The chip on your shoulder

Met de vroege ochtend zon brandend op haar dikker wordende pels stapte de poes door het dorre grasland dat haar verder van het rogue gebied af leidde. Het was niet zo zeer een wil er weg te komen dat haar verder van het gebied deed stranden, daar in tegen was de route niet eens gepland. Volgde ze haar gevoel boven haar reden en liet ze het leven maar een beetje haar gang gaan.

Ze zeiden wel is dat uithongeren naar het einde goed gaat voelen, dat je lichaam de energie niet meer heeft pijn  te doen en je achterlaat in een fijne en rustige staat terwijl je langzaam je dood toe glimlacht. Het was een verazachtigende gedachten om te hopen dat het waar was, dat Coacaze in iedergeval zijn dood met een glimlach tegemoet kon gaan, als ze hem daadwerkelijk zouden laten uithongeren. Echt geloven kon het poesje het nog niet, had ze een te mooi beeld van haar moeder geschets om haar zich zo voort te stellen, een poes die iemand het toe wensde uit te hongeren, het was ook zo ver weg van de poes die ze kende. Maar aan de andere kant, als de kater daadwerkelijk een apprentice had omgelegd...verdiende hij het dan juist niet pijn te laten? Het poesje haar maag kromp wat in een, ze kon de kater gewoon niet als een moordenaar voor haar zien, maar wellicht was het toch tijd om te accepteren dat niet alles was zoals het leek. Moeder zou het zeker beter weten toch? Ze had haar twijfels gedeeld en de poes bleef toch standvastig vast houden aan de moordenaar, dus dan zou ze het maar gewoon moeten accepteren...toch?

De twijfels in haar kop deden al haar andere zintuigen stoppen, deden haar de kater voor haar niet opmerken terwijl ze al fronsend richting hem liep, het was ook niet alsof ze iemand had verwacht tegen te komen....

[Twisted only]

Twistedheart had echt even een pauze nodig uit het kamp - en uit het ShadowClan territorium. Begrijp hem niet verkeerd, hij hield van het territorium met zijn hele hart. Maar soms had hij de korte afwisseling nodig van het donkere bos naar het ruime gebied dat het Rogue territorium was. De kater was ook niet van plan hier lang te blijven. Hij wilde alleen even zijn kop leegmaken, de frisse lucht opsnuiven en weer vertrekken. Natuurlijk was hij zich bewust van de gevaren die hier waren, alleen had hij niet echt rekening gehouden met de snelheid waarin die gevaren opdoken. Zijn blik schoot richting het geluid - een jonge poes die op hem af kwam lopen. Heel even keek hij haar nieuwsgierig aan, tot de geur die de poes met zich meebracht zijn haren overeind deed staan. De kater zwiepte met zijn staart, voor even aan de grond genageld.