Daar zie je haar en toen is ze weg...

Mystery wilt wel eens weten hoe het gaat met de meest vervelende clan. Nadat ze hoorde dat ze weg waren, heeft ze een keertje rond gekeken voor de beste verstopplaatsen en nu is het tijd om die te gebruiken. Ze springt een tuin in met allemaal bloemen die sterk ruiken en rolt erin. Stap 1: geur verbergen, voltooit. Stap 2: Verstopplaats opzoeken en slachtoffer zoeken, bezig. Daarom loopt ze op dit moment naar het Linwoodpark bij het vallen van de nacht. Daar aangekomen, sloot ze haar ogen. Iedereen die in haar richting keek, zag haar ogen fel oplichten. Nu niet meer. Ze is zo stil en zwart als de nacht. Op haar andere zintuigen zocht ze de boom waar een bloem met een bekende geur in heeft gelegd. Al snel volgde ze haar neus naar de boom toe. Ze sprong erin met het beeld dat ze van tevoren heeft geprint. Halverwege op de tak waar ze terecht moest komen wist ze niet meer waar ze nu naartoe moest, dus deed ze haar ogen lichtjes open. Ze sprong lichtvoetig verder de boom in tot haar verstopplaats, daar keek ze naar beneden naar een mooi slachtoffer. Er kwam een kat aan met een niet al te slimme blik in zijn ogen. Perfect. Stap 2: Voltooit. Stap 3: Hem/haar laten schrikken en bibberen van angst. Hij kwam steeds dichterbij en ze sprong vlak voor hem uit de boom zonder dat emand het zag en verstopte zich achter de boom. Mystery sloot haar ogen nu helemaal en wachtte op het goede moment. Vlak voordat hij de boom voorbij was stapte ze achter de boom vandaan en opende ze haar ogen. Zo stond ze hem aan te staren voor minder dan een seconden en probeerde achter hem terecht te komen zonder dat iemand het zag...

{Coacaze}

Het was bijna nacht en de kater was niet in het kamp zoals die normaal zou zijn. Maar dezelfde routine herhalen was soms best wel saai, dus dan liep hij hier maar, op deze plek, op deze timing. Toch voelde hij zich bekeken. Maar de bloodclanner had zelf ook vaak vreemde gevoelens die op niets sloegen, dus liep hij maar gewoon verder. Voor de zekerheid misschien toch eens vragen, non? “Is er daar iemand?”, vroeg de wit met grijze kater dan luid, terwijl hij enkel links en rechts aan het kijken was. Natuurlijk was hij te dom om zich om te draaien, de kater was een perfect doelwit om beslopen te worden. Maar in zijn voordeel was hij wel sterk. Dat was maar geluk. Snel bang worden zou hij niet, tenzij er opeens een grote monster uit het niets kwam.