Let the rain wash the pain away

Hij had de regen zo veel mogelijk proberen te vermijden en zat nu bij de ingang van zijn den door het kamp heen te staren. Hij zag hoe de meeste katten niet lang op de open plek bleven op een kat na, die midden in het kamp ging liggen. Een kleine frons verscheen op zijn gezicht, terwijl hij kort naar de regen keek en weer naar de kat. Zou hij er naartoe gaan om te kijken hoe het ging? Want de kat leek niet overeind te komen. Een lichte zucht ontsnapte uit zijn bek terwijl hij de eerste stappen door de regen heen zette naar de kater toe. "Ik denk niet dat het verstandig is om hier te blijven liggen, tenzij je de medicine cats meer werk wilt geven." Sprak hij en kneep zijn ogen lichtjes samen tegen de regen.

De regen droop over zijn grijze, slordige vacht heen terwijl zijn kop op zijn poten zat te rusten. De donkere lucht gaf een slechte sfeer mee en het was simpelweg onmogelijk voor hem om dit te accepteren. Totdat er een stem klonk en keek vanwaar het kwam. Oh, waarom de leader? “Oh, hey, uh, Acornstar! Ik was bezig met de grond te checken op vuiltjes, je wil toch geen vuile pootjes of wel soms?”, zei hij, een beetje geschrokken nog wel, maar dit was een goede excuses, want vuile grond was ook zo stom anyways. Het enigste wat de warrior was vergeten, was dat het nu letterlijk regende, en de regen maakte alles schoon, behalve zijn vacht. Want de regen maakte zijn vacht een warboel. Maar de grond telde niet als zijn vacht... Oeps. Natuurlijk nu hij het had gerealizeerd kon hij moeilijk zeggen dat hij de regen hielp- dat was iets voor kittens.

Hij hield niet echt van regen en het feit dat hij nu er doorheen moest lopen om een van zijn warriors aan te spreken maakte het niet veel beter. Zijn vacht raakte langzaam doorweekt en begon aan zijn lijf te plakken, wat ervoor zorgde dat hij eigenlijk zijn vacht uit wilde schudden, maar hij wist dat het geen zin zou hebben tot hij ergens droog was. Snappingturtle kwam ook nog met een slecht excuus als hij eerlijk was, want waarom zou je een kamp proberen schoon te houden waar er grond was? "Ondertussen zijn mijn poten juist vuil, omdat ik door de modder naar jou toe moest lopen." Want dat was het nadeel aan regen, modder. "Als je het kamp zo graag schoon wilt houden, doe dit dan wanneer het droog is." Misschien dat hij de warrior nog wel zo'n opdracht zou geven. Om te kijken of er ergens doorns of scherpe stenen lagen, maar eerst wilde hij weten wat de kat echt aan het doen was.

Zoals verwacht reageerde de leader tegen en ergens voelde hij zich beschaamd. “Juist ja… Dat zie ik. En het spijt mij dat je je poten hebt moeten vuilmaken om bij mij te komen”, verontschuldigde hij zich, nog steeds de echte reden dat hij dit deed verbergend. Regen was toch nooit goed anyways, en nu had het weer zijn dag verpest. “Nou… ik zat ook niet alleen de grond schoon te houden, ik zat ook de grond te inspecteren op mogelijke gevaren”, voegde de kater nog toe om een nieuwe reden te verduidelijken die misschien wat logischer was. De grond zat altijd vol van gevaren. Van prikkende stekeltjes tot slechte bacteriën, het was er allemaal en het was niet goed. Zie je niet hoe loyaal hij is aan zijn Clan? Hij beschermde het met zijn hart; misschien was hij zelfs de poetsman.

Zijn nieuw excuus werd ook al snel verpletterd, en hij begon weer over ziek worden. De kater rolde dramatisch met zijn ogen waarna hij eens deftig rechtop ging staan. “Acornstar, maatje, ik word echt niet zo snel ziek hoor”, vertelde de tom, heel erg trots op zichzelf. Want hij was, in zijn eigen ogen, de sterkste en de beste kater die er bestond, en iets genaamd ‘regen’ kon hem niet zo snel tegenhouden. Dat was hoe vol hij was van zichzelf. De leider moest toch ook inzien dat hij een goede en geweldige warrior was of niet? ShadowClan moest blij zijn met iemand zoals hem! En ookal had de tom nu totaal geen zin in zijn opdrachten te doen, had hij anders wel altijd de tijd om hard te werken voor zijn Clan.

De grijze kater keek hem droog aan. Hij was de almachtige, perfecte, super coole Snappingturtle. Hij werd niet zomaar ziek door zoiets stoms als regen, dat wist iedereen toch. Of niet? De leider vroeg zich ook nog eens af hoe hij het prettig vond zijn vacht nat te hebben. “Uhm, ik hou niet van een natte vacht hoor”, sprak de tom. “Ik heb eigenlijk totaal geen zin om hier te staan, maar ik sta hier een leuk gesprek te voeren dus ja”. Excuses numero 4. Vierde keer goede keer, niet waar? Dit was een heel leuk gesprek. Een gesprek tussen een trotse warrior en een... Leider die hem continu vertelde dat hij ziek zou worden elke seconde die er voorbij ging. Heel leuk!

Buiten slapen? Voor een maan? Dat zou hij echt niet willen hoor. “Goed dan, ik ga dan wel wat nuttigers doen zeker?”, mopperde de kater lichtjes gefrustreerd. “Ik ga jagen, doei meneer”. Hij rolde zijn ogen en ging eindelijk zijn taken doen die hij hoorde te doen met heel veel irritatie. Regen verpestte echt alles, maar in ieder geval was die leider ook echt niet de vriendelijkste en dat was nu zo wel bewezen. Hij zocht niet naar problemen maar hij kreeg ze wel- door gewoon te liggen? Wat een schande, een echte schande. Hopelijk had niemand anders dit gesprek gezien tussen hem en de leider, want het was eerlijk gezegd ook echt slecht voor zijn geweldige reputatie.

+Snap is topic uit OwO