Breezesong lag nu al een aantal weken in de Nursery. Ze had het ietsje langer volgehouden buiten de Nursery dan gebruikelijk was, maar ze vond dat ze dat wel aan had gekund. Zo niet, dan had ze dat wel gemerkt. Er was in ieder geval niets raars aan de hand en de weeën die nu kwamen opspelen waar voor haar maar al te bekend. Ze klemde haar kaken op elkaar voor ze naar iemand anders mompelde om één van de Medicine Cats en haar mate Swiftcloud te halen, waarna ze zich weer concentreerde op de weeën. Ze draaide wat rond in haar nest en ging wat gemakkelijker liggen. Ze kon dit wel, ze had dit vaker gedaan. De pijn was te doen. Ondanks dat ze al een aantal keer bevallen was van nestjes ging ze er vanzelf vanuit dat het vreselijk veel pijn zou doen, dan viel het alleen maar mee. Ze haalde diep adem en keek naar de uitgang van de Nursery. Ze had vertrouwen in dat ze het alleen kon, maar het was toch altijd fijn om er nog iemand bij te hebben.

x

Het duurde verder niet lang voordat er iemand kwam. Geen Swiftcloud, maar goed. Die zou wel eventjes het kamp uit gegaan zijn of zo. Falconpaw kwam op haar af en eventjes keek ze achter hem om te zien of Routnose hem volgde, maar toen dat niet het geval bleek te zijn glimlachte ze vriendelijk en geruststellend naar de jonge Apprentice. Ze kon zijn spanning voelen, wat ze wel goed kon begrijpen. Maar Breezesong was zelf nergens bang voor, alles was goed gegaan tijdens de zwangerschap dus waarom zouden er nu compilaties zijn? Natuurlijk moest je overal rekening mee houden, maar Breeze had hier een goed gevoel over. De jonge kater legde al zijn dingetjes voor haar neer en keek vervolgens op naar haar. 'Ik ben er, ik heb een stok mee voor als je daar in wilt bijten,' sprak hij met een lichte glimlach. Breezesong glimlachte lichtjes terug. 'Heb je iets nodig op dit moment?' Breezesong dacht even na, maar schudde toen toch haar kopje. 'Ik heb alles wat ik nodig heb, bedankt Falcon,' miauwde ze voor ze de stok naar haar toe schoof. Had toch mooi geweest als Swiftcloud erbij was, maar goed, het kon niet anders. Het moment dat ze de stok tussen haar kaken klemde begonnen de weeën weer op te spelen, gevolgd door de kleine wondertjes.

Als eerste kwam er een donkere kitten. Breezesong draaide naar het kleine dropje om en glimlachte liefdevol. Ze had grote oortjes, wat haar aan een vleermuisje deed denken. 'Batkit,' murmelde ze zachtjes tussen de likken door. Ze dirigeerde de kleine naar haar buik en bereidde zichzelf weer voor op de tweede. Ze hoopte maar dat Swiftcloud er geen bezwaar bij had dat hij niet bij de benamingen van hun kinderen was, maar goed. Dan had hij er maar moeten zijn, toch? De tweede kitten kwam er al snel achteraan. Breezesong beet op haar stok maar gelukkig was ze nu al weer wat meer gewend aan de pijn. Ook bij deze kitten likte ze het neusje vrij. Ze keek naar de gekleurde vacht en zag de gouden vlekjes die vespreid over haar lichaampje zaten. 'Goldenkit,' murmelde ze met een glimlach, voor ze haar ook naar haar buik leidde. Er zou nog een kitten komen, ze kon het voelen. Ze keek eventjes op naar Falconpaw en glimlachte geruststellend naar hem. Ze had zijn hulp tot nu toe niet of nauwelijks nodig gehad, maar dat maakte niet uit. Dit was ook wel een goede ervaring voor hem, bedacht ze zich zo terwijl de weeën weer op kwamen spelen. De derde kitten volgde weer snel en deze likte ze ook schoon. 'Hmm, Periwinklekit,' miauwde ze en ze leidde de derde kitten ook naar haar buik.

Ze zuchtte tevreden toen het uiteindelijk duidelijk was dat er niet meer zouden volgen. Haar blauwe ogen richtte zich op de drie kleine wondertjes voor ze met een zucht haar kop op het mos liet zakken. Dat was weer een nestje, en dit keer écht de laatste.