Vermakelijk, dat was het zeker. Het zwoegen, het zweten, de arme jonge had echt een pauze nodig zeg. Het was dan ook vooral de vraag wanneer deze kwam wat de Canadees geïntresseerd hield in het jochie die heel wat callorietjes aan het verbranden was. Hij herkende Kiyo, een jaartje jonger dan hem, een goede gozer. Het was dan ook een brede glimlach die z'n gezicht kleurde toen hij op de jongen afstapte toen deze eindelijk is ging zitten, hij had het langer uitgehouden dan Nick verwacht had. Hij werd al gouw gespot, begroet, wie spotten hem dan ook niet ey? Met een knikje stopte de laatste jaars zijn pas.
"Aye Kiyo" het was meer dan gewoon iemand terug te begroeten niet waar?
"Al heel wat callorietjes verbrand aye, een te klein pak gekocht?" een grijns verscheen rond zijn lippen bij zijn laatste woorden, een speelse glans over zijn ogen...
Tag:Kiyo