Marked by the devil

Deze nacht had ze het gedaan, Jaws zou niet meer terugkeren naar zijn barn. Zijn lichaam zou niet direct ontdekt worden en als het boven zou komen, zouden alle sporen verdwenen zijn. Nu lag ze in haar barn, had zich in stilte naar binnen moeten begeven om de andere niet te wekken. Al een geluk dat die katten zo diep sliepen. Ze hadden nog niet genoeg slechts gezien om met één oog open te slapen. Zelf sliep ze niet altijd al te diep. Haar tante was leader en dat bracht zo zijn voor-en nadelen met zich mee. Ze trok even met haar oortje, dat sinds kort gemerkt was, en sloot haar ogen uiteindelijk.

Alleen Orchis

Haar kopje had ze op haar ogen gelegd en weg was ze. De nacht was echter van kort duur, want ze voelde dat een andere kat zich tegen haar aan had gelegd. Haar heldere oogjes schoten per direct open en ze zette meteen haar vacht op, niet wetende wie zich bij haar gelegd had. Met haar sterke achterpoot trapte ze naar achteren, om de indringer weg te duwen. Ze haalde haar lip geïrriteerd op, blies geluidloos naar de kat in de schaduw. Ze klemde echter haar kaken op elkaar toen ze Orchis zijn geur opving. Ze had zich in haar verdediging deels gedraaid om niet langer met haar rug naar kat te zitten. Ze beet licht gefrustreerd op haar lip. Ze had net de kater, aan wie ze haar loyaliteit gegeven had, een trap gegeven. Oeps. "Orchis," siste ze zachtjes en liet even haar blik naar de, nog slapende, katten gaan in de barn. "Straks wordt iedereen wakker." fluisterde ze en haalde nu even haar mondhoek op in een kleine grijns.

De woorden die ze eerder uitgesproken gingen aan de kater voorbij. Hij had zijn aandacht op iets anders gericht en de focus zou dan ook daar naartoe gaan. Orchis had haar weten te sussen, had zijn kop dichter naar de hare gebracht. Hier was ze dan weer, oog in oog met de commander. Zijn aanwezigheid, zo dicht bij haar, zorgde ervoor dat ze het wat warm kreeg. De warme dag had er natuurlijk ook niet goed aan gedaan. Haar oren waren naar voren gericht, afwachtende. Zijn onvoorspelbaarheid had zo zijn invloed op haar gedrag. ''Ik ruik het..'' Haar heldere oogjes hield ze op de kater gericht en een klein grijnsje sierde haar snoetje. Het was vreemd, complimenten waren haar vreemd, maar ze nam elk gebaar dat in de buurt kwam van een complimentje maar al te graag aan. Het voelde goed. ''goed gedaan'' Even trok ze met haar oortje. Dat hij zo dicht bij haar lag, bleef nog even wennen. Hij was de eerste die zich ooit zo dicht bij haar had begeven. Het duurde echter niet lang voor hij weer ietsje naar achteren ging en daarmee herpakte ze zich dan ook weer. Haar ogen volgde elke beweging die hij maakte.''Hoe voelde het..'' Haar kopje bleef wat naar beneden gericht, terwijl ze haar ogen oprichtte naar de kater. Het was de eerste keer dat ze zoiets als dat gedaan, het was wat vreemd geweest in het begin. Maar dat zou ze hem natuurlijk niet zeggen. "Gemakkelijk," was dan ook haar antwoord. Ze wist heel goed dat ze niet specifiek antwoordde op de vraag, maar het was wel de waarheid. Hij had waarschijnlijk iets helemaal anders als antwoord in gedachten. Even draaide ze haar kopje opzij naar een kat die zich omdraaide in zijn nest. Ze was er zich heel bewust van dat ze niet zomaar alles kon zeggen hier in deze barn. Ze kon moeilijk luidop zeggen wat ze precies gedaan had.

Haar antwoord was niet zoals Orchis had verwacht en dat merkte je meteen. Iedereen merkte het meteen. De helft van de barn werd er door gewekt, maar zoals verwacht was er niemand die ingreep. Niet dat Nyra precies volgde van wat er in de barn gebeurde, ze had wel iets anders aan de hand.

