Late Night Dancing [Training]

Het duurde niet enorm lang meer voor het schemerig zou worden. Cinderpaw knipperde een paar keer nadat ze deze conclusie had getrokken. Naar de zon kijken was nooit prettig, ook niet als deze laag stond. Tot dus ver was ze er bijna klaar voor om warrior te worden. Er moesten enkel nog een paar kleine dingen geleerd worden. Een daar van was jagen in schemer en donker. Vandaar dat ze om deze tijd op de afgesproken plek bij de highlands zat te wachten. Haar forte was toch het jagen op land. Haar postuur was te klein en haar vacht te dun om goed om te kunnen gaan met het water. Waar ze snel verslagen zou worden met vissen, was zij in het voordeel op het vaste land. In de verte verscheen de gestalte van haar mentor. Geduldig wachtte de zwarte kattin tot hij dichtbij genoeg was om hem te begroeten. "Goedenavond Stormlight", zei ze met een beleefde glimlach.

[Eerste post voor Stormlight]

Het was waar. Sommige katten waren niet zulke goede vissers, maar beter op het land, maar dat was niet zo erg. Jagers op het land hadden ze ook nodig vooral als de rivier dicht vroor tijdens bareleaf. Nu was het dat er ook gejaagd zou moeten worden tijdens de schemering jagen. Soms joegen ze wel eens vroeg of laat op de dag en dan waren de Warriors er toch goed in getraind om dat te kunnen. Het was niet gemakkelijk , maar dat kwam wel goed. Met snelle pootstappen trippelde Stormlight richting de plaatst waar hij met Cinderpaw had afgesproken. Zijn leerling zou binnenkort een Warrior worden. Een zachte glimlach verscheen op zijn lippen en sprong op een steen waar hij de donkere figuur van Cinderpaw zag. Mooi ze was op tijd. Storm had al eventjes rond gekeken, maar wist dat ze het toch voor het grootste gedeelte zelf zou moeten doen. 'Ook een goede avond Cinderpaw. Ben je er klaar voor?' vroeg Storm al wist hij het antwoord al.

Net zoals zij zelf had haar mentor ook een korte vacht. Hij leek echter minder last te hebben van het koude water dan zij had. De kater sprong op de steen voor hij haar begroette. 'Ook een goede avond Cinderpaw. Ben je er klaar voor?' De zwarte apprentice gaf een kort knikje. "Natuurlijk, Stormlight. Hoe gaan we het doen vandaag?" vroeg ze, haar beleefde toon aanhoudend. Stormlight was immers een Riverclan warrior, hij verdiende haar respect. Niet alleen omdat hij een warrior was maar vooral omdat hij een Riverclan warrior was. Na haar mening waren ze de beste clan, dat kon toch haast niet anders.

Zijn leerling begroeten hem met respect en dat was altijd fijn, natuurlijk. Al gebeurde dat niet altijd al ging die vleermuis niet bij Cinderpaw op. Ze was altijd respectvol naar de clan warriors van de rivierclan toe. Ach het zou vast in haar aard liggen? Ze vroeg hoe ze het aan gingen pakken. 'Wel in het half duister tot de duisternis van de nacht ligt het aan de maan hoe goed zicht we hebben. Dan hebben we meer aan ons gehoor even als ons reukvermogen.' begon Stormlight zijn uitleg. De maan zou vannacht niet schijnen dus zijn leerling zou dus haar best moeten doen op haar gehoor en geur. 'Ik verwacht dat je met 2 prooien naar het kamp terug komt, mocht je meer vangen dan is dat mooi. Ik zal bij je zijn maar je zult me niet ruiken nog zien nog horen.' vertelde Storm haar. Hij wilde geen te hoge doel in stellen voor zijn leerlingen. Zolang ze hun best deden was dat natuurlijk al goed genoeg.

