Jumping Joy.

Onderwerp: Re: Jumping Joy. di 15 sep 2020 - 22:46

Ze hing daar als een meer slap blaadje aan een tak die zo door de wind mee genomen zou kunnen worden in de bek van Lionpaw. Echt fut had ze momenteel niet. Alles wat Aurorakit nu wilde was gaan slapen, maar door het gehobbel van de kat die haar droeg was het moeilijk in slaap komen. Zo nu en dan trok er nog een rilling door haar lijfje heen waar door haar maag samen trok en er nog een hele lading aan water uit haar bekje kwam. Toch begon ze zich door die brakingen wel iets beter te voelen. Na een paar keer gekucht te hebben viel ze weer slap en wiegde zachtjes heen en weer door de poot stappen van Lionpaw. Nadat ze zachtjes neer gelegd werd voelde Aurora een drang om recht te gaan zitten, maar haar lijfje was nog e moe om zoiets te kunnen doen en dus bleef ze maar liggen. Ze had nog niet echt door waar ze waren en of Dawnkit er ook bij, maar het was puur ongeluk geweest en het was niemands schuld eigenlijk, maar ja maak dat maar iemand wijs die denkt dat na een klein ongelukje van je verwacht dat je dan geen vriendjes meer zou willen zijn?

Onderwerp: Re: Jumping Joy. wo 23 sep 2020 - 11:26

Hij kwam net terug van een patrouille en liep met de andere katten mee terug naar het kamp. Het was een rustige patrouille geweest, geen bijzonderheden. Die verwachtte hij dan dus ook niet meer, totdat hij iemand hoorde roepen. Hij trok met zijn oren en stopte met lopen. Lionpaw stond voor de rivier met een verzopen Aurorakit en Dawnkit. Geschrokken keek hij de anderen aan. ‘Ik ga wel.’ En met die woorden zette hij het op een lopen naar het drietal toe. Er stond toch iets wat van paniek in zijn helderblauwe ogen toen hij bij Lionpaw afremde. “Zijn ze oké? Wat is er gebeurd?” Eerst snuffelde hij aan Aurorakit die voor Lionpaw lag. Dit was al de tweede keer dat ze een nat pak had. De vorige keer had hij haar zelf weer uit het water weten te vissen. Ongerust trilden zijn snorharen. Hij hoopte niet dat dit te vaak ging gebeuren, misschien moest hij toch maar wat strenger voor haar worden… Hij wilde haar niet kwijt. Straks dwaalde ze weer een keer te ver af en wist een BloodClanner haar mee te nemen, dat wilde hij nooit meer in zijn leven meemaken. Dit was zijn tweede kans om een nestje kittens op te voeden en dat moest hij toch goed doen, anders ging hij zich dat zichzelf nooit vergeven.

Onderwerp: Re: Jumping Joy. vr 25 sep 2020 - 15:17

Dawnkit stond aan de rand van het kamp, alleen het stroompje nog over en dan kon ze in elkaar storten. Trillend op haar benen keek ze toe hoe de apprentice Aurorkit voor hem neerlegde en om hulp roepte. Snel rende ze naar Aurorakit toe, die nog veel slapper was dan haar. “Aurorakit? Hoor je me?” Fluisterde ze rustig, maar vanbinnen was ze in totale paniek. Toen ze Icecream, de pleegvader van Aurorkit aan zag komen ging ze snel aan de kant. Bezorgd en uitgeput keek ze toe hoe de warrior zijn aandacht op Aurorakit richte. “Hoe... hoe gaat het met haar?” Vroeg de rossige kitten aan de apprentice die nog steeds langs de oever stond, ook al wist ze dat de rest ook geen idee had.

Onderwerp: Re: Jumping Joy. za 26 sep 2020 - 18:48

De slappe hoopje vacht voor zijn poten stond Lionpaw helemaal niet aan. Hij had wel geleerd van zijn mentor dat je een kat die te veel water binnen had gekregen over de rug moest wrijven dus tilde hij zijn voorpoot op en wreef Aurorakit over haar ruggetje. Hier door begon het kitten opnieuw te hoesten waardoor er nog wat water uit haar bekje kwam. , maar waarom duurde het zo lang? Vanuit het kamp leek iedereen te slapen?! Een patrol die terug kwam zag Lion dat 1 van de katten zich los maakte en herkende Icecream die direct zichzelf op Aurora storten en vroeg wat er gebeurd was. 'Ik weet niet precies wat er beurt is, want ik was net prooi aan het toevoegen aan de stapel toen ik hun verstikte kreten om hulp hoorde roepen.' legde de blauwe leerling uit en hij hield op met wrijven. "Ik heb eerst Dawnkit gered en daarna Aurorakit wie net onderwater weg zonk toen ik haar wilde gaan redden. Ze moeten beide zo snel mogelijk naar de medicijn den toe.' bezorgdheid was groot al hield hij niet eens van de kleine herrie makers, maar toch was het vreselijk met wat beide kittens overkomen was.

