Chirp little bird chirp [SURVEILLANCE]

D

e rode poes spitste haar oren toen Orchis haar bij hem riep. Hyzenthlay voelde zich meer en meer op haar gemak bij hem. Ze nam een groot konijn van de stapel en schoof die naar hem toe terwijl ze een praatje maakte over koetjes en kalfjes. Natuurlijk deed Orchis niets zonder goed reden. Ze spitste haar oortjes enthousiast toen hij haar vertelde over een klein vogeltje dat hun had toegefloten. Interessant. Ze knikte en stond op. "Ik heb vandaag toch niets te doen Captain, ik zal meteen vertrekken." Ondertussen scande ze met haar blauwe ogen het kamp af. Het was gek hoe hij haar zo vertrouwde. Ze sliep als een van de laagste members met maar 1 hondentand. Voor zover ze wist stond zelfs Skadi binnenkort hoger als haar in rang. Ze keek even naar hem om. "May you still live at Frithdown.". Hierna vertrok ze naar haar slachtoffers.

De eerste die ze aantikte was Certa. Ze ging vandaag met haar trainen, maar ze was volwassen en slim genoeg om nu mee op surveillance te gaan. Een warme lach stond op haar gezicht. "Hey Certa, je mag mee op surveillance... een hele belangrijke." Zonder op echt antwoord te wachten sjokte ze naar de overkant waar ze haar volgend slachtoffer had gekozen. Ze knikte naar de kattin, dezelfde warme glimlach op haar lippen. "Ik heb een expert nodig in Clangebied en hun leefstijl, wil je mee?", miauwde ze met een spoortje van opwinding in haar stem.

- Nog niet open voor Thunderclanners

window blues

Chirp little bird chirp [SURVEILLANCE] Certa-pixel

Beiden haar oren waren bijna tot volledig kapot. Het prikte nog steeds zozeer en ze had zich zo zwak gevoeld bij de ceremonie. En bij de eerste training voelde ze zich niet erg veel beter. Haar heel lichaam was ergens wel beschadigd. Haar hart omdat iedereen waar ze om gaf was gestorven; haar brein omdat die gevuld was met slechte herinneringen en gedachten; half haar huid en vacht omdat ze waren verbrand door die stomme calico genaamd Skadi en nog zoveel meer. De witte kattin wist ook dat ze een overgroeid kind was, en dat als ze nu nog steeds zo zwak was, ze misschien nooit een echte member zou worden. Eerlijk gezegd wilde ze nu gewoon dood, want er was niets goeds meer in het leven voor haar. She exists just to suffer.

Opeens werd ze aangetikt. De kattin keerde lichtjes geschokt haar kopje naar de ander toe. Oh, het was haar mentor. Ging die haar weer meenemen op zo'n waardeloze training? Ze wist nog, een aantal manen geleden toen ze 10 moons was, dat ze een gesprekje had met Tigera. Een andere young-one. Ze was erg enthousiast, en had haar gezegd dat als ze zich ging focussen op haar trainingen- ze een goede member zou worden. Maar dat was dus een dikke vette leugen. Dat waren ze allemaal. 'Hey Certa, je mag mee op surveillance... een hele belangrijke', vertelde haar mentor en voor ze een antwoord kon geven, ging die al naar een andere kat. Die ging waarschijnlijk mee, omdat zij en haar mentor alleen niet goed genoeg waren ofzo. Al die tekenen maakten haar lichtjes depressief. Want dit was gewoon bewijs recht voor haar gezicht dat ze helemaal niks was. De witte poes stapte achter Hyzenthlay aan, zonder echt iets te zeggen. Het was gewoon een teken dat ze meeging, al boeide het haar werkelijk niets.