Sorry voor de late reactie. DX

'Wel in het half duister tot de duisternis van de nacht ligt het aan de maan hoe goed zicht we hebben. Dan hebben we meer aan ons gehoor even als ons reukvermogen.' Cinderpaw luisterde aandachtig naar wat haar mentor haar vertelde. Ze gaf een begrijpend knikje op het eerste deel, voor de kater weer verder praatte. 'Ik verwacht dat je met 2 prooien naar het kamp terug komt, mocht je meer vangen dan is dat mooi. Ik zal bij je zijn maar je zult me niet ruiken nog zien nog horen.' Het was geen vreselijk ingewikkelde opdracht. Jagen in het donker was nieuw voor haar maar op het vaste land haalde ze meestal wel meer prooi binnen dan dat. Met de gedachten dat niet alleen zij slechter zag maar de prooi ook, ging ze op pad. Ze probeerde bij te houden waar haar mentor was maar hield het niet lang vol. Een kat die al een tijd Warrior was, had natuurlijk veel meer sluipvaardigheid dan een apprentice. Bij haar eerste prooi had ze geluk, het schemerde nog een beetje dus was het niet erg anders dan overdag. Ze legde de muis voor zich weg, waarna ze een paar keer om zich heen keek. "Stormlight, moet ik het eerst naar het kamp brengen of juist ergens achterlaten en het samen meenemen?"

[You call that late? Then you haven't met me yet lol]

Ze knikte bij zijn woorden. De schemer even als de nacht waren te vergelijken met de mist. Al had je met de mist weer het gemis van je reuk. Al kon je als je het goed was wel wat geur op pikken, maar het was verdomd moeilijk zelfs tijdens het vissen. Cinderpaw vertrok en had al snel de eerste prooi te pakken, maar ze begon een vraag te stellen. Hm, dat had hij beter uit moeten leggen. Hij kwam van opzij aan gelopen met sluipende passen waardoor ze hem niet direct zou horen. 'Alle prooi die je vangst halen we straks weer op.' miauwde hij dichtbij haar en vertrok daarna weer met sluipende pas zodat hij weer op ging in de omgeving om haar daarna weer in de gaten te houden.

Een eng uitziende lap stof vliegt plots voorbij, terwijl er geen wind lijkt te staan..

Het duurde een paar seconden voor er een antwoord kwam. 'Alle prooi die je vangst halen we straks weer op.' Cinderpaw gaf een knikje, naar niemand specifiek maar meer voor het geval dat hij haar wel kon zien. Rustig pakte ze de muis voor zich op en nadat ze die een plekje had gegeven, ging ze weer verder met haar jacht. Het duurde een tijdje voor ze weer een geur op wist te pikken maar het was een sterke lucht. De prooi kon nooit ver zijn. Sluipend volgde ze de lucht, tot er iets vlak voor haar langs gevlogen kwam. Het kwam van achter een boom vandaan, waardoor ze het niet had aan zien komen. Het witte ding danste door de lucht. Haar ogen stonden groot, oren lagen in haar nek en de vacht op haar rug en staart stond recht overeind. Wat. Was. Dat. "Stormlight", piepte ze zachtjes maar duidelijk angstig. Dit was haar nog nooit overkomen, ze vond het doodeng. Misschien wist haar mentor haar wel gerust te stellen.

