Knorri

Breezesong krulde netjes haar staart om haar pootjes. Ze had net wat gevangen voor de prooistapel en vond dat ze nu wel eventjes haar rust verdiende. Ze zou later wel weer gaan jagen, of misschien haar Apprentices meenemen voor een training. Het kon allemaal. Ze wilde alsnog niet toegeven aan haar knorrende maagje, maar toen ze zich weer realiseerde dat daar kittens in zaten, stapte ze toch maar op de stapel af. Ze moest natuurlijk goed voor de kleintjes zorgen. Ze pakte een dik muisje en draaide zich weer om, waarbij ze bijna tegen iemand aanbotste. 'Oh, hallo,' mauwde ze langs de muis heen naar Lizardpath en een klein glimlachje vormde op haar snoetje.

Lizardpath

Ze had vandaag Stagstorm gezien, eindelijk had ze hem gezien. De windclan warrior, haar beste vriend, was al langere tijd verdwenen uit Windclan. Nu wist ze eindelijk waar ze hem terug kon vinden. Ze was niet helemaal mee waarom hij plots rondliep met de geur van Bloodclan, maar daar zou ze binnenkort nog wel achter komen. Stag was een loyale Windclanner, wat haar deed vermoeden dat er misschien wat meer achter zat. Lizardpath liep wat verdwaasd door het kamp. Ze had hem verteld dat ze in verwachting was, nu hij het wist kon ze zich binnenkort naar de medicine cat den begeven. Het feit dat de vader niet langer in Windclan zat, gaf haar echter kriebels. Als ex-medicine cat had ze veel gewerkt met queens, wist hoe ze met hen om moest gaan en kon zich ook inbeelden hoe ze zich moesten voelen, maar dit was toch helemaal anders dan ze zich had ingebeeld had. Ze zou dit alleen moeten doen, wist hoeveel er mis kon gaan tijdens een zwangerschap. In andere woorden: stress! Terwijl ze wat in zichzelf aan het piekeren was, botste ze bijna op een andere poes af. Ze kon ze nog net ontwijken door naar achteren te deinzen. Haar oortjes draaiden zich naar voren. "Hé Breezesong," begroette ze de poes wederzijds en liet een klein glimlachje op haar snoetje verschijnen. Stiekem was ze blij dat iemand haar gedachte terug naar de echte wereld had gebracht.

Lizardpath had er niet helemaal bij geleken, maar haar oortjes draaide toch naar voren. 'Hé, Breezesong,' begroette ze haar en ook bij haar verscheen er een glimlach. Breezesong wist niet helemaal precies wat er omging in Lizardpaths leven, ze was dan ook veel met haarzelf bezig geweest. Het was tegenwoordig geen makkelijke tijd, dat was zeker. Maar ze wist wel dat Lizard vrienden was met Stagstorm, en die was er nu ook niet meer. Ze legde daarom de muis eventjes neer op de grond en keek de ander aan. 'Wil je deze muis met mij delen?' vroeg ze. Ze kon zich inbeelden dat wat afleiding haar goed zou doen. Voor hen allebei.

Het was Breezesong die voor haar stond, een poes die ze al een tijdje kende omdat ze als medicine cat katten nu eenmaal heel de clan moest kennen. Ze had haar dan ook geholpen met haar laatste nestje. Aan haar boller buikje te zien zou ze binnenkort terug haar intrek nemen in de nursery. 'Wil je deze muis met mij delen?' Ze schudde haar kopje. "Jij hebt ze meer nodig dan ik," mauwde ze. Oude gewoontes verdwenen niet. Ze zou altijd andere boven zich zien, ervoor zorgen dat de ander in orde was. Ze merkte zelf wat ze gezegd had en voegde er dan ook snel iets aan toe. "Ik heb gisteren al een ferme prooi binnengekregen." greens ze zachtjes. Ze zag er inderdaad goed gevoed uit, maar dat kwam natuurlijk niet gewoon door het eten van vele prooien.

Lizard sloeg haar aanbod af met het schudden van haar kopje. 'Jij hebt ze meer nodig dan ik,' mauwde ze. Breezesong glimlachte lichtjes. Ah ja, dat was waar ook natuurlijk. Het zal niet lang meer duren voor ze de Nursery weer op zou zoeken. En hoewel ze daar natuurlijk erg veel zin in had, nieuwe kittens verwelkomen was altijd een bijzonder moment, vond ze het ook wel jammer ergens. Ze hield er ook van om vrij te zijn. Maar goed. Ze knikte begrijpend. 'Ik heb gisteren al een ferme prooi binnengekregen,' greens Lizardpath toen. Breeze richtte haar blauwe ogen op de poes, en ze kon inderdaad zien dat haar buikje ook wat boller was. Breezesong was geen Medicine Cat, maar ze had dit vaker gezien, en meegemaakt. Lizardpath was ook zwanger. Ze glimlachte. 'Dat is goed. Maar ook jij moet goed eten nu, hè,' miauwde ze met een knikje naar haar buik. Ze wist niet in hoeverre Lizard het aan de Clan wilde laten weten, maar haar was het niet ontgaan.