Onderwerp: Re: Jumping Joy. za 26 sep 2020 - 18:56

Vermoeid en moeilijk ademde ze nog alsof er nog water in haar longetjes zaten. Toen Lionpaw haar neer gelegd had begon de kater over haar ruggetje te wrijven waardoor hij het water dat er nog in haar zat eruit te duwen. Al proestend spuwde het slappe kitten opnieuw een paar monden vol water uit die over haar eigen pootjes gutsten. Zelfs haar neusje was nu water vrij en de geur van haar pleeg vader kwam bij haar binnen. Hij zou zich vast grote zorgen maken en dat terwijl dit nu haar schuld niet eens was. Lionpaw negeerde Dawnkit volledig en was te bezorgd om hun welzijn. De warme adem van Icecream voelde heerlijk op haar koude pels. Dankzij dat de leerling haar nog meer water had ontnomen begon ze zich al iets sterker te voelen. 'Ja ik hoor je.' rapte Aurorakit en probeerde zich in zithouding op te werken, maar haar pootjes hadden nog niet zo veel kracht dus kon ze enkel haar kopje wiebelend op tillen. 'Papa... Wij waren... aan het spelen...' Haar stem werd bij elk woord steeds zwakker, maar haar oogjes straalde van vastberadenheid dat ze hem wilde vertellen dat er niets was om zich zorgen om te maken, maar ze was zo moe nu.

Onderwerp: Re: Jumping Joy. zo 27 sep 2020 - 20:40

_{De jonge poes was op haar gemakje haar kruiden aan het studeren. Coyotespirit was even het kamp uit dus bleef Shrimp braaf in het kamp, voor het geval dat. Normaal gesproken gebeurde er echter niet veel dus het was de perfecte kans om lekker rustig alle kruiden nog eens door te nemen, samen met waar ze voor dienden. Gelukkig was ze dus in het kamp aanwezig, toen er opeens om hulp geroepen werd. Shrimppaw spitse haar oortjes en keek op, al snel vervolgde ze haar weg naar buiten waar ze Lionpaw en Icecream aantrof, samen met twee kittens. Een naar onderbuik gevoel kwam weer naar boven, elke keer als ze iets moest doen als Coyotespirit er niet was. 'W-wat is er gebeurd?' Ze probeerde zo zeker mogelijk te klinken, maar de spanning was duidelijk hoorbaar in haar stem. Oh StarClan, laat er niets ergs zijn.}

Onderwerp: Re: Jumping Joy. ma 28 sep 2020 - 10:51

Lionpaw vertelde wat er was gebeurd. Tenminste zo ver hij het wist. Aurorakit had het langste in het water gelegen, maar dat maakte het niet minder belangrijk om naar Dawnkit te kijken. “Laten we maar snel naar ze medicine cat’s den gaan dan.” Miauwde hij. Even gleed zijn blik naar Dawnkit terwijl hij haar een geruststellende glimlach probeerde toe te werpen, maar de bezorgdheid stond duidelijk in zijn helderblauwe ogen te lezen. Toen begon Aurorakit weer te praten, dat ze aan het spelen waren geweest. “Het is goed meisje, vertel het hele verhaal maar als er naar je is gekeken.” Fluisterde hij in haar oor, terwijl hij nu zijn tong over haar natte lijfje liet glijden. Hij keek op toen Shrimppaw hun kant op kwam gesneld. “Dawnkit en Aurorakit zijn in het water gevallen. Aurorakit is ook een tijdje onder water geweest. Het lijkt me verstandig om ze snel in een warm nest te leggen.” Vertelde hij het verkorte verhaal aan haar. “Lionpaw neem jij Dawnkit mee? Ik kan Aurorakit wel dragen. Of wil je ze hier bekijken Shrimppaw?” Zij was de medicine cat apprentice. Haar mening was voor hem het belangrijkst, dus keek hij haar afwachtend aan.

Onderwerp: Re: Jumping Joy.