Zijn leerling had begrepen dat ze door mocht gaan dus wachten de goud gevlekte kater weer eventjes voor hij haar spoor opnieuw begon te volgen. Ze had de prooi begraven en was weer door gelopen. Maar toen Stormlight op een heuveltje kwam staan zag hij nog net wat er gebeurde, maar het ging zo snel dat het niet te zien was wat er nu gebeurde. Er vloog iets aan Cinderpaw voorbij, maar er stond toch geen wind? Storm stak zijn kop in de lucht om de lucht te proeven en te testen op elk zuchtje wind, maar kon niet vaststellen wat het was. Het was iets wits da kon niet anders, anders had je het nauwelijks kunnen zien. Wat voor ding het ook was het keerde terug, maar nu niet naar de leerling, maar naar hem! Stormlight legde zijn oren plat en concentreerde zich op zijn doel. Daar kwam het! De Bengaal sloeg er naar met uitgeslagen klauwen en pinde het ding tegen de grond. Een vreemd geluid kwam erbij vandaan en er zaten 4 dingetjes aan die het witte vod in beweging brachten. Het stribbelde heftig tegen en schoot ineens onder zijn poten uit. Twee vreemde lichtjes als kleine ronde oogjes leken hem even aan te kijken voor het weer op Cinderpaw af vloog. 'Oh nee, mooi niet!' grauwde Stormlight en schoot achter het rare ding aan. Dichtbij Cinder sprong Storm naar het ding en sloeg er zo krachtig naar als de bengalse kater kon en mepte het ding de struiken in waar het bleef haken. Hoeveel vreemd geluid dat vod ook maakten. Met nek en rug op piekende vachtharen landen Stormlight naast zijn leerling en bleef nog even met naar achter gedraaide oren staan kijken eer hij zich naar zijn leerling omdraaide. 'Alles goed met je?' vroeg Storm en keek haar vriendelijk aan zijn stem warm en troostend. Als het ding haar maar geen pijn gedaan had?

(Sorry ik was even tijdelijk gevloerd door een amandelontsteking)

Het witte ding maakte een bocht en vloog een andere kant op. Nu pas merkte ze dat Stormlight daar stond, het viel hem aan. De kater leek er echter van te winnen aangezien hij het tegen de grond wist te duwen. Het ding begon heftiger te bewegen en zelfs geluid te maken. What the- Was dat überhaupt mogelijk? Was ze aan het dromen of iets dergelijks? Twee lichtpuntjes verschenen voor het ding haar kant op kwam. Ze kon niet veel meer dan met grote ogen en haar oren in haar nek naar het witte voorwerp kijken. 'Oh nee, mooi niet!' Vlak voor het witte haar zou raken wist haar mentor het van haar weg te slaan. Het belandde in de bosjes en leek daar vast te komen zitten. Zou het hun nu met rust laten? 'Alles goed met je?' vroeg de kater die net naast haar was geland. Het was duidelijk aan zijn lichaamstaal te zien dat hij ook alles behalve op zijn gemak was met het witte. Haar ogen waren echter niet op hem gericht maar op het witte, dat los kwam van de struiken. "Ren", wist ze op fluisterende toon uit te spreken voor ze volle snelheid van het witte weg sprintte. Nope, nope, nope.

Hij kreeg geen reactie op zijn vraag, maar wel fluisterde ze om te gaan rennen. Wat het ook was, het gaf niet op. Stormlight keek weer richting het witte doek dat los van de struiken kwam. Het wankelde even, maar schoot daarna weer op de twee katten af. Gaf dat vreemde voorwerp het dan nooit op? Maar Cinderpaw was weg gevlucht dus hij moest bij haar blijven. Met grote sprongen rende Storm achter haar aan en zijn blik ging naar zijn leerling. 'Laten we naar de stroom toe gaan. Daar moeten we dat vreemde ding in het water zien te krijgen!' riep de goud gevlekte kater en ging zijn leerling voor. Hopelijk had ze hem gehoord?

Sneller, haar poten moesten sneller gaan. Echt sloom was ze niet maar snel was anders. En sneller was beter als je aan het vluchten was voor een bewegend wit ding dat -wacht wat wilde het eigenlijk van hen? '-water zien te krijgen!' Huh? Haar mentor was haar zojuist voorbij gerend en had iets over water gezegd. Ze besloot maar zo snel als ze kon achter hem aan te rennen, dat was waarschijnlijk haar beste kans om dit te overleven. Hij had iets over water gezegd. Het dichtstbijzijnde water was de stroom dus waarschijnlijk waren ze daar naar toe op weg. "En dan?" vroeg ze zo goed mogelijk. Praten was alleen niet heel makkelijk als je aan het vluchten was voor je leven.

