Skyward

Uiteindelijk maakte ze met zachte pootstapjes haar weg naar de apprentice den. In de opening bleef ze even staan met grote oogjes, even naar binnen turend, al kon ze niet zo heel veel zien. Hier buiten was er immers veel licht en binnen was het donker. Maar het moment dat ze naar binnen stapte en haar ogen wenden aan het duister, kon ze de binnenkant van de den bekijken. Het was.. Niet echt anders dan de nursery. De nesten waren misschien wat dichter bij elkaar, en wel een stukje kleiner sinds het slechts voor één apprentice was en niet voor een heel nest met kittens, maar verder? Verder was het gelijkaardig. En nu zou zij hier ook haar eigen nest moeten maken. Oh, Starclan.. Hoe moest dat? Dat had ze nog nooit eerder moeten doen. Waar moest ze mos vandaan halen, was al de eerste kwestie..

+Bluepaw eerst

Bluepaw wilde natuurlijk gelijk beginnen met trainen, maar eerst moest ze haar nest claimen in de Apprentice Den. Geen probleem, dat deed ze wel even. Ze was blij dat ze eindelijk een nest voor haarzelf kreeg. Dan werd ze niet telkens weer gesquished door haar papa. Ze stoof de Den in en knalde bijna tegen Plumpaw op. Hey, die was ook Apprentice geworden vandaag! Een blije glimlach verscheen op haar snoetje. 'Hey Plumpaw! Heb je al een plekje geclaimd? Ik denk dat ik hier ergens mijn nest ga maken,' miauwde ze en ze liep een beetje naar de rand van de Den. Perfect. Verwachtingsvol keek ze op naar Plumpaw.

Plumpaw werd uit haar gedachten gerukt toen iemand anders bijna tegen haar botste. Snel zette ze een stapje opzij om haar ruimte te geven. "Oh, hallo Blue..paw", antwoordde ze zachtjes, even struikelend over de nieuwe naam van haar leeftijdsgenootje. Ze gaf Bluepaw een vriendelijke maar aarzelende glimlach en zette een paar voorzichtige pasjes vooruit toen de kattin aangaf waar zij haar nest zou bouwen. Een beetje aan de rand.. Eigenlijk had Plumpaw dat plaatsje ook wel willen claimen, maar ze was niet het type om daar moeilijk over te doen. Ze keek even rond tot haar blik viel op een hoekje een staartlengte van Bluepaw vandaan; een plekje dat je niet meteen opviel als je de den in zou komen. Perfect.. Met snelle pootstapjes liep ze erop af. Hier kon ze haar nest wat verborgen maken. Het lag in Plumpaw's aard om zich wat te verstoppen, bijna alsof ze bang was wat een ander zou doen of denken als ze haar zagen. Maar hier kon ze mooie collecties maken in haar nest zonder dat iemand daar erg in zou hebben; ze zou dus geen geheime schuilplaats nodig hebben. Morgen, als niemand in de den was, zou ze haar huidige schatten verplaatsen. "Ik ga hier mijn nest bouwen, denk ik..", mauwde ze zachtjes, haar blik bijna verlegen op de grond waar het nest zou komen richtend. Zou Bluepaw dat goed vinden? Oh, hopelijk was ze niet beledigd omdat het niet vlak naast haar was, had ze dat misschien moeten doen? "Maar- maar het kan ook ergens anders, hoor..", voegde Plumpaw er nog aan toe. Ze had geen zin in een discussie, dus dan liet ze maar beter alles open.

Plumpaw leek wat te aarzelen maar uiteindelijk kwam er dan toch wat actie in. Blue keek toe hoe ze naar een plekje trippelde, niet ver bij die van haar. 'Ik ga hier mijn nest bouwen, denk ik..' mauwde ze zachtjes terwijl ze haar blik op de grond gericht hield. Blue glimlachte en wilde er wat over zeggen, toen Plum weer begon met praten. 'Maar- maar het kan ook ergens anders, hoor..' Blue kantelde haar kopje en grinnikte. 'Nee joh, gekkie! Dat is toch gezellig, naast elkaar?' Zij vond immers van wel hoor. 'Kom op, laten we dat mos gaan pakken,' miauwde ze voor ze de Den weer uit trippelde, naar het stapeltje mos toe.

