Lets start easy {Trainings topic}

De ceremonie Was over en ze had besloten om meteen met haar leerling erop uit te gaan. Hydra was ooit krijger geweest en kon zichzelf en haar leerling gemakkelijk verdedigen als het moest, maar ze was wel zo slim om Crow mee te vragen een van de jonge Cave guards die een oogje in het zeil zou houden op de hemel boven hen. De zilveren kers verse tribe kattin trippelde richting de grot uitgang en wist dat Crow al voor was gegaan. Hij zou zich op de achtergrond houden al behield hij wel alles goed in het oog terwijl zij haar nieuwe leerling Soot Drifting Away with the Winds mee uit training zou nemen, want hier in de bergen waren geen grenzen die ze moesten verdedigen dat was 1 ding die ze onthouden moest terwijl ze nu voor het eerst naar buiten zou lopen als mentor. De gehele berg was het territorium en jacht terrein en er liepen wel wat rogues rond, maar die mochten van de Tribe rond lopen. Ergens had ze dit wel betwist gehad met een paar katten van de tribe, maar ze had zich erbij neer gelegd dat ze gelijk hadden. De berg was groot genoeg om iedereen van voedsel e voor zien of het nu de tribe was of de Rogues. Ze hoopte maar dat Soot mee zou willen en of zij haar wel alles zou kunnen leren wat haar geleerd was. Het was heel simpel. Jagen, afwachten tot het juiste moment en dan toe slaan. Eigenlijk niet veel anders dan bij de rivier en de landenrijen erom heen, maar hier kon je vaak twee prooien te gelijk vangen als je het geluk had. Hydra liep samen met Crow langs het meertje dat door de waterval uit gesleten was door de jaren heen en begon door de modder te rollen. Andere katten zetten een paar strepen zoals Crow, maar zij legde een dunne gelijk verdeelde laagje op haar vacht. Daarna stond ze op al moest ze even de drang om zich uit te schudden negeren. 'Klaar om te gaan Soot? Als ook jij wat modder op je vacht smeert kunnen we verder gaan.' probeerde ze haar To Be wat te ontspannen. Ze had wel tijdens de ceremonie gemerkt dat Soot wat vreemd gespannen was, maar dat vond ze ook zo gek nog niet aangezien zijzelf pas tot de Tribe behoorde en nog helemaal geen band met de jonge To Be had.

@Soot

Haar mentor had één van de caveguards al voren laten gaan waarna ze vertelde dat ze konden gaan als zij ook wat modder op haar vacht smeerde. De witte to-be was nog steeds niet honderd procent op haar gemak, maar besloot toch om wat modder op haar vacht te smeren. Het voelde raar aan om haar wit met bruine vacht opzettelijk vuil te maken. “Waarom moet er modder op onze vacht?”, vroeg ze vervolgens terwijl ze probeerde de drang tegen te houden van de modder er terug af te schudden. Haar helderblauwe ogen keken de zilveren kattin groots aan terwijl haar oortjes soms knikten van de geluiden die er in de buurt speelden. Ergens wist ze dat het leventje van een preyhunter niet erg gemakkelijk ging worden, maar ze moest deze kattin vertrouwen dat ze alles aan haar zou leren.

Natuurlijk zouden er vragen komen die ze zelf ook aan de kat gevraagd had toen ze voor het eerst met de groep mee op jacht ging had ze zich ook vol met modder strepen moeten zetten. De vraag waarom ze dit deden liet een vriendelijke glimlach op haar lippen komen. 'Dat doen we om ons op 2 manieren te verbergen. 1 voor alle mogelijke roofvogels die boven ons zullen vliegen, maar daarvoor hebben we de Cave guards bij ons zodra we met een jachtpatrol mee gaan. Zij letten vooral op de lucht en of het veilig genoeg is voor ons Prooi jagers om te kunnen jagen. 2 We zijn zodra we stil zitten onzichtbaar voor alle prooi waarop wij zullen jagen. De modder neemt onze geur weg en camoefleerd zodat de prooi ons te laat ziet. Dan hebben we hen al onder onze klauwen of tussen onze kaken.' legde Hydra uit en wachten geduldig tot Soot klaar was. Daarna keek ze even richting de zwarte kater die knikte en hen eerst voor liet gaan en sloot achter het trainingsgroepje aan, maar behield wel alles scherp in het oog.

