One way or another

Het was te merken dat het al ver in Greenleaf begon te worden: de temperaturen waren minder extreem, regenachtige buien kwamen iets vaker opzetten en de wind nam weer flink toe op sommige momenten. Stormflight vond het eerlijk gezegd niet zo heel erg. Hij had liever dat het soms wat waaide en dat de temperaturen dan normaal waren dan dat het echt heel erg warm was. Hij kon zich sowieso niet goed concentreren met die warmte en deed dan niks liever dan lekker luieren in het water, dus dit was voor hem zeker wel welkom. Hij richtte zijn stormgrijze ogen op zijn omgeving en besloot om wat te gaan drinken the Steppingstones, waar de grens aangegeven was tussen RiverClan en ThunderClan. Stormflight liep op zijn gemakje wat dichterbij en toen hij zag dat er niemand was, boog hij zich naar voren en nam een paar snelle slokjes van het water. Toen hij voelde dat hij weer wat energie kreeg om verder te gaan, richtte hij zijn kop pas op en ontmoetten zijn ogen die van een andere kat. Even nam hij de andere kat zwijgzaam in zich op, om hem vervolgens een klein begroetend knikje te geven. “Ook nood aan wat verfrissing?” vroeg hij uiteindelijk dus maar. Hoe hij katten buiten zijn Clan behandelde, hing volledig van hunzelf af. Stormflight zag er geen meerwaarde in om ruzie te maken met een kat die net als hem geen slechte intenties hadden. En als ze netjes op hun eigen territorium bleven, had hij er al helemaal geen problemen mee om er eentje tegen te komen aan zijn kant van de grens.

Ze moesten van hem in Greenleaf altijd iets minder verwachten, voor zover ze al iets verwachtte van hem. Hij was geen langharige kat, maar had wel een onredelijke dikke vacht die hij nauwelijks kwijt raakte. En zeker op de echte warme dagen lag hij nog meer voor pampus dan anders. Al viel het vandaag wel mee en moest hij misschien dan toch maar eens van nut zijn voor Thunderclan. Wat moest dat moest. Al vond hij zelf dat hij al een dienst bewees met het trainen van Firpaw, want jeetje, een mentor zijn is niet niks. Vandaag was hij er zelf op uit gegaan. De rode kater had toch al een eekhoorn gevangen, waar hij stiekem wel een beetje trots op was en had het dier vlug begraven. Zijn mond stond droog. Gelukkig was hij vlak bij de River vanaf hier. Riverclan wou niet hun vis delen met Thunderclan, maar het water mochten ze gelukkig wel hebben. Niet dat Smouldertongue vis wou hoor. Bij het water aankomend zag hij dat hij niet alleen was, aan de overkant stond een kat te drinken. Een Riverclanner dus. In elk geval, dat hoopte hij. Met een lichte interesse liep Smoulder naar voren, net toen de grijze kat opkeek. Was hij vijandig? Even werd de Thunderclanner bekeken, maar toen kreeg hij een knikje. Niet vijandig dus, in elk geval nu nog niet. De vraag liet Smouldertongue denken aan waarom hij hier naar toe was gegaan. ''Ja, ik denk dat ik er eens in duik''grapte hij terwijl hij begon te drinken. In zijn ogen was een fonkeling te zien. Natuurlijk niet dat hij dat water in ging.

Stormflight had niet bepaald een vijandige houding wat katten van een andere Clan betrof. Zolang er geen oorlog heerste tussen hun Clans en het niet om een border fight ging, zag Stormflight niet in waarom hij ruzie moest zoeken. Het leek een houding te zijn dat de kat tegenover hem ook had; het gesprek begon op een ontspannen toon en er werd zelfs een grapje gemaakt. Een twinkeling ontstond in Stormflight’s ogen en geamuseerd bewoog hij met zijn snorharen. “Ik geloof dat dat meer een kwaliteit is dat wij bezitten, helaas,” zei hij op een plagende toon tegen de kater. Hij zag een ThunderClanner immers nog niet snel het water in duiken en al zeker niet voor zijn plezier. En hij wist van geen enkele kat van een andere Clan dan die van de zijne dat ze dat graag deden. Met hun zwemmen en hun vissen eten waren RiverClanners op dat vlak echt uniek, iets waar hij wel heel trots op was. “Hoewel ik me wel kan voorstellen dat het met jouw pels niet echt heel aangenaam moet zijn om zeiknat te worden,” zei hij tegen de kater terwijl hij de ThunderClanner kort in zich opnam. Nee, met zo’n pels werd iemand graag nat. Zelfs een RiverClanner niet.

