Toen haar pleegvader haar in haar nekvel optilde merkte ze pas hoe ver ze weg was gerend. Maar ergens had de wind haar de stem van iemand gebracht gehad die het grijze kitten erg dierbaar was, iemand van wie ze gedacht had dat hij haar ook verlaten had gehad, maar dat was gelukkig niet zo. Ze bungelde gelukkig niet heen en weer, maar bleef stilletjes hangen tussen zijn tanden tot Icecream haar los liet. Aurorakit zou het voor hem op nemen waarom hun pleeg papa dan ook naar toe was geweest of waarom hij dan ook zo lang weg geweest was. Aurora was er van overtuigd dat de kater gestolen van de clan was geweest door die vreselijke tweebenige monsters. Een beetje ging haar vacht wel overeind staan, maar haar oogjes stonden nu nog vragend naar de rest van de clan die de aanwezigheid van het viertal toch wel opgemerkt zou zijn geweest?