The grass tickles my nose // Magicpaw

Met voorzichtige pootstappen had Shimmerpaw het Riverclan kamp verlaten. De lucht voelde klam aan om haar heen en het zou haar niet verbazen als het die dag ging regenen. Kleine druppeltjes vocht hingen aan haar snorharen en ze schudde zich om die dus ook nog maar eventjes lekker uit. Ze wou vandaag naar de hooglanden toe. Hier was ze namelijk nog nooit geweest en daar wou ze verandering in brengen. Met een nieuwsgierige blik in haar blauwe ogen keek ze daarom dus ook rond en zocht ze een pad naar de hooglanden. Ze zeiden dat er geen stroompjes waren, alleen maar gras voor zover het oog strekte. Dat wou ze dus voor zichzelf zien. Ze klom een klein, zanderig hellinkje omhoog, en moest moeite doen om niet per direct weer naar beneden te glijden. Ze zette haar nagels dus in het losse zand en klauterde het laatste stuk onhandig omhoog. Eindelijk kon ze haar nagels in het gras aan de rand van de helling zetten en zichzelf optrekken met een enorme kracht uitoefening. Met een zuchtje ademde ze eventjes diep in en uit, ze had eventjes de tijd nodig om op adem te komen. Daarna werden haar ogen groot toen ze rond kon kijken. Lang gras, overal waar ze keek! De Elders hadden dus niet gelogen. Met een vrolijke blik keek ze rond en zette ze een paar stappen, totdat het gras aan haar neus begon te kietelen. Ze barstte in niezen uit en wreef over haar neus.

Magicpaw voelde zich een beetje onzeker of ze dit wel zou doen. Ze was onderweg naar de Hooglanden. Het zou haar eerste keer worden. Ze had er van gehoord en nu wou ze het met haar eigen ogen es zien. De witte poes kon daar haar jaag-technieken ook verbeteren. Op een gegeven moment zag ze alleen maar gras voor zich. Ze voelde zich vrij! Ze begon te rennen door het gras, zonder een specifiek doel. Al haar onzekerheden waren verdwenen. Het enige wat gold was het hier en nu, zij en de Hooglanden. Ze hoorde het gras ritselen en ze rook ergens een muis, maar ze had geen zin om te jagen. Het voelde een beetje klam aan, het zou vast gaan regenen vandaag. Water, ze had er een liefde voor ontwikkelt. Magicpaw zou het heerlijk vinden om de verfrissing van de regen te voelen op haar vacht.Ze kon hier tot rust komen, nadenken. Helemaal alleen. De apprentice had het net gedacht en ze hoorde een harde nies. Wie zou het zijn? Toch niet een kat zonder Clan? Ze had gehoord dat ze maar beter uit de buurt kon blijven van zulke katten.Voorzichtig sloop ze naar het geluid toe, maar door het gras en omdat ze zenuwachtig was lukte het haar niet om zo stil te zijn als ze wou. Toen zagen haar groene ogen een hellinkje met een grijsachtige poes van haar leeftijd. Deze kat zag er helemaal niet vijandig uit. De onbekende poes kwam haar op een of andere manier bekend voor, maar ze wist niet waarvan. ''H-Hallo, wie ben jij?'' Waarom moest ze nou stotteren? Nu kwam ze al helemaal als een mietje over. Hopelijk was het een aardige poes.

Het kietelende gevoel ging maar niet weg uit haar bleekgrijze neusje en opnieuw kwam er een lading genies van jewelste naar buiten. Ze schudde haar kop eventjes iets en stapte iets terug, buiten bereik van het kietelende gras aan der neus. Nog een enkele keer haar kop schuddende, wreef ze weer over haar neus. Wie had gedacht dat geen enge gevaarlijke roofdieren haar de das om zouden doen op de hooglanden, maar het gras. BIjna beschamend was dat. Maar nu ze haar neus zo intensief gebruikte op dit moment, merkte ze wel op dat de bries de vage sporen van een kattengeur bevatte. Meteen keek ze om zich heen, ietwat behoedzaam, en daarna vielen haar ogen op Magicpaw, die haar weifelend begroette. Vriendelijk boog Shimmerpaw haar kopje iets, om daarna vervolgens weer op te kijken. "Hallo Magicpaw! Mijn naam is Shimmerpaw," Begroette ze de apprentice vrolijk, niet gestoord door Magicpaw's onzekerheid. Ze had Magicpaw's naam wel eens gehoord in het voorbij gaan, en ze had ook een gigantisch goed geheugen. Verder was ze in haar enthousiasme ook nog bezig namen uit haar hoofd te leren, dus verbazingwekkend was het niet dat de jonge apprentice al flink wat namen wist. "Ook aan het verkennen?"