De witte poes luisterde aandachtig en knikte als teken dat ze het begreep. Dus voornamelijk camouflage, de tactiek om je te verbergen voor alle gevaren en het in voordeel te kunnen gebruiken. Met haar blauwe ogen keek ze even naar de mentor en stapte ook alvast vooruit nadat de jonge kattin klaar was met het modder op haar vacht te smeren. Het was moeilijk ermee om te gaan, de drang om het er af te schudden was erg sterk. Even slikte ze een brok door in haar keel, dit ging moeilijk voor haar worden. Wat ook raar voelde was dat ze eindelijk het territorium in zou gaan, het terrein waar ze als kitten niet heen mocht. Nu was de wereld opeens zo groot...

Haar leerling knikte begrijpend, so far so good. Hydra ademde even opgelucht, maar niet te duidelijk en wachten even nog tot Soot klaar was en ging haar daarna voor. 'Het went wel, maar in het beging is het even lastig en moet je je in houden.' mauwde de zilveren met modder besmeurde poes en liep het pad op richting de redwood. Daar hadden ze meer dekking en kon ze haar leerling allebei de jacht technieken eigenlijk wel aan leren.

De modder stoorde haar enorm, ze kon het echt amper verdragen, ze wilde het zo graag van haar afschudden. Maar de poes wist ook wel dat ze dit elke dag zou moeten doen als preyhunter, dit zou nog eens een ingewikkeld karwei worden. Een geïrriteerde zucht verliet de to-be haar bekje weer, ze had geen clue hoe ze dit zou moeten aankunnen. Even zwiepte ze nog met haar staart uit frustratie voor ze snel haar mentor achtervolgde om naar de Red Woods te gaan. “Is de modder echt noodzakelijk? Ik denk dat je ook wel goed kan jagen zonder dat modder op je vacht”, mauwde de jonge kattin groots, ze dacht wel een punt te hebben hier. Ze had zoveel preyhunters zien jagen zonder de modder op hun vacht, alhoewel dat experts waren, het was toch puur bewijs dat het niet noodzakelijk was... Ze zou wel elk excuus verzinnen om de modder gewoon van haar af te mogen schudden.

Ze wist hoe vervelend de modder op haar vacht was, maar het was nu eenmaal nodig als je nog niet zo geweldig was als de pro's die het zonder modder op hun vacht af konden handelen alsof ze wisten dat ze de beste waren, maar daar ging Hydra nu niet moeilijk over doen. De woorden van haar leerling liet haar knikken. 'Natuurlijk. De katten die wel goed kunnen jagen, maar toch te snel gezien kunnen worden door de prooi hebben modder nodig zodat ze met de achtergrond een kunnen worden.' legde de zilveren bengaal uit en ze wist dat Soot natuurlijk liever zonder modder werkte, dat deed ze zelf ook liever, maar als je bij het begin zou moeten beginnen dan hoorde het er allemaal bij.

Een gefrustreerde blik kwam op haar gezicht als reactie op wat haar mentor zei. In de toekomst zou ze zich wel eens bewijzen aan haar mentor dat ze het zonder modder kon, zelfs als ze een glinsterende, sneeuwwitte vacht had. De kleine to-be wilde niet gezien worden als een watje, als een kleine softie, maar met al haar stress en al haar angsten zou het nooit werkelijkheid worden. Het enigste wat het poesje kon doen was gewoon hopen dat alles op een dag zou veranderen, wanneer de dag zou komen dat ze deze stomme modder niet meer op haar vacht hoefde. Ze volgde haar mentor naar de Red Woods, de ideale jachtplek volgens velen. Ze wist alleen niet of het voor haar ook zo zou zijn. De jonge to-be had nu heel erg veel gemengde gevoelens, van frustratie tot vele zorgen.

De blik van haar leerling was Hydra niet ontgaan. Ze glimlachte meelevend. Ja zelf vond ze het ook niet prettig, maar ze gaf enkel door wat ze zelf ook aangeleerd was. Toch kon ze Soot heel goed begrijpen daarin en zag hoe de eerste bomen hen toe gang gaven tot het rode woud. Als ze twee bomen verder waren dan kon ze haar pas verder beter onderwijzen. Crow zelf zei niets en volgde met een kleine glimlach op zijn lippen. Hij wist dat het erg vervelend voor een nieuwe To Be was om te gaan mopperen op een beetje modder op je vacht, maar hij was het inmiddels zo gewend, enkel tijdens de koude manen was het wel even ijzig koud al had je dan vaak geen eens modder en dan kon je pas echt zien wie de modder het hardste nodig had en wie niet om zichzelf te camoufleren. Hydra ging bij een van de rode stammen zitten nadat ze zich had omgedraaid. En Crow bleef een eindje bij hen vandaan stil staan, maar hield alles scherp in het oog. 'Ik weet dat je nog nieuw bent Soot, maar je zult vast wel een idee hebben van de andere To Be's die je in de grot bezig hebt gezien wat een stille jachthouding zou moeten zijn. Probeer die eens na te doen?' stelde de zilveren bengaal voor en ze wachten geduldig erop of haar leerling het lukken zou. Het stelde eigenlijk niet veel voor, maar als je niet goed stond kon je jezelf verraden wanneer je in actie zou komen of een verkeerde stap eerst zou moeten zetten waardoor je de prooi of prooien missen zou.