Cinderpaw volgde hem en daar was hij blij om. Zijn poten droegen hem naar de stroom toe die niet zo ver weg was en toen hij die bereikte stopte Stormlight en keerde zich om, om de vragende mauw van haar leerling te kunnen horen. 'Misschien kan het dan niet meer vliegen.' opperde Storm en hij hoorde , maar vooral zag het witte ding weer op hen af komen. 'Op mijn teken slaan we dat ding naar de stroom!' beval de goud gevlekte kater en wachten geduldig af voor het ding kort over hen heen wilde scheren. 'Nu!' schreeuwde Stormflight en kwam omhoog en tikte het doek naar het water van de stroom. Hopelijk kreeg Cinderpaw het ook aan haar kant voor elkaar en zou het zich niet meer kunnen bewegen...

Gelukkig duurde het niet lang voor ze bij het water aankwamen. Rennen voor je leven was een heel stuk anders dan gewoon rennen. Het kostte vele malen meer energie. 'Misschien kan het dan niet meer vliegen.' Het was niet dat ze zelf een andere oplossing kon bedenken dus dat was het plan dan maar. 'Op mijn teken slaan we dat ding naar de stroom!' Cinderpaw knikte voor ze zich terug richting de bossen wendde. Oh. Het witte ding was een stuk dichterbij dan ze had verwacht. Het gaf haar niet veel tijd om zich voor te bereid. 'Nu!' Cinderpaw ging op haar achterpoten staan en sloeg zo hard als ze kon tegen het witte ding. Tot haar verbazing kwam het daadwerkelijk in het water terecht. Terwijl het witte tegen de stroming leek te vechten zette ze een paar passen achteruit. Weg van het water en het witte ding dat er nu in lag. "En nu?"

Mooi die landen in het water en leek er niet meer uit te kunnen komen. Cinderpaw vroeg hem wat ze nu moesten doen. 'Wij helemaal niets meer. Die komt er niet meer uit. We kunnen terug naar het kamp. Onze race en de jacht van dit ding hebben we alle prooi verjaagd. Maar ik ben trots op je. Cinderpaw je heb je niet door angst laten bij invloeden en je hebt je niet uit het veld laten slaan, zelfs tegen iets onbekends.' prees Stormlight zijn leerling en snorde zelfs zachtjes. Ondanks dat ze bang was geweest had ze haar mannetje gestaan. 'Ik zal het met onze clanleider over je prestatie hebben, maar mochten we op de terug weg nog een prooi tegen komen kun je die als nog vangen.' zijn warme toon klonk door in zijn vriendelijke stem en hij zetten zich af om op de andere kant van de oever te landen van de stroom. Al landen hij nog met zijn achterpoten in het water omdat de breedte net te ver was in vergelijking als dat je er over heen sprong wanneer je vaart had natuurlijk. Hij draaide zich half om om te kijken of Cinderpaw hem volgen zou.

Wij helemaal niets meer. Die komt er niet meer uit. We kunnen terug naar het kamp. Onze race en de jacht van dit ding hebben we alle prooi verjaagd. Maar ik ben trots op je. Cinderpaw je heb je niet door angst laten bij invloeden en je hebt je niet uit het veld laten slaan, zelfs tegen iets onbekends.' Cinderpaw moest haar best doen om niet te grijnzen. Eigenlijk was ze min of meer wel door angst geleid maar ze hield zich nog wel aan orders. Puur omdat ze zelf niet wist wat ze anders had moeten doen. 'Ik zal het met onze clanleider over je prestatie hebben, maar mochten we op de terug weg nog een prooi tegen komen kun je die als nog vangen.' Cinderbird gaf een dankbaar knikje. "Danku", zei ze met een minuscuul glimlachje. Haar mentor nam een sprong over het water om terug naar het kamp te gaan. Cinderpaw nam een aanloopje en eindigde net zoals de kater met haar poten in het water. Ze trok een wat zuur gezicht maar maakte zich recht klaar om te lopen.

Onderwerp: Re: Late Night Dancing [Training]