The world has to change and so do I

Wanneer je een apprentice werd viel de wereld opeens open en werd het gewoon groter, nieuwe plekken te verkennen. Een apprentice worden betekende dat je meer ruimte in je hart maakte voor veranderingen, maar hij was daar nog niet. De bruine kater vond het wel leuk een gloednieuwe apprentice te zijn, maar zoveel veranderingen. Zijn naam was nu Oakpaw met een paw op het einde en niet meer met een kit, en het bracht hem nog steeds verwarring op vanbinnen. Het was niet meer de tijd om speels te zijn, het was tijd om te veranderen, nu was de tijd gekomen om een stapje verder te zetten. Toch keerde de jonge kater terug naar de nursery, hij was nog niet volledig klaar om zomaar weg te gaan uit de plek waar hij zes manen had gespendeerd. Bijna struikelde de kater over een kitten. “Oi, sorry”

+Goldenkit

Caged birds grow the most colourful wings.

Mama verliet het nest niet zo vaak, zeker niet nu de kittens bijzonder jong en kwetsbaar waren en de bescherming, warmte en voeding van de kattin nodig hadden. Goldenkit lag tegen haar twee nestgenootjes opgekruld te slapen, terwijl haar mama waarschijnlijk heel kort in de richting van de prooistapel was gelopen of even haar poten strekte omdat deze natuurlijk af en toe nog even gebruikt moesten worden. Het leek erop dat ze niet echt opviel in het mos, met haar zachte kleuren waardoor een kater bijna over haar heen struikelde. Een zacht verrast geluidje was het enige dat haar keel verliet toen ze zo dichtbij een wildvreemde hoorde. 'Oi, sorry,' ze begreep nog niets van de taal waardoor ze enkel haar kopje even optilde en zich onhandig weer op krulde.

@'Oakpaw,'

FROM MITZI WITH LOVE

Zijn kop was echter gevuld met gedachten dan op te letten, arme kitten toch. Ze leek nog niet zo oud te zijn, ze had haar ogen nog niet eens open. Waarschijnlijk begreep ze ook nog niets van deze hele wereld waar hij nu ook mee te maken had. Deze kitten zou later maar tot het besef komen wat deze wereld was en hoe moeilijke keuzes je zou moeten maken. En nu begreep ze waarschijnlijk ook niet zijn woorden. Even keek de jonge kater haar gewoon aan met zijn amberen ogen, kijkend hoe ze haar kopje omhoog stak en daarna weer onhandig krulde. Hoe konden kittens toch zo zorgeloos zijn? Alles dat ze nodig hadden waren hun moeder, warmte en wat melk. En siblings, als ze die hadden. Die had hij niet, en toch was hij vroeger ook zo zorgeloos. En moet je nu naar hem kijken. Hun moeder leek er niet bij te zijn. Misschien kon hij ze wel 'beschermen' tot ze terug was. Even zijn gedachten opzij zetten en een kleine verantwoordelijkheid op zich zetten, een tijdelijke dan wel. Eerste stap naar verandering, here we come.

Caged birds grow the most colourful wings.

De vreemde leek geen gevaar voor haar of haar nestgenoten te zijn. Ze was nog heerlijk warm, wellicht had dat ook wel te maken met het seizoen waarin ze geboren was, alsmede het feit dat de Nursery slim ingericht en gebouwd was om de kittens zo warm en veilig mogelijk te houden. Het leek erop dat hij voorzichtig dichterbij kwam, hij had geen slechte beweegredenen, wellicht wilde hij enkel de hoge kitten beschermen, er waren meerdere Queens die hun ogen altijd op de kittens hielden, hen zouden beschermen. Vele Queens hielpen elkaar, aangezien ze hetzelfde doel hadden, hun kroost veilig groot laten worden. Goldenkit was een van de jongste en kleinste kittens en daarmee dan ook nog niet in staat om een goed gesprek te voeren. Ze was simpelweg gewoon te jong, maar haar vacht was prachtig en gezond met kleine bijna gouden vlekjes erin. Haar naam was dan ook logisch. Batkit en Periwinklekit waren haar twee nestgenoten, de een iets ouder en de ander jonger dan zijzelf. Ze was het zusje van onder andere Stallionheart, een kater waar ze iets op leek door haar gestreepte, veelkleurige vacht.

@'Oakpaw,'

FROM MITZI WITH LOVE

Kittens waren zo klein en fragiel. En paar manen geleden was hij dat ook, maar wonder boven wonderen hoe snel de tijd vloog, een ogenblik en hij was al een grootse warrior. Of misschien geen grootse, maar wat hij ook werd, hij keek er wel naar uit. Kon de kater eindelijk iets goeds betekenen voor de clan, kon hij zijn loyaalheid bewijzen. En dat zou hij nu ook. Zelfs als er andere queens waren die de kittens beschermden, het voelde misschien beter als ze iemand hadden die een constant oogje op hen hield en niet op twee nesten tegelijk. Voorzichtig zat hij neer rond de kittens en krulde zijn staart tot zover het kon om hen heen. De bruine apprentice wist de namen van de kittens niet eens, maar ze waren wel jong. En misschien, misschien in de toekomst zou hij het ondervinden wat haar naam was. Ooit.

Onderwerp: Re: The world has to change and so do I