Oh can't you see it in my eyes?

Pythongaze had een nieuwe favoriete plek gevonden. Boven op de omheining rond het buitengedeelte van zijn nieuwe tweebeennest. Natuurlijk niet voor het uitzicht - maar het was verder wel een aangename plek om te zitten. De wind waaide door zijn korte bruin-witte vacht en bracht allerlei geuren mee, hoewel de sterke tweebeen en monstergeur natuurlijk overheerste. Hij had ook zijn oortjes gespitst om daarmee elk kleinste geluidje op te vangen. In de verte hoorde hij monsters; maar ook het ritselen van blaadjes en.. Pootstappen? Hij ademde de lucht in en rook een kat, eentje die hij niet herkende en die niet naar clan rook. De jonge kater fronste lichtjes en spitste zijn oortjes nog wat meer. Hij bewoog zijn hoofdje wat en rinkelde daarmee met het belletje aan zijn halsband - hij vergat ook de hele tijd dat het daar was, ook al maakte het rotding lawaai bij elke beweging die hij maakte.

+Zahar eerst

De wereld was zo groot, toch bleef hij vaak rondhangen in de buurt van de twolegnesten, een plek vol met slechte geuren, monsters en natuurlijk twolegs. Maar er waren hier vaak ook interessante katten die anders leefden dan hij en ze waren leuk om mee te praten. Meestal toch. De witte rogue moest juist opletten voor de katten met tanden in hun halsbanden- die waren veel minder aardig en zelfs angstaanjagend. Hij had er in het verleden wel in actie gezien maar nog nooit tegen eentje gepraat, dat durfde hij ook niet, ziend hoe ze zich gedroegen. Hij schudde die gedachte snel uit zijn kopje. De jonge kater stapte wat verder, over de paden heen, tot hij een andere kat zag. Zijn blauwe ogen werden groot toen hij hem observeerde. De rogue hoorde het belletje aan de nek van de kittypet rinkelen terwijl die zijn kop zat te bewegen. “H-h-hey”, mauwde hij voorzichtig maar toch vriendelijk.