You can't choose your family, but you can choose your friends [Wisteriawisp]

Houndtemper

De wond die de Apprentice in zijn heup had gemaakt was niet extreem diep maar stak wel gemeen. Maar het was voor een goed doel geweest, daar was hij van overtuigd. Hij liep in de richting van de Warrior's den terug en liet zich in een mosbed zakken om voorzichtig zijn tong over de wond te halen. Na een steek trok hij zijn kop terug, misschien moest hij maar even wachten tot het wat minder stak. Want op deze manier de wond schoonmaken deed pijn. Hij knipperde even met zijn ogen en legde toen zijn kop op de rand van het mosbed. Later zou hij wel naar de wond kijken.

Tending to the wounds

Elyon

You can't choose your family, but you can choose your friends [Wisteriawisp] JElzi98

You better hide that heart of yours

Met langzame pasjes en oortjes in haar nek kroop ze uiteindelijk zijn kant op. Ze voelde zich zo schuldig.. Haar hart voelde fysiek gebroken. Haar zus zou haar nooit vergeven. Zij zou haar zus nooit vergeven hiervoor. Maar er was een iemand belangrijker dan dat. Een iemand die voor haar gewond was geraakt.. In de schaduwen van de warriorden slikte ze zacht. ZE kwam hier nooit.. maar voor hem wou ze hier komen. Om hem te bedanken zei ze in haar hoofd. ”Hound..” fluisterde ze zacht, de grijze kater zoekend en kroop zijn kant op. ”S..sorry.” Fluisterde ze snikkend. De geur van zijn bloed ruikend. ”B..ben je oké?” Fluisterde ze, niet dichter naar hem toe durven komen.

It won't lead you anywhere you want to go

xoxo

Those who know what it's like in the dark
will do anything to stay in the light.

Houndtemper

Echt wegsukkelen deed hij niet, het was eerder alsof hij klaarwakker bleef. Hij zuchtte en draaide zich op zijn andere zij waar hij niet geraakt was door Milkypaw. Half sloot de kater zijn ogen en keek op toen hij pootstappen hoorde. Voor de kat in beeld kwam wist hij al wie het was, het was Wisteriawisp. Zacht fluisterde ze zijn naam en hij duwde zichzelf overeind in een zittende houding. ”S..sorry.” miauwde ze en hij schudde zijn kop. "Het is oké" miauwde hij geruststellend. ”B..ben je oké?” miauwde ze en hij bewoog het puntje van zijn staart. "Kom es hier Wis" miauwde hij en schoof op in zijn nest. "Ik bijt niet"

Tending to the wounds

Elyon

You better hide that heart of yours

Hij wou dat ze naar hem toe kwam. Met haar staart tussen haar poten kroop de kleine elder langzaam dichterbij de grijze kater. Voor ze met trillende pootjes zijn nest in stapte. Ze dook in elkaar en sloeg haar staart om haarzelf heen. Maar de warmte van de kater liet haar iets ontspannen. Terwijl ze zich voorzichtig iets tegen hem aanduwde. Oplettend op de wonden die haar zus hem aangedaan had.. ”Het spijt me zo Hound..” Fluisterde ze, haar stem zwakjes van de tranen. Zwakjes van alles wat ze was. Alles wat ze wou zijn. Alles wat haar zus kon zijn.

It won't lead you anywhere you want to go

xoxo

Those who know what it's like in the dark
will do anything to stay in the light.

Houndtemper

Haar trillende poten ontgingen hem niet, waarom was ze zo zenuwachtig? Hij knipperde geruststellend met zijn kastanjebruine ogen naar Wisteriawisp die als een geslagen kat naast hem kwam liggen. Hij hoefde niet heel ver op te schuiven, het nest was groot genoeg voor hen twee. Snel sloeg ze haar staart strak om zich heen en hij legde losjes zijn eigen staart over haar rug heen. ”Het spijt me zo Hound..” hoorde hij haar fluisteren en hij duwde zijn neusje even tegen haar wang aan. "Waarom zou het jou moeten spijten?" miauwde hij en trok vragend zijn wenkbrauwen op. Hij hoorde hoe haar stem doordrenkt was met emoties maar ondanks de pijn in zijn heup wilde hij nu maar een ding en dat was Wisteriawisp een beetje opvrolijken. "Jij kon ook niet weten dat je zus mij aan zou vallen. En ik ben er toch echt zelf tussen gesprongen" miauwde hij met een onhandig grinnikje.