Het was altijd de vraag of een andere een grap kon waarderen en begreep, maar gelukkig leek hij iemand te hebben die wel van wat humor hield. In elk geval zag hij het niet als een bedreiging, dat Smouldertongue nu in zijn eentje Riverclan wou overnemen ofzo. Al kon hij dan gewoon de stenen in het water gebruiken. ''Wij hebben...bomen''ja, ze hadden een hoop bomen. Misschien geen rivier om in de gaan zitten, maar wel bomen om in te gaan. Ze boden bovendien best wel wat schaduw en dat zag hij niet zo snel hier en voor zover hij de Riverclan territorium in kon kijken. Dus dat was hun voordeel weer. De Riverclanner besloot voor Smouldertongue dat hij met zijn vacht beter niet het water in kon. Smouldertongue zetten een geteleurstelde blik op en zuchtte eens diep. ''Jammer zeg, ik wou me net bij jullie voegen'''zei hij zogenaamd verdrietig met het slechte nieuws. Nu kon zijn grote droom van Riverclanner worden niet waar worden gemaakt, zo ontzettend jammer. ''Al hebben jullie misschien veel te weinig bomen''zei hij, weer gewoon pratend. Hij kon niet leven zonder bomen hoor. Had Riverclan eigenlijk wel bomen? De rode kat wist vaag iets van een bosje ofzo, maar dat was vast niet genoeg voor hem. Hij wou wat afwisseling in zijn bomen.

Stormflight grinnikte toen de kater begon over het feit dat ThunderClan bomen had in hun territorium. “Ook zeer belangrijk,” zei hij met een geamuseerde grijns tegen de kater. Hoewel hij niet zou aarzelen om in het water te springen, zou geen enkele haar op zijn pels eraan denken om in een boom te klimmen. Hij hield van vaste grond onder zich en de sterke stromen waardoor hij zich wist te navigeren. In een boom zou hij geen idee hebben welke kant hij op moest gaan en zou de schors niet bepaald als een veilig iets onder zijn poten voelen zodat hij waarschijnlijk amper kon navigeren. “Inderdaad heel jammer. Ik had je graag in de Clan verwelkomt, …?” Er viel een korte stilte en een vragende blik langs Stormflight’s kant gaf aan dat hij de naam van de kater wilde weten. De kater zei weer iets over bomen en Stormflight haalde nietszeggend zijn schouders op. “We hebben de rivier en de kleine stroompjes waar we verkoeling in kunnen zoeken en kunnen jagen op vis. Meer hebben we niet nodig,” zei hij met een trotse houding tegen de kater tegenover hem. Nee, RiverClan had geen stel bomen nodig om te kunnen overleven. Zij hadden zo hun eigen kwaliteiten en hun eigen benodigdheden om de strenge winters en hete zomers door te komen.

Smouldertongue wist dat hij van geluk mocht spreken om deze Warrior tegen te komen, want hij had ook een minder vriendelijke versie van een Riverclanner kunnen ontmoeten. Starclan was hem goed gegunst vandaag, al had hij nooit mot gehad met zijn voorouders. Hij was een blije flierefluiter die goed in het leven stond en geen plannen had voor het overnemen van andere clans. Of zijn eigen clan om mee te beginnen dan. Nadat de andere vertelde over het water in hun clan waar zij zo dol op leken te zijn, besefte de rode tabby pas dat de andere zijn naam wou weten. Oepsiedaisy. ''Ik ben Smouldertongue'' stelde hij zichzelf eindelijk eens voor, want namen waren misschien wel belangrijk. Hijzelf kon ook niet de hele tijd de andere grijze gestreetpe Riverclan kater noemen. ''En jij? Of is jouw naam geheim?''. Hij was best wel benieuwd inmiddels, want dan kon hij straks misschien een andere vertellen over de interessante kat die hij ontmoet had.

