Dancing in the dark.

Een glimlach ontstond om haar lippen toen ze haar derde prooi van de dag begroef. Greenleaf betekende dat er volop prooi aanwezig was in het woud, iets waar Frozenfall graag volop gebruik van wilde maken. De zon verwarmde haar pels op een aangename manier terwijl ze door het woud rende en verlichtte het territorium op een wijze dat bijna niet te omschrijven viel. Het rook lekker in de omgeving en als er geen andere katten in de buurt waren, was het een aangename verandering in geluid om te luisteren naar de prooi die zich kenbaar maakte door geluid te maken. Nee, het was in dit soort tijden niet moeilijk om de prooi te lokaliseren en Frozenfall had dan ook geen moeite met het jagen. Ze controleerde de grenzen van haar territorium en merkte tot haar tevredenheid op dat er geen vreemde geuren waren waarvoor ze terug naar het kamp moest keren om Thornstar te waarschuwen. Een zacht windje blies door haar vacht en zorgde ervoor dat de hitte niet verzengend zou worden. Frozenfall rende verder en merkte toen de verandering op van geuren. Het was duidelijk dat ze zich aan de rand van het woud bevond en dat ze, als ze een paar stappen verder zou doen, in Twolegplace verzeild zou raken. Ze had de grenzen als apprentice zijnde nooit overschreden omdat ze daar geen reden toe had gezien, maar als warrior zijnde had ze haar omgeving al beter verkend omdat ze toen volledig op de hoogte was van de zelfverdedigingstechnieken die ze toe kon passen wanneer ze aangevallen werd. En dus stak ze de grens over, maar wel op haar hoede zijn voor eventueel gevaar. De hekken van de Twolegnesten doemden al op in de verte en Frozenfall haakte haar ogen in die van een andere kat toen ze één van de hekken naderde. Zwijgzaam nam ze de kat in zich op, geen aanstalten makend om een gesprek te beginnen en eerder afwachtend van wat de kat voor haar ging doen.

Het verraste haar toen de rogue haar begroette op een vriendelijke toon. Of was het een kittypet? Frozenfall opende haar bek lichtjes zodat ze zijn geur in zich op kon nemen en merkte op dat hij geen specifieke geur aan zich had hangen. Het leek er meer op dat hij zo nu en dan verschillende plekken bezocht. Het was dus een rogue. Hij was veel jonger dan haar, ongeveer de leeftijd van een apprentice en Frozenfall trok kort met haar oortje. Wat deed een jonge rogue zo alleen in Twolegplace? “Hallo,” begroette Frozenfall hem op een rustige toon. Ze klonk niet per se vijandig, maar ze klonk ook zeker niet warm. Die toon reserveerde ze voor haar Clanmates. Tegenover een kat uit een andere Clan zelfs van een heel ander gebied was ze eerder wat terughoudender. Ze had echter wel zo haar vragen en aangezien ze voor de rest geen belangrijke taken had, besloot ze om haar nieuwsgierigheid wat te stillen door een paar vragen te stellen. “Mag ik vragen waarom een jonge kat zoals jij hier zo helemaal alleen bent?” Ze trok kort met haar oortje. “Heb je geen ouders die voor je zorgen?”

