(info: Het is een verhaal van mij en goldenpaw*, We plaatsen het officieel ergens anders maar ik wou het hier ook kwijt. Het gaat over 2 hoofdpersonen die elk hoofdstuk wisselen. Ook WC heeft een rol)
hfdst 1 - Haat!
" De pijl en boog is niet om konijnen mee te schieten meneer Goldheart. Het is om de roos mee te raken" Renzo kon de woorden van de butler nog altijd horen als hij deze foto zag. Op de foto stond hij zelf, in zijn ene hand een pijl en in zijn andere een dood konijn. Hij was zo trots geweest maar iedereen had hem uitgelachen en bespot. Behalve zijn vader die had hem begrepen maar ja, die was nu dood. Het was nu al bijna 10 jaar geleden dat hij gestorven was. Hij sloeg de pagina om en bekeek de foto's het waren vooral foto's van hem in pak of hem met familie of zijn moeder, een blonde rijke vrouw. Opeens hoorde hij voetstappen die de trap op kwamen. Snel gooide hij zijn boek dicht en stopte hem onder zijn bed, hij ging staan en klopte zijn stomme kleding recht en ging keurig op de stoel zitten met een boek die hij nog nooit uit had kunnen lezen omdat hij zo saai was. Er werd geklopt "Meneer Goldheart?" klonk de zoete en smerige stem van de butler. Hij had een hekel aan de butler net zoals aan de kleding maker en zijn moeder. De dienstmeisjes waren nog wel aardig al mocht hij niet met ze omgaan. "Kom maar binnen" riep Renzo traditie gewijd. Hij had helemaal geen zin in klets praat en gezeur. De deur ging open en daar stond ie, netjes in pak en met 2 leren koffers vast. " Mevrouw zilt dat u gaat pakken voor vanmiddag" zei de butler. Vanmiddag? dacht Renzo bij zichzelf O nee! Tante goldheart komt!!!!
Met een plof zet Renzo zijn koffers neer. Het stof vliegt op. Hij staat in een andere torenkamer met hierin een krakkemikkig bed en en 2 kleine raampjes zonder glas. Oh! En een bejaarde kist. Nee, Niemand kon meer zeuren dan tante goldheart. Ze was niet eens een Goldheart maar de vrouw van de overleden oom van zijn moeder. En toch wou ze perse een kamer met een uitzicht op zonsopgang, zijn kamer dus! Hij deed zijn koffers open en haalde er 2 T-shirts en een spijkerbroek uit. Ook klikte hij zijn Zwitserse zakmes aan zijn broek. Hij stopte zijn T-shirts in zijn was zak en ging naar beneden. Zonder dat de keuken mensen het merkten pakte hij snel een paar broodjes uit de koelkast en stopte die ook in zijn was-zak. Ook pakte hij wat sap en een paar koekjes mee. Daarna deed hij de zijdeuren open en stapte hij naar buiten. Nog steeds hopend dat niemand hem zag. Hij wou net richting het bos lopen toen hij een stem hoorde: "En waar gaan wij naar toe?"
Met een ruk draaide hij zich om. Achter zich stond een keuken meisje naar hem te lachen. " Naar buiten" Antwoordde Renzo droog en hij rolde met zijn ogen. Hij had geen tijd in een saai gesprek. Hij pakte zijn waszak weer en liep verder. " Mag ik mee? " Vroeg het meisje. " Nee." Zei hij en hij liep het grote grasveld op. Hij moest dit oversteken om in het bos te komen. Hij rende erover heen. Hij genoot ervan. Binnen een paar minuten had hij et bos bereikt. Hij wist precies de weg maar ging er met een omweg heen om achtervolgers kwijt te raken. Je wist immers nooit. Hij had gelijk gehad want hij hoorde even later wat gekraak en vervolgens gegil. Het keukenmeisje was hem achterna gegaan. Ach, ze kwam er wel uit hoor. Zo diep was die kuil niet. Maar nu kon ze hem niet meer volgen. Hij liep nog een poosje verder en stopte bij een enorme boom. Lenig klom hij erin en kwam hij bij zijn mooie hut die hij ooit met zijn vader gebouwd had. Er lagen al kleding en spullen en zelfs een matje voor situatie's als deze. Hij at zijn broodjes op en dronk wat. Hij genoot van rivier die hij hoorde. Het was nu nog licht dus misschien moest hij straks maar wat ontbijt jatten. Maar dat kwam wel...
Onderwerp: (story) Wrong lives! 
zo 8 jan 2012 - 20:02