Tending to the wounds

Elyon

You better hide that heart of yours

Waarom was hij zo vergevingsgezind. Hij was zo lief en.. Dit alles was haar fout, had hij dat nou niet door.. Waarom haatte hij haar niet voor dit alles. Voor de wond in zijn zij.. voor zijn zus die hem nu vast moest haten.. Voor alles. Ze sloeg haar oogjes neer, starend naar haar kleine poten terwijl ze nog iets meer tegen hem aan kroop. De warmte en de geur van zijn staart kalmerend voor haar racende hartje. ”Ik wou alleen maar Amber bijstaan.. De katten doen altijd zo boos.. En milky.. Milky die was gewoon jaloers dat ze niet mee mocht.. Maar als ze mee was gegaan was ze zeker dood gegaan.. Was ik haar kwijt geweest.” Ze snikte maar hielt haar stem stabiel terwijl ze haar hartje luchtte. ”Maar nu ben ik haar ook kwijt.. Milky haat me nu..” Fluisterde ze en sloot haar ogen. Hopend dat de duisternis haar ook weg zou nemen, zoals het Milky haar zicht weg had genomen. Zou haar zusje zich altijd zo voelen.. zo intens alleen?

It won't lead you anywhere you want to go

xoxo

Those who know what it's like in the dark
will do anything to stay in the light.

Houndtemper

De grijze kater bromde zacht en instemmend. Hij begreep heel goed waar Wisteria vandaan kwam en waarom ze zo gehandeld had. Of het verstandig was geweest deed er nu niet toe en hij liet een zachte zucht over zijn lippen glijden. "Tsja, de meeste katten zijn nu boos op ShadowClan maar die zijn niet hier dus botvieren ze het op Amberstorm. Maar zij is ook maar een kat... Al lijken sommige katten dat niet te beseffen. Het lijkt me maar een moeilijke taak Deputy zijn. Iedereen kijkt naar elke pootstap die je doet" miauwde hij en staarde naar de lucht boven hen waar de zilverpels langzaam zichtbaar werd. "Ik denk dat ze het beste met ons allemaal voorhebben, maar als Milkypaw mee zou gaan naar een gevecht..." miauwde hij en beet op de binnenkant van zijn wang. Ja, hij moest eerlijk zijn want anders was hij geen haar beter dan een Rogue. "Dan denk ik dat ze het ook niet zou halen. Ondergronds red ze zich vast prima, net als elke andere Tunneler. Maar je raakt haar niet kwijt hoor, ik let wel op haar" miauwde hij en glimlachte naar haar maar zag dat ze haar ogen dicht had gedaan. ”Maar nu ben ik haar ook kwijt.. Milky haat me nu..” miauwde Wisteria en hij schudde zijn kop. "Vast niet, jullie moeten gewoon even praten. Ik weet zeker dat het goed komt" miauwde hij en gaf een lik over zijn borstkas heen. "Ik ken geen twee siblings die nooit in hun leven ruzie hebben, maar haten is echt een groot woord hoor Wis" miauwde hij en duwde zijn warme lijf tegen haar aan om haar te troosten.

Tending to the wounds

Elyon

You better hide that heart of yours

Tranen brandde in haar ogen terwijl ze zichzelf zo klein mogelijk maakte. Ze haatte dit, ze haatte zwak zijn. Ze haatte huilen naast Hound want ze wou niet dat Hound haar als een baby zag. Maar de tranen kwamen en ze waren niet te stoppen. Maar hound duwde haar niet weg, hij reageerde niet bot of boos. Hij sprak zacht en lief tegen haar. Ze snapte het niet, maar het maakte haar warm vanbinnen en zorgde er voor dat ze meer van zijn stem wou horen. Meer van zijn lieve zachte hoorden. ”Ik.. Ik wil haar niet verliezen.” Fluisterde ze tegen de kater langzaam opkijkend naar hem. ”Ik.. Ik wil niet dat zwakke eldertje zijn.. Die zielige waar iedereen op moet letten. Maar Milky.. milky sprak tegen me alsof ik elke andere normale warrior was die haar pijn deed en.. Dat deed zoveel pijn.. Dat was niet mijn Milky.. Misschien zijn we gewoon.. uit elkaar gegroeid?” Ze wist het niet helemaal maar de emoties donderde over haar lippen heen terwijl ze haar ogen sloot en haar kopje onder zijn kin duwde. ”Verlaat jij mij alsjeblieft niet ook..” Fluisterde ze, zo zachtjes dat het nauwelijks hoorbaar was. Maar het was haar hartje dat sprak, klein en teer en oh. Oh zo bang.

It won't lead you anywhere you want to go

xoxo

Those who know what it's like in the dark
will do anything to stay in the light.

Houndtemper

Zacht maakte de kater een sussend geluid en hij liet Wisteriawisp uithuilen. Soms moesten alle emoties er gewoon uit en dan had hij liever dat het tranen waren dan een woedeuitbarsting. ”Ik.. Ik wil niet dat zwakke eldertje zijn.. Die zielige waar iedereen op moet letten. Maar Milky.. milky sprak tegen me alsof ik elke andere normale warrior was die haar pijn deed en.. Dat deed zoveel pijn.. Dat was niet mijn Milky.. Misschien zijn we gewoon.. uit elkaar gegroeid?” miauwde ze en hij maakte het sussende geluid opnieuw. "Het komt goed Wisteria, ik ben er voor je" beloofde hij haar en drukte zijn neus tegen haar wang aan. "Als je wil.. ik kan je wel wat lessen geven?" opperde hij en schudde zijn kop toen ze hem vroeg haar niet te verlaten. "Dat zou ik nooit doen, ik ben er voor je Wisteria. Elder of niet" snorde hij en knipperde met zijn kastanjebruine ogen. "Praat morgen met je zus, je blijft haar zus en zij de jouwe. Niemand kan een bloedband uit elkaar halen" miauwde hij warm. Zelf had hij geen siblings maar hij had gezien hoe sterk die banden konden worden door tegenslag.