Zijn klauw had zich vastgegrepen in haar zachte vel en wist haar uit haar nest te trekken. Haar oortjes schoten meteen in haar nek bij de plotse actie van de kater. Haar klopte in haar keel en nog voor ze zich had kunnen rechttrekken, werd ze in haar nekvel gegrepen en de barn buiten gesleurd. Kittens zouden zich verslappen om zo min mogelijk last te hebben van de tanden die in hun nekvel stonden. Nyra daarentegen, spande haar lichaam stevig op en probeerde zich toch op eender welke manier los te krijgen. Totdat de kater haar uiteindelijk zelf losliet en ze nogal ongemakkelijk op de grond belandde. Ze kon niet zomaar zeggen wat ze wilde. Dat had ze dan ook weer geleerd. Iets waar ze voor bepaalde dingen toch wel rekening mee moest houden om tegen het einde van de week niet vol te staan met bijtwonden. Ze zou het wat in evenwicht moeten houden om zichzelf ook niet te verliezen in deze gekke onvoorspelbare 'dans'. Haar witte vacht was niet langer wit, door het zand in haar vacht viel ze zelfs niet meer zo hard op zoals ze normaal wel deed. Ze duwde zichzelf nogal gefrustreerd recht en grauwde kort bij het achtergebleven gevoel in haar nekvel. Ze had haar loyaliteit aan hem gegeven, hem laten zien dat ze zich hield aan haar woord en dan werd ze nog zo door het stof gesleurd. Hij kon maar beter ene goede reden hebben. ''Lopen. Voor ik je ingewanden knoop als een ketting om mijn nek'' Met lichte tegenzin trok ze zich verder recht en liep ze de kater voorbij, die ze heel bewust, een slag in z'n gezicht gaf met haar staart. Haar kopje had op gericht en haar oortjes lagen niet langer in haar nek. De trotse houding die ze had aangenomen was er om zich te beschermen. Ze zou niet bij elke slag of stoot ineen krimpen zoals een ander dat wel zou doen. De volgende keer zou hij het wel geweten hebben, haar zo in het bijzijn van andere aanpakken zoals hij nu gedaan had. Dat hij het maar wist.