"Hallo Magicpaw! Mijn naam is Shimmerpaw." Magicpaw wist niet hoe de poes haar naam kon weten, maar nu wist ze wel dat ze iemand van de RiverClan was. Shimmerpaw leek haar een aardige poes, gelukkig maar. Ze leek zich totaal niet te storen aan haar onzekerheid en daardoor voelde ze zich zekerder. "Ook aan het verkennen?" Ze keek omhoog naar de poes die ze net had ontmoet.''Ja, het is mijn eerste keer hier. Ik vroeg me af hoe het hier uitzag.'' antwoode ze ''Er is veel gras'' vervolgde ze droog. Ze voelde zich wel op haar gemak bij Shimmerpaw. Het leek net of ze haar al langer kende dan vandaag. Ze was eerst blij dat ze alleen was, maar nu was ze wel blij dat ze de apprentice had ontdekt. Nu kon ze weer iemand toevoegen aan de lijst van wie ze allemaal kon. Misschien kon ze zelfs vrienden worden met haar. Ze voelde een windvlaag langs haar vacht gaan. Het was niet erg warm, maar ze had er geen last van. Het zou snel gaan regenen. Magicpaw dacht dat ze al wat druppels voelde. ''Is het uitzicht mooi daarboven?'' Ze vroeg zich af hoe het eruit zou zien. Het moest prachtig zijn. Dat zou haar prachtig lijken, vanaf een hoge plek alles bekijken net alsof je de hele wereld voor je ziet. De witte poes ging zitten, dat was wat makkelijker omhoog kijken en wachtte op wat Shimmerpaw zou antwoorden.

Een onschuldige grijns liet Shimmerpaw's lippen omhoog krullen en haar blinkend witte tanden iets ontbloten terwijl ze Magicpaw aankeek, bang dat ze Magicpaw had laten schrikken met het feit dat ze haar naam wist. Maar ja, niks aan te doen. Ze kon toch ook niet doen alsof ze Magicpaw's naam niet wist? Alsjeblieft zeg, dat zou liegen zijn. Liegen was niet aan haar besteed. "Dat is toevallig, ik vroeg me ook af toe het er hier uit zag!" Miauwde Shimmerpaw vrolijk. Een brede glimlach liet haar gezicht een vrolijker uitdrukking krijgen en haar ogen twinkelden van plezier bij het vinden van een lotgenoot. "Er is inderdaad veel gras, het kietelde aan mijn neus, daarom moest ik zo niezen," Vertelde Shimmerpaw vervolgens door, "Ongelofelijk dat ik het niet moest afleggen voor een gevaarlijk roofdier, nee, ik moest het afleggen voor het gevaarlijke gras." Ze grinnikte eventjes terwijl ze het zei, "Niet dat gras gevaarlijk is," Een koude wind woei over de hoogvlaktes heen, het sneed bijna letterlijk omdat het nergens door geblokkeerd werd, er waren geen bomen die de wind ietwat braken. Het liet eventjes een lichte huivering over haar ledematen gaan. "Ik durf te wedden dat het schitterend is," Miauwde Shimmerpaw vrolijk, "Zullen we anders gaan kijken?"