'Dat is goed. Maar ook jij moet goed eten nu, hè,' Verrast trok de poes met haar oortjes bij de woorden van de oudere poes. Het was dan ook moeilijk om iets te verbergen dat je zelf niet zo goed bij jezelf kon zien. Als ex-medicine cat kon ze met gemak de symptomen bij een ander zien, maar zoiets bij jezelf zien was wel iets anders. Ze had gedacht dat het niet zou opvallen, dat ze nog genoeg tijd had, maar dat was niet zo. Even ging haar blik naar de omgeving rond hen. "Had niet gedacht dat het zo hard opviel," mauwde ze nu wat zachter met een klein onschuldig glimlachje en richtte zich terug wat beter op naar Breezesong. Ze deed een kleine poging om haar buikje wat in te trekken. Ondanks dat ze nu ene senior warrior was, voelde het nog steeds aan alsof ze Starclan verried. Alsof ze de code had verbroken.

Zo te merken wilde Lizardpath het niet van alle rotsen af schreeuwen dat ze zwanger was. Breezesong glimlachte geruststellend toen de jongere poes het kamp doorkeek, alsof ze verwachtte dat iedereen plots haar buikje op kon merken. Breezesong had hier meer ervaring mee, dus ze dacht niet dat de meeste van de Clan het doorhadden. Misschien als ze er echt naar zouden zoeken.. 'Had niet gedacht dat het zo hard opviel,' mauwde Lizardpath zachtjes met een onschuldig glimlachje. Breezesong haalde kort haar schouders op. 'Dat doet het ook niet hoor, geen zorgen,' antwoordde ze met een geruststellende glimlach. 'Maar in mijn leven heb ik al meerdere zwangere katten gezien,' legde ze uit.

Ze bleef op constante basis haar buikje wat intrekken, om het beetje 'bolligheid' te verbergen voor het oog van kenners zoals Breezesong. 'Dat doet het ook niet hoor, geen zorgen,' Bij de woorden van de poes ontspande ze zich lichtjes, al hield ze haar buikje toch wat strakker. Haar woorden waren dan wel geruststellend, maar voor ze het haar vriendin Routnose gezegd had, wilde ze niet dat heel de clan het wist. 'Maar in mijn leven heb ik al meerdere zwangere katten gezien,' "Als medicine cat heb ik het ook veel gezien, maar het is toch anders als het bij jezelf is." Even draaide ze haar kopje opzij om naar haar buik te zien. Ze kon niet zien wat iemand anders zag. Ze wist het wel, al alle symptomen opgemerkt, maar daar bleef het dan ook bij. "H-hoelang moet jij nog?" ZE kon zelf met gemak zeggen hoelang Breeze nog moest wachten. Maar om wat meer onder de warriors te komen en blijven probeerde ze geregeld ook eens te doen alsof ze van niets wist. Op deze manier kon ze de gesprekken gaande houden en ook even de aandacht op de ander te richten.

'Als medicine cat heb ik het ook veel gezien, maar het is toch anders als het bij jezelf is.' Breezesong knikte. 'Dat geloof ik graag, ja.' Hoewel ze natuurlijk nooit had geholpen met een bevalling en er ook niet voor geleerd had, kon ze toch wel inbeelden hoe anders het moest zijn. Als Medicine Cat voelde je ook niet hoe het is, dus ze was benieuwd hoe Lizardpath het ging ervaren. 'H-hoelang moet jij nog?' kreeg ze toen de vraag. Breeze glimlachte lichtjes en richtte haar blik ook even kort op haar buik, die al een stuk voller was dan die van de kat tegenover haar. 'Hmm, niet lang meer denk ik. Een halve maan ongeveer?' Ze stelde het als een vraag, Lizardpath was uiteraard de expert hierin. Maar onderhand had Breezesong wel genoeg ervaring ervoor om te weten dat het in ieder geval niet lang meer ging duren.

Op één of andere manier bracht dit gesprek met de poes tegenover haar tot op een bepaald grens van rust. Ze dacht even niet na over alles dat kon mis gaan, alles dat haar tegen zou zitten. 'Dat geloof ik graag, ja.' Ze glimlachte en volgde de blik naar de toekomstige queen haar buikje. 'Hmm, niet lang meer denk ik. Een halve maan ongeveer?' Het antwoord kwam naar boven als een vraag en ze knikte bevestigend. "Swiftcloud zal ook wel blij zijn," zei ze nu, ervan uitgaand dat haar partner de 'schuldige' was. Breeze en Swift stonden bekend als partners dus het zou vreemd zij , moest er plots iemand anders tussen zitten. Ze trok kort met haar oortje toen ze aan zichzelf dacht. Ze had nooit openlijk een relatie gehad. Ze hield wel van hem, Stagstorm, maar ze had nog niet hetzelfde gevoeld als ze bij Quietstep gevoeld had. Haar jeugdliefde, de kater die voor haar in de tribe was achtergebleven om haar rang niet in gevaar te brengen.

