteerd dat Stallionstar weg was en Wolfstar de nieuwe leider was, dan was er geen probleem. Enkel bleek zij de enige te zijn die daar zo licht over dacht. Daarom stond ze nu ook bij een slapende Storkpaw. Daintywhiff duwde een poot tussen de gevlekte ribben van de apprentice. "Opstaan!" Hopelijk had ze geen training vandaag en mocht ze haar even lenen voor een ommetje te maken in het Windclan gebied.
Een paar daagjes sinds de ceremonie waren alweer verstreken en ze was er weer wat rustiger op geworden. Ze had gewoon besloten om erg haar best te doen en te laten zien wat ze waard was. Misschien zou ze dan maar gewoon een Warrior worden, een van de velen die de Windclangrond belopen hebben, maar dat was dan maar zo. Nu was de toekomstige krijger rustig aan het slapen, Firesong had haar nog niet nodig nu dus kon ze op zich wel ietsje langer slapen. Haar jachtervaring was nog niet goed genoeg om in haar eentje te gaan en ze wou liever niet onnodig andere trainingsessies verstoren om mee te gaan. Waarschijnlijk liep ze dan enkel in de weg. Helaas voor haar werd het slapen afgebroken door een stem en een por in haar zij. Hoewel het een poes was, was het niet haar mentor. De wens was dodelijk, ze moest opstaan. Slaperig lifte ze haar kopje op en knipperde wat versuft met haar ogen. Waarom moest ze opstaan? Ze keek op om te zien wie haar de opdracht had gegeven. Daintywhiff. Daintywhiff, wat was daar mee? Ze had gehoord dat de poes niks meer wist ofzo, dat ze haar geheugen kwijt was geraakt. Vlak voor...Gorsepaw's dood. Oh, misschien moest ze maar eens opstaan dan. Gapend kwam ze overeind en rekte zich uit. ''Wat is er?''vroeg ze zo vriendelijk mogelijk, al had ze liever nog even geslapen als ze mocht kiezen. Waarvoor moest de poes haar nou hebben? Een taak ofzo?
Daintywhiff
Member
Beertje 315 Actief Admit you were toxic
you poisoned me just for
another dollar in your pocket
~~
De kleine gevlekte kattin opende haar oogjes en ergens vertederde haar dat. Ze leek nog zo slaperig, net geen kitten uit. Daintywhiff schraapte haar keel. "Kom gewoon maar even mee!" Bij deze woorden trok ze zichzelf terug uit de den. Ze wandelde al zelf naar de ingang van het camp om zich daar eerst een beetje te verzorgen. Toen ze opkeek stond Storkpaw al op gehoorafstand. "Het is misschien een beetje raar, maar jij weet meer over het territorium dan ik, dus ik vroeg me af of we eens een wandelingetje zouden kunnen maken." Ze glimlachte haar witte tandjes bloot terwijl er een blos op haar wangen kwam.
Ze wist echt niet wat Daintywhiff nou van haar wou hebben, maar toch luisterde ze naar de poes. Ze kende haar niet heel goed, maar wist dat ze berucht was in de clan. Echter had ze blijkbaar haar geheugen verloren en nu moest ze dus alles opnieuw leren. De vraag die kwam had ze echt niet verwacht. Zij kende het territorium beter dan Daintywhiff? Dat was inderdaad raar, want de poes voor haar was de Warrior. Blijkbaar was ze dus zoveel kwijt geraakt in haar kop. Een beetje ongemakkelijk keek Storkpaw om zich heen, zich nog steeds afvragend waarom zij hiervoor gevraagd werd. ''Euh, oké?''zei ze nog wat onzeker. De gevlekte apprentice ging maar voor.
Onderwerp: Re: Better upper za 26 sep 2020 - 20:55
Daintywhiff liet haar lach verdwijnen en knikte minzaam naar het kleine poesje om haar het camp uit te volgen. Ze was zelf al vaak op wandel geweest, maar nooit ver, uit schrik dat ze ging verdwalen. Ze ging naast Storkpaw lopen en liet haar gouden blik langs het poesje glijden. Ze zag er schattig, een beetje zwak nog, maar dingen die op de ceremonie gebeurden zouden haar wel sterk maken. "Wat een gekkigheid hé? De laatste tijd?", miauwde ze dan ook. Ze was niet zo heel goed in small talk.
Onderwerp: Re: Better upper za 26 sep 2020 - 21:33
Storkpaw Hello, welcome home
Ergens voelde ze een beetje ongemakkelijk, het was nog steeds een beetje vreemd voor haar gevoel. Verwachte Daintywhiff nu ook een hele uitleg over het territorium? Had ze daar Shadefeather immers niet voor? Storkpaw wist niet zo goed waarom ze niet gewoon aan hem of een andere warrior had gevraagd, in plaats van een nog zo'n jonge apprentice als zij. Misschien lag er meer achter. Ze voelde zich even bekeken worden, maar negeerde het. Buiten het kamp keek Storkpaw een beetje om zich heen, niet goed wetend welke kant ze op moesten gaan. Al zou dat vast niet uitmaken. Uiteindelijk liep ze maar rechtdoor, dat was vast goed. ''Euh, ja''beantwoorde ze vaag toen Daintywhiff over de 'gekkigheid' had. Er was een hoop gekkigheid inderdaad, maar dat leek het leven gewoon te zijn. ''Wordt vast beter''mompelde ze, meer tegen zichzelf.
Onderwerp: Better upper 
ma 3 aug 2020 - 15:47
