Just add water

Nieuwsgierig hield ze de eentjes goed in de gaten, bestudeerde ze hun manier van leven en bewegen. Ergens was het best oneerlijk hoe de beesten zowel konden vliegen als zwemmen, het poesje kon geen van de twee. Niet dat ze het erg miste, ze hield immers graag haar pluizige vacht schoon en vrij van al het vieze groene dat ze zo door het water heen kon zien drijven. Nee echte interesse in het element had het poesje niet, al koos ze het nog altijd boven het vieze drab dat ze in shadowclan gevonden had op één van haar vele excursies naar buiten. Niet dat ze shadowclan camp als ze saai had ervoeren, in tegendeel het bleek er uitzonderlijk interessant te zijn. Maar om daar nou heel de dag te hangen had het poesje ook niet echt zien zitten. Bovendien waren de woudkatjes behoorlijk asociaal en totaal niet gastvrij dus dat maakte het er niet bepaald leuker op. Ze had het hen graag geleerd hoor, hoe je je hoort te gedragen naar gasten, maar goed als zij dit niet inzagen was het misschien wel beter geweest er weg te trekken, ze waren het dan ook niet waard ook.

'Umm, Hallo... uh.. Waarom kijk je naar de eenden? Niet gemeen bedoeld hoor! ps. mijn naam is Tigera. Hoe heet jij?" Een vrij nieuwe stem deed het poesje opkijken van de eendjes, haar ogen vallend op een mooi gekleurde poes, niet veel jonger dan zij was. Een glimlach vormde om haar lippen, een fonkeling van interesse in haar creatief gekleurde oogjes "Cheriey" begroette ze de vreemdeling die wonderbaarlijk genoeg dezelfde geur als haar droeg, echter haar eerder gezien hebben had ze niet, dat was vreemd. Hoewel haar stem behoorlijk onzeker klonk, misschien dat ze haar daarom niet echt kende, zat ze altijd verstopt ofzo? Kort trok ze met haar staart, deze van haar pootjes afhalend om een iets opere houding aan te nemen naar het poesje toe, hopend haar een beetje op haar gemak te krijgen. "Omdat ze schattig zijn" stelde ze toen, haar blik weer vallend op de kwakende vogeltjes voor hen "En ze klinken best grappig niet waar" grinnikte ze beetje, haar blik weer rustend op de poes.

'Ik heb er nooit op gelet, maar nu je het zegt, inderdaad! Maar ik wou je iets beter leren kennen. Ik ben zoals ik al zei Tigera. Ik denk dat je me niet kent, want ik heb niet meegedaan aan De Plan. Ik was nog te kort young-one om mee te gaan, maar hoe was het daar?!'  ratelde haar nieuwe vriendin, Cheriey was daar in immers best wel gouw, allermans vriend dat was ze wel zover dat kon. "Hm de woudkatten zijn raar" legde ze uit, haar blik nog altijd vast  geplakt op de eendjes voor haar, haar staart enthausiast heen en weer zwiepend over de iets wat vochtige aarde onder hen, de neiging het schoon te maken aan haar knagend, haar arme wit bruine staart. "Niet echt gastvrij als je het mij vraagt, had gehoopt er vriendjes te maken maar mama zegt dat ze lager zijn dan ons" met grote bogen knikte ze "Mijn mama heeft altijd gelijk, ze is de slimste kat in Bloodclan! Echt waar! Dus ja echt jammer vind ik het niet, wij zijn toch veel beter" zachtjes giechelde ze terwijl ze haar pootje optilde om het poesje naast haar een vriendelijk duwtje te geven.

'Wie is jouw moeder dan?! En hoeveel lager dan ons? Ik geloof best dat we hoger dan hun stonden, want onze clan is geweldig!' vroeg en vertelde haar nieuwe vriendin toen. Iets wat verrast bij de vraag gleed haar blik over de gevlekte poes, wist ze niet wie haar moeder was? Leek ze niet op haar? In houding dan, in uiterlijk zoiezo niet. "Wat zal jij eigenlijk willen bereiken in de Elite?' Vroeg Tigera nadenkend, alsof ze niet geïntreseert was in haar antwoord, of hier in iedergeval niet op kon wachten. 'Ik weet het niet...Natuurlijk leader enz. zijn is heel gaaf, alleen weet ik niet of ik dat kan...'  kort keek ze weer op naar de poes, alweer die ambitie, die ambitie die ze bij zoveel zag. "Mijn moeder is Brat" mauwde ze vol trots "En ik hoef in ieder geval geen leader te zijn, niet persé, ik wil gewoon mijn familie trots maken" mauwde ze knikkend "Wat dat ook betekend, ik wil het gewoon goed doen. Oh en natuurlijk alles ontdekken wat er te ontdekken valt! Ik heb nog zo veel vragen oh jee" enthousiast keek het poesje om zich heen voor haar blik die van de poes weer ontmoeten "Wie weet, alleen de toekost kan vertellen of je het kan, gewoon je best blijven doen en wie weet"