Hij bleek een… interessante kat te zijn. Ze dacht wel dat dat het voorzichtigste was waarmee ze hem kon omschrijven. Hij was jong, maar hij sprak veel volwassener dan de meeste jonge warriors die Frozenfall al in haar Clan had horen spreken. Misschien kwam dat omdat rogues een hard leven hadden en van het ene op het andere moment moesten zien te overleven. Frozenfall was blij dat ze in een Clan leefde waar ze nooit bang hoefde te zijn dat ze volledig op zichzelf aangewezen zou zijn. Ook al zou je dat waarschijnlijk niet in haar blik zien, toch zou de rood-witte she-cat zich tamelijk angstig voelen wanneer ze plotseling alleen zou zijn, zonder haar Clanmates aan haar zijde. De structuur van de Clan was ook iets waar ze aan gehecht was geraakt en wat ze niet zomaar achter zich zou kunnen laten, maar het leek erop dat er dus ook rogues waren die zo geboren werden en simpelweg geen andere keus hadden dan proberen te overleven. Ze gaf een knikje toen hij vertelde wat hij in zijn vrije tijd zoal deed en kwam te weten dat hij niet altijd een rogue geweest was. “Vind je het leven als rogue niet beter?” verliet haar mond zonder dat ze dat echt wilde. Net zoals alle andere Clankatten snapte ze niet waarom een kat vrijwillig kon kiezen voor een leven als kittypet. Of waarom ze niet gewoon weggingen bij hun Twolegs, ook al was het overleven als rogue waarschijnlijk niet zo evident. Maar toch… als Frozenfall moest kiezen tussen een leven als kittypet of een leven als rogue, dan zou ze voor het laatste gaan. “Je hebt meer vrijheid en je kunt de dingen doen die je nu doet. Dat zou je als kittypet nooit gekund hebben.” Hij vertelde dat hij met een groepje katten leefde en Frozenfall gaf een knikje. Hij had dus zijn eigen soort Clan. Dat klonk interessant. Ze trok kort met haar schouders toen hij vroeg wat ze hier hoopte te vinden. “Ik had eigenlijk geen doel voor ogen,” zei ze op een kalme toon. “Ik had geen taken meer te doen en je geur kwam me tegemoet toen ik naar de grens van mijn territorium liep. Een specifieke reden schuilt er niet achter.” Ze richtte haar honingkleurige ogen weer op hem en trok met haar oortje. “Zijn die andere katten waar je het over hebt ook van jouw leeftijd?” vroeg ze vervolgens.

Er ging een korte huivering door Frozenfall’s lichaam heen toen de rogue vertelde over zijn ervaring met Twolegs. Het leek haar nu niet bepaald aangenaam om hun onbehaarde poten aan haar lijf te hebben zitten en dus kon ze zich ook niet vinden in zijn woorden. Ze had enkel verschrikkelijke dingen gehoord over Clan cats die in aanraking kwamen met Twolegs. Zij zou het zelf verschrikkelijk vinden als een Twoleg haar zomaar mee zou nemen naar zijn nest, maar voor deze kat leek het eerder een zegen te zijn, al zag hij StarClan zij dank ook wel in wat voor voordelen een rogue zijn inhielden. Met een goedkeurend knikje liet ze haar appreciatie duidelijk blijken toen hij op een subtiele manier aangaf dat ze hem nooit tegen zou komen op haar territorium. Dat was een goed ding. Met de dreiging van BloodClan nog altijd nabij hadden ze wel genoeg katten waar ze op moesten letten zonder dat er nog jonge rogues waren die hun geluk eens uit wilden testen en op hun grondgebieden gingen jagen. Het onderwerp verlegde zich algauw naar haar Clanleven en een warme blik ontstond in haar ogen toen ze de nieuwsgierigheid opmerkte die vergezeld gingen met de jonge leeftijd waar de tom cat zich op bevond. “Er zijn momenten dat we het rustiger aan kunnen doen,” mauwde ze op een zachte toon. “Tijdens Newleaf en Greenleaf hebben we minder kopzorgen dan tijdens de koudere maanden, maar dat zal niet veel verschillen van jullie rogues.” Ze glimlachte naar hem. Ze had het duidelijk over het prooitekort wat er dan was, waar elke kat die in vrijheid leefde last van had. Dat zou voor haar echter nog steeds geen reden zijn om haar Clanleven in te ruilen voor het zachte, warme leven van een kittypet. Nee, bedankt. Ze knikte toen hij vroeg of ze een warrior was. “Correct,” antwoordde ze. “Onze taken bestaan voornamelijk uit grenzen controleren, jagen en apprentices opleiden, maar we dragen ook zorg voor de katten binnen het kamp. Een beetje zoals jullie de katten binnen jullie thuis verzorgen,” zei ze op een warme toon. Een andere vraag kwam bij haar opzetten en ze keek hem aandachtig aan. “Is er binnen Hope Farm eigenlijk een leader aangewezen of is het ieder voor zich?” vroeg ze zachtjes aan hem.