Gelukkig had haar ervaring haar niet in de steek gelaten en was haar inschatting juist geweest. Ze glimlachte toen Lizardpath bevestigend knikte. Binnenkort maar is de Nursery weer opzoeken dan, ging het door haar kop heen. 'Swiftcloud zal ook wel blij zijn,' zei Lizard en Breezesong knikte met een zachte grinnik. 'Ja, gelukkig maar. Het was zeker wel een welkoms verrassing toen hij terug kwam van de Twolegs,' miauwde ze. Het was erg spannend geweest en ze had niet goed kunnen slapen voor dagen dat hij weg was. Ze was bang geweest dat ze de kittens alleen moest opvoeden. Maar gelukkig was hij teruggekomen, en had zij het goede nieuws aan hem kunnen vertellen. 'Ik vraag me eigenlijk nog steeds af wat er nou precies gebeurd is.. Weet jij er misschien meer vanaf?' Het was duidelijk dat er iets miste, maar hoe kon dat nou opeens?

'Ja, gelukkig maar. Het was zeker wel een welkoms verrassing toen hij terug kwam van de Twolegs,' Haar antwoord zorgde voor een glimlach op haar snoetje. Het was een gek mirakel om de verdwenen katten één voor één terug te zien. Breezesong zou haar kittens kunnen delen met haar partner, net zoals de hele clan het hele nest zou beschermen. Bij haar volgende vraag zette de zwart-witte poes zich even neer. Haar voorpootjes zette ze netjes voor haar buikje. 'Ik vraag me eigenlijk nog steeds af wat er nou precies gebeurd is.. Weet jij er misschien meer vanaf?' Ze trok even met haar oortje. Ze had haar vermoedens, had het van haar contacten bij de kittypets. "Misschien, maar ik weet niet of het waar is," zei ze zachtjes.

Lizardpath glimlachte toen ze het over Swiftclouds terugkeer. Ja, het was zeker mooi dat al die verdwenen katten weer terugkwamen. Ook al was het met iets minder kat, maar dat maakte voor Breeze nu even niet uit. Toch was ze nieuwsgierig en ze vroeg zich af of de ex-Medicine Cat er iets vanaf wist. Lizardpath ging zitten en trok met haar oortje. 'Misschien, maar ik weet niet of het waar is,' zei ze zachtjes. Breeze keek haar vragend aan en ging ook zitten. 'Oh? Wat is er dan?' vroeg ze nieuwsgierig.

Haar medische kennis had zo z'n voordelen. Ze wist alleen niet of andere katten het zouden begrijpen. Kittens maken, het was iets wat bijna vanzelfsprekend was, het kwam na een daad van liefde. Niemand die het zou linken aan 'dat wat verdwenen was'. 'Oh? Wat is er dan?' Ze trok even met haar oortje, niet goed wetende of dit wel zo heel slim was om mee te delen. Achterhouden was misschien ook niet slim, de poes voor haar verdiende de waarheid. "I-ik weet niet of Swiftcloud nog..." Ze stopte even, dit was enorm raar om te zeggen. "Of hij nog voor kittens kan zorgen." Ze leunde wat naar voren, had de laatste woorden gefluisterd en zette nadien een stapje naar achteren om haar reactie te zien. Ze kon onmogelijk voorspellen hoe ze hierop reageerde. In ieder geval, had zij nog iemand om haar toekomstig nestje mee te delen. Lizardpath daarentegen had zowat de vader de deur gewezen. Ze wilde hem niet de clan uit volgen, maar de kittens zouden in Windclan blijven. Ze kon onmogelijk de clan verlaten. Kittens buiten de veilige muren van het kamp, dat was gevaarlijk. Nergens veiliger dan in Windclan.

Lizardpath deed wel geheimzinnig zeg. Breezesong was bijna bang om te horen wat er nou gebeurd was. Maar ze wilde het toch graag weten, natuurlijk. 'I-ik weet niet of Swiftcloud nog...' Lizard stopte en boog wat naar haar toe. Breezesong boog automatisch ook dichterbij. Wat kon Swiftcloud niet? 'Of hij nog voor kittens kan zorgen,' werd er gefluisterd. Breezesong knipperde met haar blauwe ogen en na een tijdje keek ze naar de zwart-witte poes voor haar, die weer wat naar achter geleund was. '...Wat?' Ze ging zelf ook wat meer rechtop zitten, maar de verbaasde blik op haar gezicht was nog steeds daar. 'Hoe bedoel je, niet meer voor kittens zorgen?' Ze had wel enig idee waar ze op doelde, maar huh?