Bluekit - nee, Bluepaw - had er geen probleem mee. Gelukkig. Plumpaw glimlachte lichtjes en trippelde snel achter de andere kattin aan toen die mos zou gaan pakken. Moesten ze dat niet vragen? Mochten ze gewoon wat mos nemen? Het voelde raar aan, maar ze wou niet moeilijk gaan doen. Ze wou dat ze ook het zelfvertrouwen van Bluepaw kon hebben. Misschien moest ze maar eens bekijken hoe die dat deed, misschien kon ze zo iets leren, ontdekken hoe het moest.. Ja, dat kon ze wel eens doen. Maar wel op een manier zodat Bluepaw het niet zou merken, want anders zou het vast heel raar en creepy overkomen en Plumpaw wou niet echt uitleggen wat er door haar hoofdje ging. De twee kersverse apprentices kwamen aan bij de stapel mos. Plumpaw maakte geen beweging om iets te kijken, maar keek in plaats daarvan wat Bluepaw deed.

Bluepaw pakte al gelijk wat mos van het stapeltje. Zonder erover na te denken, daarvoor lag het mos er toch ook? Ze aarzelde even toen ze al een flink stapeltje had. Was dit genoeg zo? Hmm, ze hield er ook wel van als haar bedje lekker zacht was. En ze moest ook wat over houden voor de rest. Nou ja, ze kon altijd nog zelf mos gaan halen als ze haar nest zachter wilde hebben. Het jonge poesje was tevreden met haar stapeltje en keek op naar Plumpaw. 'Pak maar iets!' miauwde ze, een beetje ongeduldig nu. Ze wilde Plum niet zomaar alleen laten, zo aardig was ze wel. Maar ze wilde ook graag snel klaar zijn zodat ze sneller aan haar training kon beginnen.

Bluepaw nam meteen een grote stapel mos van de stapel. Plumpaw zag de stapel kleiner en kleiner worden en was bang dat er niets meer voor haar over zou zijn, maar durfde niets te zeggen en beet dus maar nerveus op haar lip. Dat deed ze vaak wanneer ze niet durfde te zeggen wat ze dacht. Maar Bluepaw liet wel degelijk iets over en mauwde, lichtjes ongeduldig, dat ze ook maar iets moest nemen. Snel stapte de kleine apprentice naar voren en nam ze een bundeltje mos, merkbaar kleiner dan het bundeltje dat Bluepaw bij zich had maar ze durfde niet meer dan dit mee te nemen. Ze zou later wel terugkomen om meer te komen halen, wanneer niemand haar aankeek en oordeelde over hoeveel mos ze vast had. Ze wou immers niet hebberig overkomen, hoewel ze dat wel degelijk kon zijn. Met snelle pootstapjes ging ze toen terug naar de andere kattin.

Ze keek toe hoe Plumpaw ook wat mos pakte. Het was aanzienlijk minder mos dan zij had gepakt, maar het kwam ook niet op in Bluepaws kop dat zij misschien iets te veel had gepakt. Bluepaw lag daar niet wakker van, het was pakken wat je pakken kan. Ze wilde er iets over zeggen maar hield toch maar haar bekje. Ze wilde graag het nest maken zodat ze haar eerste training kon beginnen. Als Plumpaw zelf minder mos wilde voor haar nest dan was dat haar keuze. Bluepaw knikte dus toen de andere Apprentice terug kwam en snelde toen weer naar de Apprentice Den. Tevreden merkte ze op dat nog geen andere Apprentices hun plekjes hadden ingepikt. Ze stopte bij haar plekje en legde het mos neer. Zelf een nest maken was niet iets wat Blue veel gedaan had in haar leven, maar ze dacht ongeveer wel hoe het moest. Zo moeilijk kon het niet zijn toch? Ze spreidde het mos wat uit en drukte en kneedde het wat met haar pootjes en al snel was ze druk bezig het perfect te maken.