De ThunderClanner begreep de hint ietsje te laat dat Stormflight zijn naam wilde weten en een klein glimlachje kwam om de lippen van de gestreepte kater. De ThunderClan warrior stelde zich echter algauw voor als Smouldertongue en Stormflight gaf een knikje. Het was een aparte naam dat hij nog niet eerder had gehoord, maar hij nam aan dat het ook wel zou passen bij het karakter van de kater. Of misschien wel een beetje bij hun beiden; Stormflight had de humor van de ander tot nu toe aardig goed door en had er zelfs op geanticipeerd. Hij nam aan dat een ontmoeting zoals die van hun niet altijd zo verliep tussen River- en ThunderClanners, maar schamen deed hij zich er niet voor. “Aangenaam om kennis met je te maken, Smouldertongue. Mijn naam is Stormflight,” stelde de grijze tabby zich met een kleine glimlach om zijn lippen voor. “Ben je ooit al eens een kat van een andere Clan met een geheime naam tegengekomen dan?” vroeg hij op een plagerige toon, maar ergens ook wel oprecht nieuwsgierig. Smouldertongue leek iemand te zijn die goed was in sociale omgang, maar werd dat ook echt door iedereen geapprecieerd die hij tegenkwam buiten zijn territorium?

Het was ergens wel jammer dat hij een klik had met een kat van de overkant van de rivier. Na dit gesprek, hoe groot was de kans dat ze elkaar weer vlug zouden zien?Zelf was hij niet zo vaak hier bij het water en van de andere wist hij ook niet wat zijn dagelijks dagbesteding was. De andere had nu de naam Stormflight, een best wel stoer klinkende naam die Smouldertongue vast kon onthouden. Op de plagende vraag van Stormflight haalde hij zijn schouders op. ''Voor alles is een eerste keer''zei hij verwijzend naar de geheime namenkwestie. Kon gewoon iemand zijn die zijn naam haatte en liever voor zich hield. Dat kon hij wel begrijpen. Natuurlijk, hij ging niet klagen over zijn naam. Het was best wel hot, om het zo te zeggen. ''Zonde dat ik je niet eerder ben tegengekomen''vertelde hij de grijze cyperse, wat hij ook echt meende. Wie weet wat voor leuke gesprekken ze waren misgelopen al.

Graag kwam hij weer hier terug om deze kat weer te kunnen zien, om hun gesprekken voort te zetten. Het leek erop dat Stormflight het met hem eens was en hij sprak op een warme toon tegen Smouldertongue. Waarom was het zo dat de beste die je ontmoette altijd op de verkeerde plek waren? Zoals de Riverclanner al aangaf, ze zaten beide op de verkeerde kant van de rivier. En ze moesten aan hun eigen kant blijven. Al gaf Smoulder niet al te veel om grenzen, hij ging niet het geduld van Stormflight al meteen uittesten. Dus bleef hij netjes waar hij was. Bij de volgende vraag trok Smoulder even met zijn oren, zich wat onzeker voelen. Tja, er was wel een paar die om zijn grapjes lachtte. Alleen, hij merkte vaak het tegenovergestelde. ''Oh ja! Ze houden van me''zei hij een beetje overdreven. Waarom hij niet gewoon de waarheid vertelde? Tja, zo was hij nou eenmaal. Liever loog hij tot zichzelf en de andere aan de overkant van het water, dan toegeven dat hij nou eenmaal niet zo succesvol was.

