{ And ancient nights

De dag was gevallen en hoewel de licht blauwe hemel zich vervangen had met sterren was de bezigheid van de katten nog niet gezakt. Ook hij kwam nog maar net terug van een patrouille, zijn vacht nog wild en ogen nog scherp van deze bezigheid. En hoewel hij het eerste niet kon omruilen nam hij wel de tijd om geduldig en met zorg zijn pels schoon te likken. Hij had in de ochtend gehoord dat hij ook de avond buiten zou waken bij de ingang van het kamp. Het was een taak die niet altijd werd uitgevoerd, maar met de huidige gebeurtenissen was het niet een slecht idee. Daarbij had hij het zelf ook voorgesteld, vooral met de apprentices en young warrior die nu zo veel invloeden van bloodclanners hadden meekregen. Ook hij voelde nog altijd de manier hoe hij was aangetast door diens aanwezigheid. De verandering die het in zijn hart en nieren had toegebracht, vrijwillig of niet. Misschien was het daarom dat hij een zekere rust en zekerheid voelde in het stille waken van de avond. Daarbij waren de sterren goed gezelschap vond hij zelf. De kater was altijd al sterk religieus geweest en had steun in hun barmharige blikken neerwaards tot aarde. Toen de meeste schimmen van bekende zich terugtrokken tot hun dens legde hij zichzelf weg in de opening van het kamp, in de doorntunnel. Er zouden nog enkele warrior binnen kunnen druppen van uitgelopen jachten, maar verder zou dit een stille en rustige taak moeten zijn. Hij zuchtte ontspannen, in een kortlopend moment van vrede.

+ Acornstar first

Hij merkte echt wel dat Bloodclan een stempel had achtergelaten op de clan en dat het aan hem zou zijn om deze weg te halen en zijn best te doen alles weer recht te zetten. Maar dat zou tijd kosten en wie wist hoelang dat zou zijn. Hij keek toe hoe de meeste katten zich naar hun dens begonnen te verplaatsen. De meeste waren nu terug, misschien nog een paar die wat later terug zouden komen van een patrouille, maar dat zou ook niet lang meer duren. Hij merkte op dat Leopardspirit richting de uitgang liep, de kater was vannacht degene die de wacht hield. Hij kwam zelf langzaam overeind en strekte zijn lichaam kort uit voor hij de kater begon te volgen. Hij zou toch weer niet kunnen slapen vannacht waarschijnlijk, dus dan was het misschien niet eens zo slecht om de ander te helpen bij zijn wacht. Hij volgde de kater dan ook en nam plaats een stukje bij hem vandaan, maar zei nog niks.