[Task] A prickly business

Task

Controleer de wand van het kamp en de dens op uitstekende takken met doorns en weef ze terug in de wand waar dit mogelijk is.

Hij begon steeds meer te merken dat er takken uit begonnen te steken bij de wand. Hij wist dat het kwam omdat het nu greenleaf was en alle planten harder groeiden, maar dat nam niet weg dat het op deze manier gevaarlijk kon zijn voor kittens die er eventueel in de buurt speelden. Hij kreeg een van de apprentices op het oog, Rudepaw. Een van de katten die als kitten het kamp uit was gegaan en in de problemen was geraakt. "Rudepaw," Riep hij de apprentice naar zich toe. "Ik heb een taak voor je," Hij hield zijn blik gericht op de apprentice, benieuwd hoe hij zou reageren. "Er zijn wat takken die uitsteken in de wand en in de dens. Ik wil dat je dit gaat controleren en waar mogelijk de takken terug weeft in de wand. Ik wil namelijk niet hebben dat kittens zich hieraan gaan bezeren." Het was niet een hele moeilijke taak als hij eerlijk was, ook al kon het voor een jonge apprentice misschien nog moeilijk zijn.

[Rudepaw]

Oh distels en doorns, hier had hij geen tijd voor! De jonge kater haatte het om met taken opgezadeld te worden. Zijn jonge onverschrokken gedrag vond dit onnuttig. Liever focuste hij zich op zijn training. Maar goed, hij bedaarde wat toen hij zijn amberkleurige ogen op de uitstekende takken van de Dens wierp. Het zou vast veiliger zijn als de kittens straks hun ogen niet uitliepen tegen de puntige uiteinden. Hij deed dit voor het welzijn van de Clan, hield Rudepaw zich voor. En daarbij, hij wilde in een goed licht staan bij Acornstar. Zeker na zijn kittenavontuurtje met Bluekit. Rudepaw rechtte zijn schouders en knikte naar zijn leider. "Oke, Acornstar." Antwoordde hij, de brommerige ondertoon nog lichtjes voelbaar in de woorden. "Hoe weef ik die takken precies?" Vroeg hij nog, al aanstalten makende om naar Nursery te gaan. Die Den had vast het meeste haast. Rudepaw had als kitten vaak liggen staren naar de wanden van de Nursery maar het zelf terugweven was nieuw.

Zijn ambere ogen volgde de bewegingen aandachtig. De linkse tak werd over de rechtse getrokken en die ging dan weer onder een andere. Er zat een ritme in en toen de zwart-witte kater het eenmaal zag, knikte hij voldaan. Pfft, zo moeilijk was het helemaal niet! Toen hij alleen werd gelaten met zijn taak, boog hij zich voorover en nam een dorre tak aan de binnenwand tussen zijn kaken. Rudepaw weefde het achter enkele dikkere takken tot het bleef steken. Een volgende tak reikte bijna tot de grond. Vele doorns glommen aan de omtrek van de tak, zo scherp als klauwen. Het zou lichtzinnig zijn om al de doorns van de tak af te breken en dus hief de kater zich op zijn achterpoten en brak, op een stuk met weinig doorns, een deel van de tak af met zijn tanden. Hij versleepte het uit zijn weg en weef het stompje terug in de wand.

Ook open voor anderen!