Cute punk alert

Zachtjes grinnikte hij bij het zien van zijn zoontje. Zijn lieve, lieve zoontje. Met zijn schattige staartje en schattige vlekjes en... Hij was gewoon helemaal schattig. Ze zijn allemaal schattig, maar hoe Ploverkits vachtje nu stond was helemaal schattig. Het piekte alle kanten op en hoewel Shade het helemaal geweldig vond hoe schattig hij er wel niet bij lag, hij moest het toch echt even recht likken. Dus boog hij zich naar het katertje toe en begon met liefdevolle likken zijn vacht een beetje te fatsoeneren.

nog een baby

_{Hij lag heerlijk languit op zijn goed gevulde kittenbuikje. Zijn ogen waren gesloten en met zijn pootjes kneedde hij een beetje in het mos en in de lucht. Erg veel had hij nog niet gedaan die dag, maar hij had al een heel parkour over zijn moeder heen geklommen. Of ze daar nou erg blij mee was wist hij niet zeker maar ze moest het maar waarderen. Zijn mooie, ronde, dikke billetjes in d’r gezicht is iets wat niet iedereen te zien kreeg. Shadefeather was ondertussen de nursery binnengekomen en begon zijn vacht te ‘fatsoeneren’. Oftewel, helemaal te verpesten. Boos begon Ploverkit dan ook te gillen en te piepen toen hij zijn ogen opende en naar zijn vader keek. Hij had zo zijn best gedaan om het zo te krijgen en nu ging hij ermee om alsof het niet netjes zat. Rommelig netjes. De nieuwe leaffall mode.}

Hoewel hij het met liefde deed, werd zijn actie niet echt gewaardeerd. Ploverkit begon luid te piepen en een beetje geschrokken keek Shadefeather in zijn groene oogjes. 'Oh, wat is er aan de poot Plover?' miauwde hij met een klein glimlachje. Zijn vachtje zat nu nóg piekerig door Plovers onverwachtse bewegingen, dus boog Shade weer naar hem toe, klaar om hem weer een lik te geven. Het moest wel een beetje netjes hoor. 'Ik ben het maar, het zijn alleen maar een paar likjes,' miauwde hij op een geruststellende toon, alsof Plover er bang voor was - wat Shade ook dacht dat hij was.

_{Boos keek hij naar zijn vader en snoof hij luid. Overduidelijk beledigd vanwege zijn acties van zojuist. "Nee!" Piepte hij boos en kneep zijn ogen samen naar de zwarte kater die hij zijn vader zou moeten noemen, maar op dit moment? Op dit moment was hij verraden! Zijn eigen vader had zijn kapsel verpest, het kapsel waar hij zo hard aan gewerkt had. "Stom!" Ploverkit draaide op zijn dikke kittenbuik de andere kant op zodat zijn vader maar naar zijn billen moest kijken. Eigen schuld, dikke bult.}

Helaas voor hem had hij zijn zoontje verkeerd ingeschat. Die was helemaal niet bang, maar piepte boos 'nee!' en 'stom!' Waarna hij zich omdraaide. Shadefeather knipperde verbaasd met zijn ogen en bleef even stil, niet zo goed wetend wat hij nu moest doen. Vader zijn was dus niet altijd makkelijk, maar goed, hij had ook nooit gedacht dat het makkelijk zou gaan zijn. Shade hielt van kittens, maar soms was hij wel een beetje onhandig. 'Oh, het spijt me, Ploverkit,' miauwde hij zachtjes en neusde tegen zijn ruggetje aan. 'Ik zal het niet meer doen, oké? Wil je het me vergeven?'

_{Hij voelde de neus van zijn vader tegen zijn rug aan en hij snoof. Hij had spijt. Mooi zo. Zo wilde hij het zien. Langzaam draaide de zwart witte kitten zich weer om naar zijn vader en kneep hij zijn ogen samen tot spleetjes. Misschien dat hij zijn vader nog even kon laten zweten voordat hij zijn excuus zou accepteren.}