Tending to the wounds

Elyon

De wolken aan de hemel trekken plots wat open en warme, gouden zonnestralen vallen de den binnen, die toevallig precies op jullie twee vallen en jullie vachten aangenaam verwarmen. Schijnt achter de wolken dan toch misschien echt de zon?

It is both a blessing and a curse
You can't choose your family, but you can choose your friends [Wisteriawisp] 30590612_yVgB0fTiWICp29j

to feel everything so very deeply

You better hide that heart of yours

Hij had gelijk. ZE zou met haar haar zus moeten gaan praten. Maar het deed pijn.. het hele idee van opgeven en met haar zus spreken? Het voelde alsof ze opgaf. Ook al was de relatie met haar zus zo belangrijk. Kon die niet gewoon een keer naar haar toe komen.. Inplaats van.. Ze slikte en kroop dichter tegen de kater aan. Ze wou spreken maar de zon brak door en verwarmde haar grijze vacht. Adem stokkend in haar keel. Wat.. Starclan? Ze knipperde tegen de velle zonnestralen en keek naar Houndtemper. Het licht liet hem.. Hij was.. "Hound.." Fluisterde ze. Het brok in haar keel wegzakkend terwijl ze haar neusje tegen de zijne aanduwde. Het voelde goed.. Zo goed.. Om bij hem te zijn. "Ik.. dankje.." Fluisterde ze en glimlachte iet wat verlegen. Haar neus in zijn door zon overgoten vacht duwend. "Ik hou van je." Piepte ze in zijn vacht, zachtjes genoeg dat hij het hopelijk niet zou horen. Maar de woorden vormde een kriebeling in haar borst. Lieten haar zachtjes grijnzen. Had ze haar zus wel nodig als ze hem had? Had ze iemand nodig, ja.. ze had hem nodig. Ze had alleen maar Hound nodig.

It won't lead you anywhere you want to go

xoxo

Those who know what it's like in the dark
will do anything to stay in the light.

Houndtemper

De tweestrijd stond nog op haar gezicht te lezen en hij keek haar begripvol aan, hij snapte het wel. Als je als eerste je poot uitstak konden anderen dat zien als zwak of als een valse belofte maar hij wist dat je iets moest doen om het goed te maken. Liever een idioot dan een kat die nooit het antwoord kreeg dat nodig was. Net toen Wisteria wilde gaan spreken brak het wolkendek boven hen open en knipperend tegen het zonlicht voelde hij hoe zijn vacht in die van Wisteriawisp haakte en hoe ze zacht zijn naam fluisterde. Hij sloot even zijn ogen en genoot van de warme stralen van de zon. "StarClan" miauwde hij zachtjes en toen hij zijn ogen weer opendeed was het net of hij weer voor het eerst kon zien. "Ik hou van je." miauwde Wisteriawisp en de grijze kater voelde warme gevoelens opborrelen in zijn borstkas en hij begon zacht te snorren. "Zelfs StarClan zegent ons met een teken dat we samen moeten zijn. Als wij samen zijn, wie kan er dan tegen ons zijn?" miauwde hij warm en gaf Wisteriawisp een ferme lik over haar wang. "Ik hou ook van jou" miauwde hij en voelde hoe zijn oren warm werden toen hij dat gezegd had.

StarClan blesses us

Elyon

You better hide that heart of yours

Het voelde zo goed, zo intens goed om bij hem te zijn. Ze wist dat dit een droom moest zijn. Iets waar ze uit wakker zou worden. Ze zou zometeen in haar koude nest liggen zonder hem naast haar. Maar voor nu genoot ze hier van. Genoot ze van het zonlicht op haar kopje. Van de kater naast haar en van zijn woorden die hij zo zacht sprak. Maar zo hard en diep tot in haar hart aankwamen. Hij hielt van haar.. Hij.. Hij wou bij haar zijn. Ze keek omhoog naar hem op en duwde zichzelf tegen hem aan. Dichter bij, ze wou zoveel dichterbij hem zijn. "Echt waar." Fluisterde ze. Haar oogjes gesloten tandjes even op elkaar bijtend. Laat het geen droom zijn. Laat het de waarheid zijn. Maar ze voelde de pijn van haar tandjes. Het was geen droom. ZE was wakker, ze was wakker en ze had iemand die van haar hielt. Iemand die echt. Echt van haar hielt. "Ik.. Ik wil voor altijd bij je zijn." Opperde ze, haar lach breder terwijl ze opkeek naar de kater. JA het was de waarheid. Altijd. Altijd alleen bij hem.

It won't lead you anywhere you want to go

xoxo

Those who know what it's like in the dark
will do anything to stay in the light.