Tripwire

Op kleine pootjes ging de machtige Sparrowstar (zoals hij zichzelf had genoemd) door de warme nursery heen. Gisteren had hij een verhaal gehoord van een queen over het leider zijn en vandaag was het alles waar zijn kleine kopje mee bezig was. Zoveel wist hij er nog niet van, alle details zoals het hebben van een deputy waren niet genoemd. Het enige wat de kleine Sparrow wist was dat hij een 'star' achter zijn naam kreeg en de Windclan moest begeleiden. Waar hij ze precies doorheen moest leiden wist hij ook niet. Maakte het ook echt uit? Hij was een goede tijd aan het hebben en dat was belangrijk. Bij de uitgang van de nursery keek hij met grote blauwe oogjes om zich heen. Een warrior liep langs en enthousiast ging Sparrowkit er op af op nog wankele pootjes. Struikelende over zijn eigen pootjes kwam hij voor Blazezong tot stilstand in een poging hem tegen te houden. "Story!" piepte hij uit, hoewel het meer overkwam als 'swor' dus hoe de tunneler het interpreteerde was nog maar de vraag. De kater moest wel luisteren, tenslotte was het kitten de leider nu.

Zijn eerste keer buiten de nursery was lang niet zo'n spektakel als Sparrowkit het zich had voorgesteld. Eigenlijk ging het best makkelijk. Het besef dat hij zijn kleine pootjes nu buiten de warme ruimte had staan drong ook niet echt door met al zijn aandacht op de grote warrior voor hem. Wat hij wilde was meer verhalen om zijn eindeloze fantasie te voeden. De grote kater gaf niet bepaald het antwoord wat hij verwacht had. Waardoor Sparrow wat verontwaardigd door zijn achterpootjes zakte en zo voor hem bleef zitten met een zacht plofje. Gelukkig had hij geduld en enthousiasme genoeg om een tweede keer zijn punt duidelijk te maken. "Vew...tel" sprak hij het moeilijke woord uit. Dat was het dichtste bij 'vertel' dat hij nu ging komen. Hoe hij het verder duidelijk moest maken wist Sparrow ook niet.

ooc: congrats met deputy ^^

Met een vermoeide blik keek de kleine man neer op de kitten, het was één van de weinige voordelen aan een gesprek met zo'n jonkie. Zijn nek niet hoeven te breken iedere keer als hij zijn gespreks partner in de ogen wilde aankijken. Echter kwa voordelen bleef het daar wel bij voor het stuk chagrijn, nu eindelijk door hebbend wat een mannetje, nu al zittend op zijn bips, duidelijk wilde maken. Kort knipperde hij wat met zijn ogen, wilde hij gewoon doorlopen alsof hem niks gevraagd was echter deed de enthousiasme in het kleine bolletje zijn ogen hem hiervan weg schuwen. "Vertel?" bromde hij hem na, de lucht geïrriteerd aantikkend met zijn korte staart "Ik ben geen elder jochie, ben bang dat ik niks te vertellen heb." Met een schuine blik keek hij door het kamp heen, nee hij was niet bepaald een prater, een verhalen verteller, het zou hem niet verbazen als een enkeling niet eens wist hoe de kater buiten geschreeuw om zou klinken.

ooc: aww thnxxx ;-;