Powerwalking

Onderwerp: Powerwalking do 24 sep 2020 - 20:22

Tidekit groeide elke dag, en elke dag leerde ze nieuwe dingen bij. Langzaamaan werd ze een beetje zelfstandiger - niet heel veel, en eigenlijk een beetje tegen haar goesting, maar toch. Ze hobbelde onhandig haar nest uit en ging op onderzoek in de nursery, al ging ze nooit heel ver van haar nest vandaan. Het was gewoon dat het nest zo klein en saai begon te worden, waardoor ze wel geforceerd werd om verder te gaan ontdekken. Ze vond het niet leuk als ze het zoals nu alleen moest doen; dan was ze nog extra voorzichtig. Het was dat er niemand anders beschikbaar was nu, anders had ze dat wel geregeld..

+Pepperpaw eerst

Onderwerp: Re: Powerwalking za 3 okt 2020 - 0:05

Pepperpaw stak voorzichtig haar hoofdje de nursery in. Nu ze getrained werd door zowel Waterpaw als Routnose, was de flamepoint apprentice wat zelfverzekerder. Ze bloeide op in haar training en durfde zowaar nu haar hoofd in de nursery te vertonen. Als ze nu vragen kreeg over zieke katten, had ze twee mentoren om op terug te vallen en dat deed haar grote deugd. Maar gewoon af en toe langsgaan was dus ook weer veilig. De eerste kitten die haar opviel was één van de jongsten van Airwisp en Inkspots, die Airwisp had achtergelaten. Ze keek met een zachte glimlach naar de kitten. Ze was zo levenslustig en vrolijk, hoe had Airwisp ooit kunnen denken dat deze kitten het niet zou overleven? Wat voor manie had zich in haar kop gemanifesteerd? ”Hey Tidekit, hoe is het ermee?” besloot Pepperpaw te vragen.

Onderwerp: Re: Powerwalking zo 4 okt 2020 - 0:33

Oh, daar was iemand! Tidekit keek de grotere kattin aan met een grote, opgetogen glimlach op haar snuitje en met diezelfde onhandige pasjes hobbelde ze op haar af. Hé, deze kat rook ook heel kruidig, net zoals Newtpaw die ze nog niet zo lang geleden had ontmoet! Tidekit hield van die geur. Ze wist niet goed waarom, maar het bracht haar een veilig gevoel. Misschien dat ze onbewust besefte dat de Medicine cats er waren om haar te helpen; misschien dat ze zich over haar ontfermd hadden toen ze pasgeboren toekwam in het camp, en had ze die herinnering nu verbonden aan de geur. Wie zou het zeggen. Het jonge poesje struikelde over haar eigen poten in haar enthousiasme, wat vaker wél dan niet gebeurde - of ze nu enthousiast was of heel goed oplette. Ze stuikte tegen de grond en zette meteen een grote mond op. Luid piepte Tidekit, een woordeloze piep. Nee, ze had zich geen pijn gedaan - maar ze had wel geleerd dat katten op haar afkwamen en haar begonnen te helpen als ze luid piepte, dus daar maakte ze gebruik van.

Onderwerp: Re: Powerwalking