Blub blub blub

Het licht van de maan zorgde ervoor dat haar vernauwde oogjes lichtjes blonken. Ze had zich verscholen in de struiken, wetende wat de volgende stappen waren van de kater wiens lot vast lag.  Haar doel was heel simpel, zou ook simpel zijn omdat deze kat een young one was. Iemand van de Elite, iemand die ze had zien opgroeien. Jaws. De jonge later kon er zelf niets aan doen, dit lag niet in zijn macht. Nyra daarentegen, zij had de keuze om deze slachtpartij wel of niet te laten doorgaan. Welk ze echter ook zou kiezen, moord zou altijd volgen. Nu de warmte van de dag verdwenen was, kwam de enkeling zijn dorst lessen in de vijver. Er waren geen twolegs, niets die haar in de weg zou staan. Met dat ze hem naar het water zag stappen, stapte ze zachtjes de struiken uit om zich bij hem te voegen. Ze was geen dreiging, had zich nooit voorgedaan als een dreiging voor de katten van de Elite. De jonge kater was dan ook niet op zijn hoede toen ze aanstalten maakte om naast hem wat te drinken van het frisse water. Hij zakte door zijn poten en likte het water op, waarop zij meteen reageerde en zijn kop onder duwde. Ze zorgde ervoor dat zijn gehele lichaam onder bedwang werd gehouden door haar eigen lichaam in de strijd te gooien. Hoe langer hij tegen strubbelde, hoe meer energie hij verspilde en hoe sneller het tegenstribbelen leek te minderen. Nyra had alles goed onder controle, al sloeg haar hartje wel wat sneller dan normaal. Dit zou de eerste keer zijn dat ze iemand vermoorde uit de Elite zelf. Hopelijk was dit het waard.

Eerst Jaws

Ze had geduld gehad, hield de kat nog even onder zodat ze zeker wist dat hij niet meer terug kon komen uit de dood, ook al spartelde hij niet meer. Uiteindelijk haalde ze haar gewicht weg en trok ze haar pootje weg van de kop van Jaws. Hij bleef liggen waar hij lag, in het water. Haar opzet was geslaagd. Ze zette een stapje achteruit en hield haar blik op jongeling gericht. Zonde. Met een flinke duw, zorgde ze ervoor dat de kat volledig in het water terecht kwam. Opgeruimd staat netjes. Even ging haar blik naar de struiken. Ze haalde haar natte poot even over haar kopje en maakte zich vervolgens uit de voeten. Zo snel als ze gekomen was, was ze weer weg. Het lichaam van Jaws zou uiteindelijk wel opgemerkt worden. Maar niemand zou plots een zoektocht starten naar een Elite kat die een dagje niet thuis gekomen was, er verdwenen zo vaak katten in de Elite.

Nyra out

Er waren dagen dat ze nog moest wennen aan de vrijheid die ze nu had, aan de mogelijkheid om gewoon te kunnen lopen zelfs. Afstanden af te kunnen leggen. Op zulke dagen deed ze dat ook, dan liet ze het Bloodclan, haar taken en nu ook haar kersverse Young One even achter om te genieten van die vrijheid. Ze was er dol op, al liet ze dat niet merken. Soms kon ze dan ook uren dwalen, gewoon rondkijken en nog steeds nieuwe dingen ontdekken. Ze was dan zelfs geen bedreiging, al had ze de bekende halsband met een enkele tand. Vandaag was het echter ook warm ondanks dat het nog vroeg in de ochtend was en ze had een dikke vacht, vanwege die twee feiten liep ze nu in het park. Er was koeling als ze in de schaduwen van de bomen bleef. Verderop moest ook water zijn. Dat had een naam, maar ze wist niet meer wat het was. Grote waterplas noemde ze het gewoon. Daar kon ze haar dorst even stillen. De grijze poes volgde de geur van het water, een geur die ze opvallende genoeg al van ver kon ruiken altijd, om de door mensen aangelegde waterplek te kunnen vinden. Daar aankomend rook ze al vlug dat ze niet de enige Bloodclanner was die dat idee had gehad. Twee verschillende geuren hingen er nog, maar van beide was er geen eigenaar meer te zien, bovendien waren ze al vervaagd. Niet dat het haar uitmaakte, ze was hier niet voor een gezellig gesprekje. De poes liep naar het water en zakte door haar poten om te drinken. Het was best donker waar ze wou gaan drinken. Dat was vreemd, vond ze en enigszins nieuwsgierig keek ze beter. Een oog keek haar aan. Van onder het water. Een groen oog. Toen besefte ze dat het een vacht was wat het zo donker maakte. Wat in vredesnaam? Al paste het niet echt bij haar, toch stapte ze voorzichtig het water in en ging met haar kop onder water om het lichaam te kunnen vastpakken. Met moeite sleepte ze het eruit en gooide de kletsnatte dode op de kade. De geur van het niet al te schone water was erg sterk, maar ze rook ook de geur van Elite. Geen halsband, dus nog een Young One. Ze kende de katten niet allemaal bij naam en ze wist ook niet precies wie hij was een twee drie. Wel wist ze dat hij dood was en het leek haar een raar idee dat hij vrijwillig het water in was gegaan.