Kids

Het was eindelijk warmer aan het worden, wat betekende dat ze de rivier in kon gaan. Ze was dan ook al vroeg uit het kamp vertrokken en had direct koers gezet naar de rivier. Nu dat ze ernaast stond zwiepte haar staart enthousiast heen en weer en liet ze haar blik kort op het water rusten voor ze een aanloop nam en recht het water insprong. Ze begon haar poten snel te bewegen, maar in een stevig ritme, waardoor haar kop al snel bovenwater kwam weer. Het water was nog best koud, maar het gevoel alleen al om een stuk lichter te zijn was geweldig. Ze deed een paar sterke slagen, waardoor ze weer wat dichter bij de kant kwam, maar maakte toen weer een bocht terug.


[Hermitpaw]

Na een nacht van matige slaap was hij vroeg wakker geworden. In plaats van nog weg te luieren had hij besloten om maar een ochtendwandeling te maken. Dat bleek goed voor je te zijn. Bovendien vond hij misschien nog wat afleiding, iets wat hij de laatste tijd wel nodig had. De verdwijning van zijn zus had hem hard geraakt. Maar goed, er waren ook goede dingen. Zo had hij met Honorpaw gepraat en had hij als apprentice nu de vrijheid om het kamp te verlaten. Toen hij de rivier naderde zag hij een kat in het water en even werd hij zenuwachtig, maar het bleek al snel zijn mede-apprentice Lilypaw te zijn. Was ze nou aan het zwemmen voor haar plezier? Het idee alleen al deed hem huiveren. Hij kon het inmiddels wel, maar alleen uit noodzaak. Hoe sommige anderen het zo leuk vonden was voor hem een raadsel. "Vind je dat leuk?" riep hij expres overdreven verward terwijl hij naar de oever stapte.

Ze wist dat niet elke riverclanner evenveel van zwemmen hield als zij dat deed, maar dat maakte haar niks uit. Nu ze de kans had om dit te doen nam ze het er ook van wanneer ze kon. Ze had ook het geluk dat het steeds warmer aan het worden was en de water temperatuur ook omhoog aan het gaan was. Net op het moment dat ze weer wegdraaide hoorde ze een stem achter haar, waardoor ze toch besloot weer terug te zwemmen naar de kant en eruit te klimmen. "Natuurlijk, het is heerlijk om te zwemmen." Antwoordde ze ergens misschien iets te serieus. "Vind jij van niet dan?" Of was het probleem juist dat de apprentice nog niet echt kon zwemmen? Misschien dat ze een opmerking daarover kon maken afhankelijk van het antwoord van de ander.

Een drijfnatte apprentice verscheen voor hem uit het water. Hoe ze dat niet erg vond snapte hij dus echt niet. Hij had een hekel aan het plakkerige en zware gevoel dat een natte vacht gaf. Wat hij gek vond was dat ze zo serieus antwoordde. Hij maakte ook maar een grapje, een soort van dan.. "Nope, ik hou niet zo van een natte vacht." zei hij, alsof dat de enige reden was. Stiekem was hij ook heel bang voor zwemmen dankzij zijn zus die hem zonder pardon het water in had geduwd. Als het niet aan zijn vader had gelegen dan was hij gewoon verdronken. Oké, zo was het allemaal misschien niet gelopen, maar toch. Zwemmen was gewoon niet zijn ding. "Erg hè, voor een RiverClanner." grapte hij om maar snel van dat onderwerp af te dwalen.

Ze schudde haar vacht uit voor een moment terwijl ze luisterde naar de woorden van de andere apprentice. Hij hield niet van een natte vacht, dat was inderdaad raar voor een riverclanner. "Heb je ooit wel eens een natte vacht gehad?" Vast wel door regen, maar ook door zwemmen. "Of alleen maar door regen?" Zelf vond ze zwemmen wel echt fijn, maar door de regen lopen was dan weer iets totaal anders. Misschien dat het daar dan ook aan lag bij Hermitpaw en misschien kon ze de ander overtuigen om mee te gaan zwemmen.

Wat een gekke vraag. Iedere RiverClanner werd weleens nat, vrijwillig of niet. "Natuurlijk heb ik weleens gezwommen." Tja, hij moest wel, zeker met zo'n tiran van een mentor. Die zorgde er echt wel voor dat dat gebeurde. "Je houdt toch zeker niet óók van regen hè?" mauwde hij een beetje verbaasd. Dan was ze echt niet lekker in haar hoofd. Hoe zwemmen leuk was kon hij zich nog wel een soort van voorstellen, maar regen was alleen maar vervelend. Afwachtend keek hij de ander aan. Volgens hem stond er een erg interessant iemand voor hem.

Ze ging er ook wel vanuit de ander wel eens gezwommen had, tenslotte deed elke riverclanner dat wel, maar het had kunnen zijn dat zijn mentor dat nog niet had gedaan. Ze kreeg de vraag of ze ook van regen hield, maar daar schudde ze haar kop lichtjes bij. Tenslotte was regen anders dan water waar je gewoon in kon zwemmen. "Nee, ik hou van zwemmen." Sprak ze dan ook. "Maar dat kan je niet met regen." Misschien als het lang en hard bleef regenen zou je dat kunnen doen, maar dat gebeurde niet zomaar. "Maar ik zie niet hoe je als riverclanner niet van zwemmen kan houden." Het was iets dat haar toch wel verbaasde.