Murder Machine[Training]

Tot haar verbazing had Brat haar een Young One gegeven, wat ze zelf wat raar vond aangezien ze nou niet persé hoog in stond in Bloodclan. Misschien was het een beetje uit nood. Haar Young One was trouwens ook waarschijnlijk al bijna klaar met trainen, dus Stalked hoefde alleen de laatste restjes nog te doen. Waaronder de Final Assessment. Het was misschien ietsje te laat, want de ceremonie was al een paar daagjes geleden geweest, maar ze kon eens gaan beginnen met het trainen. Certa was haar doelwit, een poes waar ze maar weinig vanaf wist. Dat was met de meesten hier. Ze waren gewoon katten die toevallig ook in Bloodclan zaten, maar de grijze poes gaf niet veel om ze. De tijd dat ze om anderen gaf was er niet meer. In het Bloodclan Camp zocht ze naar Certa en gaf haar het bevel om mee te komen, waarna ze voorop ging het kamp uit.

De hele weg zei ze niks en bleef ze voorop lopen, tot ze uiteindelijk bij een tuin aankwamen. Het huis stond los van de rest en zag er vervallen uit. Stalked kwam er wel eens vaker en wist dat het onbewoond was. Vreemd genoeg stonden binnen nog wel wat mensenspulletjes, alsof de bewonders hals over kop vertrokken was. Het was in elk geval een goede trainingsplek, als ze er dan eentje moest kiezen. Ze sprong op een stenen muurtje en wachtte tot Certa er ook was. Wel, hoe deed je dit trainen? ''Hier trainen we, vandaag'' begon ze maar, zodat haar Young One wist waarom ze hier waren.

-certa

Een poes zoals haar, die zo laag stond in Bloodclan, hoe kon je die vertrouwen met het trainen van een andere. Een bijna volleerde. Dat kon het antwoord zijn, dat Stalked er enkel was om de losse eindjes aan elkaar te knopen en het af te maken daar waar het nodig was. Dan kon Certa haar halsband verdienen en een volwaardig Member worden. Maar eerst even zien wat ze nog moesten afmaken. ''Ga het mensennest in en ga op jacht''gaf Stalked de opdracht, haar gele ogen vernauwden zich. ''Keer niet terug voordat je wat hebt gevangen''voegde ze eraan toe. Er zat prooi binnen, maar niet zoveel en ze konden zich goed verstoppen in de kieren. Eens zien of Certa een geduldig type was. Of zou ze opgeven zodra ze de kans kreeg? De grijze poes bleef op het muurtje zitten, genietend van de zon. Wachtend.

Waar Bloodclan het meest naar verlangde was moordenaars, de perfecte moordenaars die zonder een tel na te denken een andere om het leven brachten. Ook de slimme types, die sluw waren en het allemaal zouden leiden. Zoals Brat. Of die net niet te gestoord waren, zoals hun nieuwe Commander. Het was een zooitje ongeregeld en toch niet. Zij wist niet hoe ze er tussen paste en wat haar plaats zou worden. Niemand had veel omkijken naar haar, maar nu had zij iemand om naar om te kijken. Hoe zou Certa worden? De poes kwam weer naar buiten en legde een muisje voor Stalked neer. Stalked knikte goedkeurend, de opdracht was uitgevoerd en snel ook. Dat betekende in elk geval dat Certa een goede jager was, of gewoon even geluk had gehad. Stalked sprong weer van het muurtje af. ''Ik ken je niet zo goed''merkte ze op naar de waarheid. ''Wat moet je nog leren?''vroeg ze, want zulke informatie kon ze wel gebruiken. Ze was nieuwsgierig naar wat haar Young One haar zou vertellen en hoeveel ze weg zou geven. Had ze al bloed aan haar poten gehad?

Het antwoord wat kwam had Stalked ergens wel verwacht, aangezien jagen haar prima af leek te gaan en dat niet zo van belang was in Bloodclan. Over haar vechten maakte Certa zich blijkbaar wel nog wat zorgen. Maar goed, dan konden ze daar dus mee beginnen nu en hoogstwaarschijnlijk ook mee eindigden. Want als Certa goed genoeg kon vechten, kon ze haar laatste opdracht doen en een halsband bemachtigen. Dan was Stalked taak alweer gedaan en kon ze weer terug gaan naar gewoon een achtergrondkarakter te zijn. Al was ze dat gewoon nog. ''Goed''zei ze, de poes voor haar opnemend. ''Wat zijn de zwakste plekken op je lichaam?'' vroeg ze terwijl ze opstond en om de poes heen begon te lopen. Dat was het eerste wat zijzelf had geleerd, de plekken waar je voor moest zorgen dat je vijand nooit bij kon komen. Het was een belangrijk deel geweest in hoe ze moest overleven.

Braaf somde Certa de twee gevoelige plekken van een kat en waarschijnlijk de meeste dieren op, terwijl Stalked om haar heen bleef lopen. Ze merkte de twijfel in haar Young-One's stem en vroeg zich af waarom de poes getwijfeld had. Het antwoord was inmiddels goed geweest. ''Klopt''zei ze enkel, haar goedkeuring gevend. Certa kwam niet persé over als een Bloodclanner, maar dat kon nog veranderen. Stalked wist dat zij dat moest veranderen. Een bloeddorstig monster maken van de kat voor haar, dat deed ze niet, maar ze kon de Elite genoeg geven. Opeens draaide zich ze zich helemaal om en sloeg ze toe, een poot uithalend naar de Young One. Haar nagels waren ingeklapt, ze vond Certa verwonden voor een training onnodig. Het belangrijkste was of ze de aanval kon ontwijken.

Gelukkig voor haar waren haar antwoorden juist. Een opgeluchte zucht kwam uit haar bek, waardoor ze eventjes haar focus verloor. Toen haalde haar mentor opeens naar haar uit, net op de laatste seconde wist ze weg te springen. Dat was net op het nippertje. Een boze blik verscheen op haar gezicht en ze besloot om terug uit te halen naar haar, met haar klauwen ingeklapt. Dit was een training, ze moest het goed doen. Goed doen voor haar lot hier in de Elite, ze moest uithalen als een kampioen, denken als een genie en opletten als een roofvogel. Dat waren haar doelen, de beste worden. De bevlekte kattin hield haar nu wel wat beter in de gaten, voor als ze weer moest aanvallen, ze was voorbereid. Of zo goed mogelijk toch, zoals ze al zei had ze meer selfdefense training nodig, en dat was daarmee één van haar mindere punten. Maar de poes probeerde het, ze zou proberen tot ze er erg goed in was. Heel goed.