Hoeveel tijd was inmiddels vergaan sinds ze hier samen stonden, gescheiden door het water? Hij wist dat hij hier niet tot zonlaag kon blijven en Stormflight hoogstwaarschijnlijk ook niet. Want dan zouden er geheid anderen langs komen en anderen zouden dit onschuldige gesprek misschien niet goedkeuren. Bovendien kreeg hij het op zijn kop omdat hij met een Riverclanner gepraat had in plaats van taken gedaan te hebben voor de clan. En toch, momenteel was praten met Stormflight het liefste wat hij wou. Eindelijk iemand die hem leek te snappen. Helaas was zijn leugen niet sterk genoeg geweest en kon de grijze Warrior er doorheen kijken. Al zei hij het niet direct, Smouldertongue wist wel dat hij dat ongeveer bedoelde. En even wist hij niet meer of dit gesprek nog de goede kant op ging. Er waren veel onderwerpen waar hij met liefde over praatte, maar dit was niet zo'n onderwerp. Hij haalde zijn schouders op. ''Ach, er zijn katten die me wel prima vinden en katten die het niet zo op met me hebben''zei hij dan maar, wat ergens ook wel waar was. Hij had vrienden en katten waar het niet zo mee klikte, maar dat had iedereen. Het was eerder dat ze hem irritant vonden, dat ze hem niet snapte. Daar zat hij het meeste mee. Voor zover hij met iets zat.

Iets wat Smouldertongue prima kon was de onderwerpen ontwijken waar hij even geen zin in had, al was het misschien niet goed voor zijn geestelijke gezondheid als hij dat altijd deed. Gelukkig maakte Stormflight het niet te lastig voor hem, er niet te diep op ingaand. Ja, inderdaad. Iedereen had dat wel, zelfs de meeste populaire kat had wel een vijand. ''De enige die dat niet heeft leeft ergens alleen''zei hij, denkend over een kat die helemaal alleen leefde. Dat leek hem geen fijn leven, zelfs Rogues gingen met anderen om voor zover hij wist. Stormflight gaf toe dat hij ook niet iedereen in Riverclan er van verdacht dat ze van hem hielden. Tja, dat was vast wel waar. Hij leek een vrolijke en positieve kater te zijn die goed in het leven stond, maar niet iedereen hield daarvan. ''De vrienden die ik heb koester ik''vertelde Smouldertongue, nadenkend over de paar katten die hij misschien als vrienden kon beschouwen. Mistynose, Leafface en misschien Lionpaw. De laatste wist hij niet zeker. Zou hij na vandaag Stormflight als een vriend kunnen zien of moesten ze elkaar dan nog vaker ontmoeten?

De tijd kroop voorbij en ergens wist hij ook dat hij eens onderhand weer moest gaan, voordat er straks nog een patrouille kwam van een van hun kanten. Dan moesten ze hun gesprek in elk geval onderbreken en hopen dat men er niet al te veel in zag. Enkel Smouldertongue zou Smouldertongue niet zijn als het hem iets zou schelen, dus bleef hij lekker zitten. Stormflight was het met hem eens over de vrienden en zei toen iets over het uitzicht in de clan. De roodwitte kater was even in de war waarom hij het daarover had, maar de ondeugende grijns zei hem dat het hier niet over de natuur ging. In elk geval niet over dat soort natuur. ''Oh ja, mooi uitzicht bij mij tussen de bomen door''grapte hij, denkend aan de katers die hij wel eens bekeek als hij weer op een tak lag. Dat was inderdaad een mooi uitzicht. ''Naar dat uitzicht kijken is goed tijdsverdrijf''stelde hij vast.

Het was een gezellige boel hierzo, ook al waren ze maar met zijn tweeën. Ergens wachtte Smouldertongue wel op een moment dat Stormflight aan de overkant zou zeggen dat hij er weer vandoor moest, maar dat moment was nu nog niet aan bod. In plaats daarvan vroeg de grijze tabby hem een interessante vraag, al misschien een beetje onverwacht. De vraag werd herhaald in een duidelijker versie en Smouldertongue keek eens naar het stromende water. Euh, tja. ''Er zijn een hoop mooie aanzichten in mijn clan, maar ik heb niet echt iemand gehad waar ik meer tijd mee zou willen doorbrengen''besloot hij maar te zeggen. Hij vond het leuk om naar de mannen te kijken en misschien waren wel een paar waar hij wel een beetje op kon crushen, maar hij had er nooit iets mee gedaan. Misschien omdat hij er te lui voor was, voor zulke inzet. En ergens dat de kans dat iemand ook op hem zou vallen waarschijnlijk niet zo groot was. ''Misschien in de toekomst'' of de toekomst morgen was, volgende week of pas over vele manen was wist hij natuurlijk niet.