Violinclaw rook iets, de geur was niet onbekend, althans, ze wist het niet zeker.
Nieuwsgierig trok ze haar oortjes heen en weer, liet haar blik heen en weer glijden, ze bewoog niet.
Heel voorzichtig sloop ze verder, zonder een enkel takje te breken kwam ze dichterbij de vreemde geur.
Misschien..Misschien was het een muisje?
Stapje voor stapje liep ze dichter, en dichterbij.
Een zacht briesje liet haar vacht heel langzaam op en neer deinen.
Haar blauwen ogen zochten de omgeving sluw af, wachtend op een teken van het diertje- als het een diertje was.
De gedachten in Violinclaw haar hoofd leidden haar af van haar doel, waardoor het muisje voor haar poten wegschoot.
Van schrik struikelde ze onhandig en klunzig over de takje voor haar poten, raakte op de één of andere manier verstrikt in zichzelf en viel op harde ondergrond.
Teleurgesteld duwde ze zichzelf omhoog en rekte zich uit.
Tijd om weer opzoek te gaan naar de anderen..
En?