"Dat is toevallig, ik vroeg me ook af toe het er hier uit zag!" Miauwde Shimmerpaw vrolijk. Een brede glimlach liet haar gezicht een vrolijker uitdrukking krijgen en haar ogen twinkelden van plezier bij het vinden van een lotgenoot. "Er is inderdaad veel gras, het kietelde aan mijn neus, daarom moest ik zo niezen," Vertelde Shimmerpaw vervolgens door, "Ongelofelijk dat ik het niet moest afleggen voor een gevaarlijk roofdier, nee, ik moest het afleggen voor het gevaarlijke gras." Ze grinnikte eventjes terwijl ze het zei en Magicpaw moest ook lachen, "Niet dat gras gevaarlijk is," Door Shimmerpaws vrolijkheid werd ze zelf ook helemaal vrolijk. Ze voelde zich weer precies als toen ze door het gras rende. Haar gedachten werden onderbroken door nog een antwoord van Shimmerpaw"Ik durf te wedden dat het schitterend is," Miauwde ze vrolijk, "Zullen we anders gaan kijken?" Dat zo haar fantastisch lijken! Het voelde alsof ze alles aankon, dus waarom niet het van het uitzicht genieten? ''Is goed, ik denk dat je gelijk hebt met dat het schitterend is!'' antwoordde ze helemaal vrolijk. Ze zouden vast een hoge plek hebben gevonden om van het uitzicht te genieten voordat het begint te regenen. ''We kunnen waarschijnlijk een goede plek vinden nog voor dat het begint te regenen. We kunnen maar beter niet hier zijn als het regent, hier is weinig plek waar je kunt schuilen.'' Ze vind het eigenlijk niet zo erg om in regen te zitten. ''Ach, laat ook maar. Ik heb er niet zoveel tegen om in de regen te zitten als we een van een mooi uitzicht genieten. Jij?'' Ze zwiepte vrolijk en een beetje ongeduldig met haar staart. Ze kon niet wachten om te zien hoe de Hooglanden vanaf een hoger punt te zien.

''Is goed, ik denk dat je gelijk hebt met dat het schitterend is!'' Miauwde Magicpaw vrolijk, en Shimmerpaw was blij dat haar vrolijkheid een beetje aanstekelijk bleek. Alleen maar beter toch? Ze glimlachte tevreden terwijl Magicpaw verder sprak. ''We kunnen waarschijnlijk een goede plek vinden nog voor dat het begint te regenen. We kunnen maar beter niet hier zijn als het regent, hier is weinig plek waar je kunt schuilen.'' Miauwde Magicpaw verder. Een frons verscheen op Shimmerpaw's voorhoofd terwijl ze nadacht. Ja, daar had Magicpaw wel gelijk in. Maar voordat Shimmerpaw kon reageren, praatte Magicpaw alweer verder. ''Ach, laat ook maar. Ik heb er niet zoveel tegen om in de regen te zitten als we een van een mooi uitzicht genieten. Jij?'' Eindelijk had Shimmerpaw ruimte om te reageren. "Ja, daar heb je wel gelijk in, maar ik denk dat ik voor de zekerheid toch wel liever rechtsomkeert maak naar het kamp, ik wil liever niet omver geblazen worden door de wind als het eenmaal echt losbarst qua weer," Miauwde Shimmerpaw, terwijl ze haar vacht iets opzette om de kou buiten haar vacht te houden. Daarna stond ze op en liep ze weer tussen het gras door, zorgvuldig de grashalmen met haar neus ontwijkende. Daarna keek ze om naar Magicpaw, "Kom je mee?" Vroeg ze met een vrolijke lach. "Hoe sneller, hoe beter, of niet dan?"

"Ja, daar heb je wel gelijk in, maar ik denk dat ik voor de zekerheid toch wel liever rechtsomkeert maak naar het kamp, ik wil liever niet omver geblazen worden door de wind als het eenmaal echt losbarst qua weer." Miauwde Shimmerpaw, terwijl ze haar vacht iets opzette om de kou buiten haar vacht te houden. Daar had Shimmer paw gelijk in daarna stond de poes op en liep ze tussen het gras door, zorgvuldig de grashalmen met haar neus ontwijkende. Daarna keek ze om naar Magicpaw, "Kom je mee?" Vroeg ze met een vrolijke lach. "Hoe sneller, hoe beter, of niet dan?"''Heb je gelijk in!'' en ze ging naast Shimmerpaw lopen. ''Zullen we rennen? Dat gaat nog sneller.'' Ze zag ergens een best hoge heuvel, groot genoeg voor hen tweeën. Ze kon het niet zo goed zien door het hoge gras, maar ze zette richting naar de heuvel. ''Kijken wie het eerste bij die heuvel is? Als je natuurlijk een wedstrijdje wil doen.'' vroeg ze vriendlijk. Als Shimmerpaw het niet wou dan doen ze het toch niet? Ze was wel toe aan wat meer beweging. Ze voelde de koude bries wel over haar vacht gaan, maar ze had er nog niet echt last van. Ze hoefde haar vacht nog niet op te zetten, misschien zou ze dat doen als het ging regenen. Ze kon best goed tegen de kou, maar Shimmerpaw leek er wat meer last van te hebben.

