from warm to wicked

Het was een rare en wat verontrustige nacht geweest, maar er leek geen grote dreiging naar de Riverclan te zijn nu. Moe was hij gaan slapen, het nieuws spookte nog wat in zijn kop. Zou Wolfstar door willen zetten wat Stallionheart gestart had, of waren er eerst andere zaken te regelen? Momenteel wist Lynxfang dat hij toch niet veel kon doen en met die gedachte was hij in slaap gevallen. Al was het laat, toch werd hij weer vroeg wakker. Dat zat nu inmiddels in zijn systeem en met frisse moed stond hij op klaar voor een nieuwe dag. Het leek hem prima weer om eens te gaan vissen en daarna kon hij Bristlepaw ophalen voor een training. De roestkleurige kater gaf zichzelf een wasbeurt en liep toen naar buiten, waar hij Shatteredice zag zitten. Ze zag er goed uit, moest hij toegeven. Gisteravond had ze met twee bekenden van haar vroegere clan gesproken en hoewel niet iedereen er mee eens leek te zijn, was het waarschijnlijk goed voor haar. Lynxfang had zijn twijfels over dat ze mee was gegaan en om eerlijk te zijn was hij bang dat er gedoe zou komen. Maar er waren andere belangrijke zaken gelukkig. De poes liep naar hem toe en hij glimlachte zachtjes. ''Jij ook, zie ik''beantwoorde hij haar, ze leek er zin in te hebben vandaag. ''Ik wou gaan vissen, maar ik heb geen patrouilles vandaag''zei hij, wetend dat Crystalshell hem niet bij eentje had toegevoegd. Benieuwd naar de reden naar de vraag hield hij zijn kop scheef. ''Hoezo? Wil je samen iets doen?''.

Hij wist dat Pantherstar eigenlijk haar mentor was om haar de gebruiken en manieren van Riverclan bij te leren, maar die leek het nu druk te hebben, dus kon hij vast wel even inspringen als Shatteredice dat wou. Het leek er inderdaad op dat ze daar wel behoefte aan had en de rossige kater knikte bij haar voorstel. ''Dat kan prima en geen zorgen, je bent nu een van ons''vertelde hij haar. De laatste woorden waren niet wat hij ooit verwacht had om tegen een buitenstaander te zeggen, maar inmiddels was zij geen buitenstaander meer. De twijfels over of ze ooit terug zou gaan naar Windclan waren er niet meer, want inmiddels had hij al gezien dat ze daar niet veilig was. Tenminste, dat gevoel had hij. ''Laten we maar gaan''mompelde hij lichtjes, om te willen voorkomen dat ze hier zo nog ongemakkelijk bleven staan. Daarnaast moesten er dingen gedaan worden. De kater verliet voor haar uit het kamp, maar zorgde ervoor dat ze hem bij kon houden. Al wist hij vrijwel zeker dat dat voor de vroegere Windclanner op land geen probleem zou zijn.

Zwemmend door het water keek hij opzij om te zien hoe de poes gebruik maakte van de steentjes in het water. Blijkbaar wou ze nog niet het water in. Eenmaal weer op vast land gleed het water gewoon bijna weer van zijn vacht af, terwijl hij wachtte op Shatteredice. Eenmaal beide op het land weer, begon hij alvast te lopen. Verderop was een plek waarvan hij gehoord had er veel kans op vis was daar, dus dat wou hij wel even bekijken. De kater hield zijn pas in zodat ze naast elkaar konden lopen, intussen goed oplettend of hij niet voorbij die plek liep. ''Heb je al wat geleerd hier?''vroeg hij, benieuwd naar wat ze al wist van hun gebruiken en jachttechnieken. Er zou vast wel verschil in zitten, al verwachtte hij ook overeenkomsten. Alleen was het hier wel iets anders, dus ze moest dan ook wel weten wat hier handig was.