De poes was met haar snoet in de lucht verder gestapt. Dat de kater achter haar uit zijn gekke toestand was gestapt, niet dat ze geloofde dat dit kon, was haar ontgaan. Orchis bleef Orchis. En dan nog, de kater was een bodemloze put om te ontdekken. Ze stootte constant op nieuwe onverwachtse dingen. Dat was net nog maar eens gebleken en dat zou verder ook nog duidelijk worden. Hij was haar voorbij gehuppeld, nam het voortouw terug in handen. Nyra had haar kopje iets laten zakken, die trotse houding maakte haar nek alleen maar stijf. Pff. De wandeling deed haar gelukkig wel weer wat kalmeren. Haar blik ging even over de omgeving. De straat had hier een geheel andere sfeer door de bomen die hier over hingen. Met dat ze stapte ging haar blik even omhoog. Ze kon zich niet herinneren dat ze hier al geweest was. Met dat ze terug naar voren keek, zag ze dat Orchis halt had gehouden en vervolgens op haar af kwam lopen. Ze hield halt en haar oren stonden zichtbaar alert naar voren. Wat ging hij doen? Hij wreef zich zonder waarschuwing volledig tegen haar aan. Dit was zo'n moment waarbij ze het moest ondergaan. Ze bleef staan waar ze stond en haar oortjes ontspanden zich terug. ''Ik deed het om niet op te vallen mijn liefste , Ny-rra.'' Ze maakte een binnensmonds geluidje. "Mmh," Veel betekenis zat er niet achter. Ze had hem gehoord, ze luisterde. ''er vallen veel doden.. en er volgen meer, ik wil niet dat ze gaan denken dat wij samenwerken.'' Ze bleef zelf staan waar ze stond terwijl de kater voor haar was gaan liggen en zelf op zijn rug rolde. Het was een behoorlijk open houding, iets wat een Elite kat niet zomaar zou doen aangezien je je niet veilig opstelde. Dit was natuurlijk geen gevecht. Nyra zou de kater niet aanvallen, ook al had ze daarmee wel wat kunnen bereiken. Ze trok even met haar oortje en verstrakte haar blik weer om alle andere gedachten naar achteren te schuiven. ''snap je dat?'' Hij had haar de barn uit gesleurd om aan te tonen dat ze niet samen hoorde. Moest ze ooit gesnapt worden op een moord, wist ze dat ze niet op kon rekenen om haar veilig te stellen, dat was meteen duidelijk. Iets waar ze ook weer rekening mee moest houden. Oef, er was veel waar ze rekening mee moest houden om deze kater te begrijpen. ''ik heb Kaa vermoord toen jij Jaws vermoordde.'' Bij deze woorden had ze wat moeite om haar blik strak te houden. Haar buik had een gek gevoel, wetende dat een ander zou opdraaien voor de moord van de jongeling. Haar blik werd iets zachter om zich wat meer te ontspannen, om de gedachten weer te laten varen. ''het was heerlijk, een heerlijk en geweldig gevoel. ik voel me als een god, wij kunnen goden zijn. wij kunnen samen de wereld regeren, we kunnen ons zelf.. verspreiden over onze wereld..'' Hij was ondertussen tegen haar aan gekropen, de woorden die hij uitsprak lieten een glimlachje op haar lippen verschijnen. Macht, het was een magisch woord. Nyra liet zichzelf nu wat zakken, voegde zich bij Orchis op de grond. ''vertel me nu hoe je je echt voelde..'' Ze moest niet naar voren buigen om bij zijn oor terecht te kunnen. Zijn oor werd op een mooi blaadje gepresenteerd voor haar neusje. "Klaar om de wereld te vullen met angst en verderf. Hen te laten zien wie de echte heersers zijn." zei ze zachtjes met een sluwe blik op haar snoet. Ze had eerder de fout gemaakt met het verkeerde antwoord naar buiten te komen. Nu hoopte ze aan zijn verwachtingen te voldoen en dat zou ze op deze manier moeten kunnen. De warme dag zorgde voor een aangenaam briesje in de nacht, die de slierten van de bomen liet bewegen. De straatlampen in combinatie met de bewegende bomen zorgde voor een unieke schaduwspel. Een spel zoals zij en Orchis leken te spelen, waar de regels onduidelijk waren en vooral Orchis wist waar de grens was.

Hij had geen reactie klaar voor haar antwoord. Geen tanden die in haar nekvel gezet werden omdat ze iets gezegd had dat hem niet aanstond. Dat kon ze zien als een goede woordkeuze van zichzelf. Ze had zich laten zakken op de grond, had zich bij Orchis gevoegd die zich weer wat beter had gelegd en zich vervolgens over haar heen boog. Haar, nog behoorlijk gevoelige nek, werd gelikt. Of dit was om haar te verzorgen, wist ze niet. Met Orchis wist je maar nooit. Haar ogen had ze opzij gedraaid. Ze kon niets zien van wat hij deed, maar wist precies wat hij aan het doen was. Ze gaf geen kick, ondanks dat zijn tong over haar nek ervoor zorgde dat de bijtmarkeringen lichtjes prikten. Haar oortje reageerde bij het horen van haar naam. "Orchis," zei ze zachtjes en richtte haar blik terug wat strakker naar voren.

Natuurlijk voelde zijn tong aan als schuurpapier. Haar verse bijtwond in haar nek moest het maar ondergaan, maar het gevoel dat ze eerst had leek te veranderen toen de likken minder ruw werden. Als reactie zwiepte ze even met haar staart, liet het pluizige einde langs zijn schouder gaan. Had Orchis een kant die ze nog niet gezien had? Ze was lichtelijk in de war, maar zou dit moment natuurlijk niet aan zich laten voorbij gaan. Ze dacht aan de voordelen die het met zich meebracht, de ladder opklimmen, iets waar elke Elitekat wel naar hunkerde en zij misschien nog net iets meer. Ze wilde haar moeder achterna en dat kon maar beter door het spelletje mooi mee te spelen, de regels zouden vanzelf duidelijk worden.