Shimmerpaw keek eventjes op toen Magicpaw uiteindelijk naast haar liep. Hierop versnelde ze prompt haar pas nu Magicpaw haar niet meer in hoefde te halen. Ze kon het vast wel bij houden, of niet dan? ''Heb je gelijk in!'' Miauwde Magicpaw, ''Zullen we rennen? Dat gaat nog sneller.'' Miauwde Magicpaw vervolgens. Rennen? Oké, zou kunnen. Maar toch, ze had het zelf niet zo heel erg op rennen. Met haar lange, zachte vacht bleef ze vaak nogal snel hangen aan van alles en nog wat, waar ze nog wel wat last van ondervond, vooral bij het rennen. Ze viel er wel eens door. Maar alsnog wou de jonge poes zich niet laten kennen, "Oké!" stemde ze dus maar in, er in slagende om alle twijfel uit haar stem te bannen, zodat ze redelijk zeker klonk. Maar Magicpaw besloot er nog een schepje boven op te doen door er een wedstrijdje van te maken. ''Kijken wie het eerste bij die heuvel is? Als je natuurlijk een wedstrijdje wil doen.'' Miauwde Magicpaw. "Uhm... Oké.." Miauwde Shimmerpaw, nu wel wat onzekerder klinkende. Ze wist dat ze dat nooit ging winnen, waarom had ze er okalweer mee ingestemd? Was een wedstrijd wel eerlijk als ze nooit een kans had? Nou ja, veel kon ze er nu niet meer aan doen, of niet dan? "Maar.. Waar starten we?" Vroeg ze vervolgens onzeker.

"Oké!" stemde ze zelfverzekerd in. Toen Magicpaw vroeg of ze een wedstrijdje wou doen. "Uhm... Oké.." Miauwde Shimmerpaw, nu wel wat onzekerder klinkende. Ze klonk niet echt of ze er zin had, maar toen ze wou vragen of ze dit echt wel wou stelde de grijze kat alweer een vraag. "Maar.. Waar starten we?" Vroeg ze onzeker. ''Wat dacht je van hier? Maar als je niet wilt moet je het gewoon zeggen hoor. Ik heb er geen problemen mee.'' zei ze vriendelijk met een beetje bezorgdheid. ''Je klinkt een beetje onzeker vandaar.'' Het lag vast aan haar vacht. Die was best lang, ze bleef vast aan dingen haken als ze rende. Maar hier was vooral gras, daar kon je toch niet aan blijven hangen? Of misschien hield ze gewoon niet van rennen? Ze merkte weer op dat het erg klam was en dat de lucht al wat donkerder werd. Ze zouden snel moeten zijn en daarna een plek moeten vinden waar ze kunnen schuilen, want het kamp zouden ze dacht ze net halen. Ze zou graag nog het uitzicht willen zien, maar als ze het kamp wouden halen konden ze waarschijnlijk beter nu al rechtsomkeert maken. Ze bleef doorlopen zodat ze niet onnodig stil bleven staan. Ze moest beslist terug keren naar de Hooglanden. Het was hier zo rustig en ze was hier vrij, vrij om te rennen, te jagen en wat ze ook wilde doen. Het was wel jammer dat het nou net vandaag moest gaan regenen. Net nu ze een nieuwe en aardige poes had ontmoet.

Onderwerp: Re: The grass tickles my nose // Magicpaw