Met grote passen volgde ze haar mentor dieper de Red Woods in, waarna ze haar eerste opdracht kreeg. Een houding die vaak gedaan werd door andere to-be’s… Maar dat waren er zoveel. Welke ze specifiek bedoelde wist ze niet, en haar gedachten werden ook beprikkeld door het feit dat ze nog steeds die plakkerige modder op haar vacht had. De witte poes besloot voorzichtig te bukken en haar poten mooi te doen zakken met haar staart in de lucht. Dit was toch ongeveer wat een sluip positie was of niet soms? Vragend keek de jonge kattin met haar blauwe ogen naar haar mentor en negeerde al de rest, alhoewel haar ene poot wat kramp kreeg vanwege de modder en ze die drang moest verdragen. Het ging allemaal om verdragen, emoties verdragen tot de typische drang, alles moest onderdrukt worden. De Tribe binnenuit was toch niet zo vredig wanneer het ging om jacht. Ergens had de poes liever een Cave Guard willen zijn, maar ze had daar de bouw niet voor. En veranderen kon ze niet, ze moest dit pad volgen.

Er leek twijfel te ontstaan bij haar leerling. Hydra wachten geduldig en zag hoe ze ging staan. 'Bijna goed. Zet je voorpoten iets verder onder je borst en je achterpoten iets meer voor je heupen. Kijk zo.' vertelde ze en deed de houding voor. Het was geen gemakkelijke pose om aan te leren ze was zelf vaak genoeg weg gegleden met haar achterpoten. 'En je staart dan zo. net boven de grond, maar niet te laag. Je liet net je staart als een waarschuwing op staan.' Hydra probeerde een grapje te maken al loog ze er niet om. Soot deed haar best dat wist ze, maar ook voor haar was het de eerste keer om een andere kat al deze nieuwe jacht houdingen aan te leren. het ging vast wel gemakkelijker worden namaten ze elkaar leerde kennen?

Sorry ik was deze helemaal vergeten. XD DX

En haar houding was niet bepaald juist. Ze moest haar voorpoten verder onder haar borst zetten en haar achterpoten in een betere steunmotief zetten, en haar staart halflings boven de grond. De witte poes vond het nu al vermoeiend om haar positie aan te passen maar ze probeerde met elke waardige ademhaling om haar best te doen. Haar blauwe ogen vertoonden nog steeds blikken van twijfel en lichte stress maar de to-be probeerde die te onderdrukken. Ze moest het onderdrukken, ze wilde niet falen op haar eerste training al. Het was alleen zo stom voor haar dat haar ogen al zoveel konden verraden, want ze wilde niet dat haar mentor zag wat ze diep vanbinnen voelde. De jonge kattin zette daarom snel wat extra steun in haar voorpoten en bukte nog wat, ongeveer gelijk zoals met haar mentor en ze oogcontact kon vermijden.

Hoewel ze eerder nog niet goed stond verplaatste de jonge poes haar poten en verdeelde haar gewicht al snel zoals het hoorde. Een trotse glimlach verspreiden zich op haar lippen. 'Goed zo Soot. Probeer nu tot het takje verderop te springen.' prees ze haar leerling en Hydra wees met haar staart richting een afgewaaide takje die 2 staartlengtes verderop lag. Zelf bleef ze nog even wachten tot Soot de sprong genomen had. Het was dan wel geen prooi, maar je moest toch ergens beginnen.

De houding die ze nu had aangenomen deden haar poten zachtjes trillen. Ze wist niet of het kwam van het feit dat ze niet erg lang zo zou kunnen staan of het feit dat ze zo gestrest was om een teleurstelling te zijn. Haar mentor had haar wel geprezen maar nog steeds had ze een frons op haar gelaat. Ook werd ze uitgedaagd om tot het takje verderop te springen, in de hoop dat de to-be dan eindelijk verlost was uit deze positie. De modder leek ook te knagen aan haar witbruine vacht en o ze kon de Tribe of Endless Hunting wel smeken om uit deze hele situatie te geraken. Want alles voelde ongemakkelijk en ze wist niet waarom. Even liet het poesje een stille zucht uit en sprong naar het takje heen en probeerde met haar poten er recht op de landen; alsof het een prooi was. Gewoon hopen dat ze het goed had gedaan.